Ve herkes verilen emir üzere sefere çıkmıştı...


İmparator hazinenin tüm parasını 2 yılda bitirmişti. Fakat bu harcadığı para sayesinde fazlasının geleceğinden emindi...


İmparator da bir bölük okçu ve bir bölük milis ve özel korumalarını alarak korunaklı Sofya kalesine hareket etti. 


Varis John ise İzmir'i geri almakla görevlendirilmişti. Ordusu bunun için yeterliydi fakat Corinth'in ordularının da derhal gemiyle İzmir kuşatmasına katılması emredilmişti. Zira Prens John'un görevi İzmir'i almakla sona ermeyecekti...


Ardından soylular konseyi Durazzo kasabasının ele geçirilmesi durumunda müteşekkir olacaklarını ve bunun karşılığında orduya destek sağlayacaklarını bildirmişlerdi. 


Evangelos'a bu zorlu görevinde yardımcı olması için hazineden büyük bir pay ayırılmıştı. Büyük bir miktar para, ordusuna paralı asker eklemesi için ona gönderilmişti. İmparator eğer saldırı başarılı olursa -ki buna inancı tamdı- bu paranın son florinine kadar değeceğinden emindi.


Evangelos, İmparator'un ani saldırı planını tıkır tıkır işletiyordu. Iconium yakınlarında kamp kurmuş Selçuklu ordusuna derhal bir saldırı düzenlenmişti. Saldırıyı Bizans ordusu yaklaştıktan sonra farkeden Türkler hemen işaret ateşlerini yaktılar. Şehir'in tüm garnizonu başında Sultan Celaleddin Melikşah ile kamptaki orduya yardım etmek üzere yola koyulmuştu.


Fakat Sultan Celaleddin'in ordusu henüz yetişemeden kamptaki ordu dağılmaya, kaçışmaya başlamıştı. Türkler'in az da olsa fazla olan sayıları bölünmüş ordularından dolayı bir şey ifade etmez hale gelmişti. 


Yalnızca 6 kayıpla kamptaki orduyu yok eden Bizanslılardan kaçmaya hiç niyeti yoktu Sultan Celalettin'in. Kahramanca savaşmıştı. Ölene kadar kaçmayı bir an bile aklından geçirmemişti. Savaştan sonra Evangelos 2 askere Sultan'ı gömmesi için işaret verdi, bu kadarını hak etmişti...


Bizanslılar çok az bir kayıpla savaşı kazanmıştı. Hızlı paralı asker orduları sayesinde kaçan Türkmenleri de yakalayıp öldürmüşlerdi.


Iconium kapıları silahsız halk tarafından açılmış Bizans ordusu içeri girmişti. Fakat çoğu müslüman katledilmiş ve mallarına el koyulmuştu.



Bu zaferin haberinin Sofya'yı kuşatmış halde olan İmparatora ulaşmasının ardından İmparator, derhal tüm ülkede 2 yıllığına vergilerin düşürülmesini ve Constantinople'da 10 gün sürecek kutlamaların başlatılmasını emretti. Fakat rehavete kapılmak söz konusu olamazdı. Kutlamaların ardından şehir kışlası geliştirilmeye devam edilecekti.


İmparator zorlu Sofya kalesinin erzaklarının bir süre daha dayanacağını tahmin etmekteydi. Bu zorlu surlara çıkıp yüzlerce adamının ölmesini izlemektense kuşatmaya devam etmede kararlıydı.


Batıda da Selanik Lordu Theotokios Durazzo kasabasını yalnızca 12 ölü 2 yaralı ile almayı başarmıştı. Bu fetih soylular konseyini de mutlu etmişti.


Konsey Durazzo fethindeki memnuniyetini, 4 bölük eğitimli atlı okçu Vardariotai'ları Constantinople'a göndererek göstermişti.


Yeni yetme bir general ve bu profesyonel atlı okçu bölükleri Bükreş'i ele geçirmek için derhal yola çıktılar.


Prens John ve ordusu önderliğinde kuşatılan Smyrna ise teslim olmuş ve kale kan dökmeden alınmıştı.


Prens ve ordusu da gemiyle Rodos'a geçerek kaleyi kuşatma altına aldılar.


Bölüm Sonu. Okuduğunuz için teşekkürler.

Konsey de İtalyan saldırılarından kaçınmak için onlarla diplomatik ilişkiler geliştirilmesini öğütlemişti.


Yetenekli bir diplomat Venedikliler'le ilişki geliştirmek ve ticaret anlaşması yapması için gönderilmişti. Ayrıca bir tüccar da Venedik topraklarında ticaret yapması için gönderilmişti. İtalya'daki casus da gözlem görevini yerine getirmekteydi.



Ordusunun sayısı gelen takviyelerle gittikçe artan Prens John, Rodos kuşatmasında daha fazla beklemenin bir anlam ifade etmediğinde kanaat getirdi. Saldırı planı kuruldu. Kalenin duvarları tahtadandı çok zorluk çıkarması beklenmiyordu. Öyle de oldu. Kalenin zayıf gözüken bir duvarı kırıldı ve içeriye giren ordu kolayca kaleyi zapt etti. Ardından ordu ziyafet edip kutlama yapmak için kalenin salonunun hizmetçilerine emirler yağdırırken Prens John'un sesi duyuldu. "Ahmaklar! Size kutlama yapılacağını kim söyledi!? Derhal gemileri hazırlayın, yola çıkıyoruz, kalede ne kadar erzak varsa gemilere yükleyin. Yolculuğumuz uzun sürecek..." Askerler hemen yayıldıkları yerlerden zıpladılar ve emirleri yerine getirmek üzere dışarı koşturdular.


Kalede çok az bir garnizon bırakılmış geri kalan ordu Prens ile gemilere binmiş ve yolculuk başlamıştı. Kimse nereye gittiklerini bilmiyordu. Kaptan ve Prens hariç... Sadece Doğuya yelken açtıklarından haberdarlardı. Sormaya da kimse cesaret edemezdi zaten. Yelkenler açılmış ve sakin denizde bir sorunla karşılaşmadan kısa süre içinde uzunca yol kat ettiler.


Bu sırada da Evangelos'un Iconium'dan sonraki hedefi Caesarea'daki kuşatma sürmekteydi. Türklerden herhangi bir hamle yoktu. Civardaki gözcüler de her hangi bir destek kuvvetlerin olmadığını belirli aralıklarla Generale bildirmekteydi. General işini sağlama almak için Türkmenlerden oluşan paralı asker grubunu ordusuna dahil etti.



Doğuda Prens John ve ordusunu taşıyan gemilere yardım etmesi ve olası bir saldırıya karşı önlem olması için Iconium'da Türkler tarafından inşa edilmiş limanda yeni gemiler yapıldı.


Prens John ve ordusu da Akdenizde yol almaya devam ediyordu. Prens Kıbrıs'ta sahilde gördüğü bir köyde konaklamalarının herkesi biraz rahatlatacağına karar vermişti. Uzun süredir dinlenmeden yol almaktaydılar ve erzakları da azalmıştı. Gemiler'i kıyıya çektiler ve kamp kurup erzak temin etmek için civar köylere adamlar gönderildi.


Bu sırada Sofya'daki askerler açlıktan ölmeye başlamışlardı ve kalenin dışına çıkıp saldırmayı denediler. İmparator bizzat savaşıp Sofia garnizonunu dağıttı. İmparator'un gazabından korkan geri kalan ordu da teslim olup kalenin anahtarlarını teslim ettiler. 


Kıbrıs'ta yeterli erzak temin edildikten sonra Prens ve ordusu tekrar yelken açtı. Antakya yakınlarında bir kıyıya inmişlerdi. Ordu artık Antakya'yı almak için burada olduklarını anlamıştı. Antakya büyük bir şehirdi. Şehir yakınlarında kamp kurduklarında Prens John şehrin yüksek duvarlarına bakıp düşünmeye başladı. Zeki bir general olan Prens saldırı babasının saldırı planını burada da uygulayabileceğine karar verdi. Şehrin tüm girişleri kapatıldı. Şehir kuşatıldı. 


Bu sırada beklenen saldırı Normanlar'dan geldi. Durazzo kuşatılmıştı. Derhal İmparator'a haber gönderildi. Sicilya ile savaş resmen başlamıştı artık...


Daha fazla düşmanla karşılaşmamak için Venedik ile ilişkiler geliştirildi.


Konsey de bu karardan memnun kalarak Constantinople'ın garnizonunu artırdı.


Yeni yetme gelecek vaad eden general ve beraberinde bir kaç milis önemli bir ticaret merkezi olan Kırım'ı ele geçirmesi için hazırlandı ve derhal yelken açıp yola çıktılar.



Zorlanan ekonomiyi geliştirmek için Selanik topraklarına bağlı madene, maden ocağı inşa edilmesi emri verildi. Bu madenin uzun vadede iyi bir para kaynağı olacağı düşünülüyordu.



Durazzo kalesinde kısa süreli kuşatmanın ardından Sicilyalılar saldırıya geçme kararı aldılar. Gündüz vakti kapıyı koçbaşı ile kırdılar ve adeta kapıyı koruması için bekleyen yüzlerce orduyu yarıp geçerek şehirdeki askerleri son kişiye kadar öldürerek kaleyi ele geçirdiler. Bu savaş onlar için de kanlı bir savaş olsa da Bizans için kötü günlerin habercisi olabilirdi.



Sofya'yı alalı çok olmamışken Durazzo'nun kaybedildiği haberi İmparator'un kulağına çalındı. İmparator adeta çılgına dönmüştü. Değerli bir kale olmasa bile kale önemli bir noktadaydı ve garnizonunun olası bir saldırıya yeteceğini düşünüyordu. Fakat savunma yapan generalin aptalca hamlelerini tahmin edememişti. Önce kalenin salonundayken herkesin dışarı çıkmasını emretti bağırarak. İçeriden bir şeylerin kırılma sesleri geldi sonra ses kesildi. Aslında sakin bir mizaca sahipti askerleri de ilk defa onu bu kadar sinirli görmüşlerdi. Yaklaşık 30 dakikalık sessizliğin ardından kapı açıldı.  Zırhını giymişti İmparator. "Orduyu hazırlayın, yola çıkıyoruz" dedi. Hemen ordu hazırlandı. İmparator Durazzo seferine çıkıyordu. Fakat artık bu İtalyan korkusundan da bıkmıştı. İtalya'yı alana kadar durmaya hiç niyeti yoktu...


2.Bölüm Sonu. Okuduğunuz için teşekkürler.

Durazzo düşecekti. Kaçarı yoktu. İmparator kısa bir süre içinde oraya gelmiş ve kaleyi kuşatmıştı. Burası İtalya seferleri için, denize açılmak için gereken bir yerdi. Artık başlıyordu İtalya seferi.


Bu sırada Kırım da alınmıştı. Hemen ticari faaliyetler başlatıldı. Fakat general ve ordusu için yine dinlenmek yoktu. Aslında ülkedeki kimse için dinlenmek yoktu...General derhal emir verdi: "Trabzon'a gidiyoruz! Bir zamanlar bizim olanı almaya..."


Bu sırada da İmparator'un Iconium'a atadığı geçici vali yanındaki yaverine söyledi: "Artık hazırlar." Yaver, neye, kime? demeye kalmadan vali konuşmaya devam etti: "Artık dinimizi halka tanıtmalıyız. Bu topraklar artık müslümanlaştı. Kendi dinimize zorlarsak ters tepebilir. Fakat kendi dinimizi onlara doğru bir şekilde öğretirsek belki de gönülden onları fethedebiliriz. Derhal kilise yapımına başlayın. Şehrin en uğrak yerine yapılsın. Başına da Constantinople'dan en iyi papazlardan birini getirin."


Akdeniz'de ise çekişmeler yaşanmaya devam ediyordu. Küçük bir zafer alınmıştı ama işler hiç de iyiye gitmiyordu.



Bu sebeple Corinth tersanesinde yeni gemiler yapılmaya başlandı.


İmparator'un tahammülü kalmamıştı. Şafakta İmparator çadırından çıktı. Çadırına yakın bir yerde bir kaç asker konuşuyordu, içlerinden biri: "Yine erzakları bitene kadar kuşatma devam eder. İmparator bize hiç kıyamaz." dedi, aralarında gülüştüler. İmparator ise bozuntuya vermedi, duymamış gibi yaparak: "Hazırlanın saldırıya geçiyoruz." dedi. Askerler derhal hazırlandılar. Kale düşmüştü ama yüzlerce kayıp vardı. İmparator savaş sonrası askerlerine seslendi: "Constantinople'dan sefere çıktığımızdan beri yüzlerce kayıp verdik. Hadi bu gece dinlenin ve yarın o ölen kahraman askerlerimizin boşuna ölmediğini gösterelim. Soysuz İtalyanlar'ın kökünü kazıyalım! Yarın İtalya yolunda yelken açacağız!"



Bu sıralarda yıllardır süren Caesarea kuşatmasında bir gelişme yaşanmıştı. Gözcülerden biri fırlayarak kendini General Evangelos'un çadırına attı. "Türkler'e destek geliyor! Yoldalar! Geliyorlar!" Evangelos bu haberle ayaklandı. Yıllardır sürüyordu kuşatma, plan bozulmak üzereydi. Şans bu ya, o sırada içeri bir gözcü daha girdi. Bir bölük Kilikyalı Ermeni paralı askerin yakınlarındaki yoldan geçtiğini bildirdi. Evangelos gözcüye onları derhal çağırmasını çok iyi para vereceğini söylemesini emretti. Zorlu bir kuşatma bekliyordu onları, her 1 kişi dahi önem taşıyordu.


Ermeniler'in katılmasıyla başlamıştı savaş. Kaleden ok yağıyordu adeta...


Türklerin ağır süvarileri kalenin sokaklarında bekliyordu. Çok fazla zorluk çıkarmışlardı ama bitmişti sonunda. Düşmüştü kale savunması, yüzlerce kayıp da olsa Caesarea sonunda Bizans'ındı. Askerlere yağma yapma hakkını vermişti general.



Türk hanedanının soyu tükenmişti. Parça parça bölünmüştü Türkler artık. 


İmparator ve ordusu ise İtalya'ya çıkmışlardı. İlk hedef Naples idi. Avrupalı paralı askerlerden orduya eklemeler yapıldı. Ordu büyümüştü. İtalya'yı artık zor günler bekliyordu.


Doğuda ise Trabzon ve Adana kuşatılmıştı.


Bu sırada Antakya garnizonunun erzağı bitmiş içerideki halk ve insanlar ölmeye başlamıştı. Bitkin düşen içerideki askerler çıkıp savaştılar fakat güçsüz düşmüşlerdi. Ölenler öldü kalanlar kaçtı.


Trabzon'u kuşatan ordunun yeterli olduğunu düşünen general kısa sürede koçbaşı ve merdivenler yaptırarak şehri düşürdü. Halk Bizans'ın gelmesinden pek memnuniyetsiz gözükmüyordu.


Trabzon'u aldıktan sonra ordu, İmparator'un İtalya seferine katılmak üzere Batıya yelken açtı.


Adana'nın kalabalık garnizonunu geçmek için Evangelos yeniden Kilikya Ermenilerine sarıldı. Yüzlerce Ermeni asker orduya dahil edildi.


Bu sırada Naples kuşatmasına karşılık Venedik Durazzo'yu kuşatmıştı. Kalenin garnizonu yalnızca bir kaç kişilik askerden oluşuyordu. Kale kısa sürede düştü.


Antakya'yı alan Prens ise durmayıp Güneye inmeye başladı. Mısırlılarla ufak sınır sürtüşmeleri göze alınmıştı artık. Kudüs Mısırlı Müslümanların elindeydi. Ve bu büyük şehir Bizans'a büyük ekonomik destek sağlayabilirdi.


Adana'daki ordu da erzaklarının azalmasıyla dışarı çıkmış yiğitçe savaşmıştı. Kalanlar ise şehri terkedip sağa sola dağılmıştı. Adana da artık alınmıştı.


Sofia'da da alçak Venedik Doçesi sinsice kuşatma yapmıştı. Durazzo'ya yürüyen yeni ordu Sofia'ya yetişmeliydi...

Napoli beklenmeden alındı. Sicilya Kralı Roger, bu saldırıyı hiç beklemiyordu aslında. Orduları Palermo topraklarındaydı. Savaşarak öldü Naples surlarında.


Naples, İtalyalıların Bizans halkına yaptığı zulüm sebebiyle Katolik halkın çoğunun mallarına el konuldu ve yüzlerce kişi öldürüldü.



Naples parası ile yeni askerler yetiştirilirken aynı zamanda Constantinople'da daha eğitimli askerler üretmek üzere kışla geliştirmesine para yatırıldı.



Trabzon'u alan ordu ise Batı'ya ilerlemeye devam ediyordu. Balkanlı paralı askerlerden bir kaç yüz kişi de eklemişti ordusuna.



Acre de alınmış ve Mısırla sınır gerginliği artmaya başlamıştı. Prens uzun süredir Jerusalem'i gözetlemekteydi casuslarıyla. Şehrin garnizonunun çok az olduğunu duydu. Ne olabilirdi bu Hain Mısırlıların planı... İçi içini kemirmekteydi. Bu riske girmeli miydi? Sonra babasının tüm bu planının, tüm bu başarısının sırrının risk alma üzerine kurulu olduğunu hatırladı. Jerusalem yoluna çıktılar kısa bir sürelik dinlenmenin ardından.



Kuşatılmış halde olan Sofia, bizzat Venedik Doçesi tarafından alınmıştı. Kötü gibi görünen şeyde bir hayır olabilirdi bazen. Selanik topraklarında toplanan orduya, İmparator, ne olursa olsun Doçe'yi öldürme görevi verdi. Eğer Doçe evinden uzak Sofya topraklarında öldürülürse, Venedik gücünü kaybedip, panikleyebilirdi...



Prens John'un ordusu Jerusalem yolunda ormanlık bir alana girmeden önce gözcüleri ormanda büyük bir Mısır ordusunun kamp kurmuş olduğunu bildirdi. John o orduyu yenemeyeceğini biliyordu. "Bizim geldiğimizi biliyorlar mı? Söyle! Hazırlanıyorlar mı!?" dedi. Gözcü, kampta her hangi bir hareket olmadığını söyleyince John gülümsedi. Bir mucizeye bel bağlamıştı. Mısır ordusuna gözükmeden geçip Kudüs'ü alma planındaydı. Ormanlık alanın içinden hayalet gibi, fakat hızlıca geçtiler. Mucize gerçekleşmişti. Sanki Tanrı onları düşmana karşı görünmez yapmıştı. Jerusalem'e çok yaklaşana kadar ordu görünmeden gitti. Jerusalem kuşatılmıştı.



Balkan paralıları kaliteli olmasa da, Sofya surlarına saldırırken ön saflarda kullanılabilirdi. Doçe ordusuna güveniyordu fakat bu Balkan paralı askerlerin sayıları onun da gözünü korkutmaya başlamıştı. İşler onun için kötüye gidiyordu artık. Bu sefer çaresiz olan oydu.



John, Jerusalem'e Mısır ordularının desteğe geldiğini duymuştu. Mısır destek kuvvetleri yakınlaşmaya başlayınca surlara hızlı bir saldırı yapıldı ve az kişilik garnizon bir gecede halledilerek şehir alındı.



Şehir alındığında Mısır'ın zulmü ortaya çıkmıştı. Şehir halkı fakirleşmiş, bir çoğu da katledilmişti. Bu koskoca şehir, Mısırlıların elinde heba olmuştu adeta. John, orada öldürülen Ortodoks halkın intikamı olarak Müslümanları toplu olarak katletti ve mallarına el koydu.



Alexius'un bir sonraki durağı ise Roma idi. Papa ve binlerce kişilik ordusunun Roma'dan uzakta bir kasabanın yanında kamp kurmuş durumda olduğunu duyduğunda. Roma'ya giderek şehri kuşattı hemen. Papa, meczup bir adamdı. Yanındaki komutanlar Roma düşecek diye Papa'yı uyarmalarına rağmen Papa; "Burada kalacağız. Tanrı böyle istiyor." diyordu. İşin gerçeği, Papa oradaki kasabada yaşayan genç bir kızla her gün buluşup onunla içli dışlı oluyordu. Genç kız, aklından sorunlu bu yaşlı adamdan olabildiğince altın koparma derdindeydi tabi...



Roma yağmalanmış. Binlerce florin para hazineye kazandırılıken yüzlerce Katolik katledilmiş. Kiliseler yakılıp, yıkılmıştı. Bu fetih sonucunda İmparator hiç olmadığı kadar mutlu görünüyordu. "Roma'yı aldıysak, biz bu Dünya'yı bile fethederiz" diyordu...



Doçe'nin sıkıştırıldığı Sofya'ya ise Venedik zulmünden bıkmış, Hırvatlar, Sırplar, Boşnaklar yığılmaktaydı. Akın akın gelmekteydiler. Bazıları para bile istemiyordu. "Bir Venedikli ... öldürsem bana yeter!" diyorlardı.



Ordunun çok büyük sayılara ulaşmasıyla, kaleye saldırılar başladı. Bir kaç günlük surlarda savaşın ardından. Kale alındı. Bir çok kişi ölmüştü fakat buna değmişti.



Roma'nın alınmasının hemen ardından Berber gemileri içinde ordular ile birlikte Roma sahillerine yaklaşıyordu. Jerusalem'de alınan intikam, Berberi Müslümanları da rahatsız etmişti belli ki...



John risk üstüne risk alıyordu. Şehirleri garnizonsuz bırakıp Mısır'a ilerlemeye devam ediyordu. Gaza kalesini kuşattı. Mısır orduları ne yapacaklarını şaşırmış bir şekilde oradan oraya dolaşıyordu.



Sofya'ya gelen yeni bir Venedik ordusunun haberi gelince bu kez Sofya kalesine yeterli olduğu düşünülen bir garnizon bırakıldı.



Trabzon'dan harekete geçen ordunun ilk hedefi ise Akdeniz'in önemli bir ticaret merkezi ve askeri limanı olan Girit adasındaki Iraklion şehri idi. Şehir'i kuşatmanın ardından, adaya yayılmış Venedik orduları toplanıp şehire yardım etti. Fakat, yeterli olmayacaktı. Venedik'in milis piyadeleri, Bizans'ın atlılarının ayakları altında ezilecekti. Kahramanca bir zaferle 1 tane bile Venedik'li ordu kalmayana kadar kovalandı düşman. 1 kişi bile canlı kalmamalıydı. Kalmadı da...



Ülkenin en Doğusunda ise fetihler daha sakin ve daha garanti hamlelerle yapılıyordu. Halep'te uzun süren kuşatmanın ardından erzakları azalan Halep garnizonu surların dışına çıkmaya zorlanmış ve kolay bir zaferle kale alınmıştı.



Berberiler Roma'yı kuşatmıştı. Beklenen bir hareketti bu. Arkasından gelen destek kuvvetlerinin haberi gelince hiç zaman kaybetmeden şehrin dışında kuşatmaya hazırlanan Berberi ordusu yenilgiye uğratıldı. Kaçan ordu gemilere geri döndü. İş henüz bitmemişti.




Alexius ise geri dönmeye hiç niyetli değildi. İtalya seferine devam ediyordu. Floransa da kısa sürede düştü. Diğer şehirler gibi burada yağmalandı ve yeniden yola çıkıldı.



Milan, resmiyette düşman değildi henüz. İmparator da bu durumu kullanmak istiyordu aslında. Gizlice, fark ettirmeden Milan sınırlarına girdi. Genoa bir sonraki hedefti...


Bölüm sonu. Okuduğunuz için teşekkürler.