Oyunun başlangıcından sonuna kadar keyif aldım, öyle "Bitse de devam etsek." dediğim hiçbir görev olmadı. Neredeyse her mekân, her karakter ve her olay nakış nakış işlenmiş. Ayrıntıya gösterilen özen piyasada eşine ender rastlanır nitelikte. Oyunun olağanüstülüğünü övmek için basmakalıp laflar harici hiçbir şey aklıma gelmediği için şikâyetlerimi dile getireyim biraz. Buradan sonrası bolca spoiler içerir.

Oyundan kesilen içeriğin oyunun kalitesini abartıldığı kadar aşağı çektiğini düşünmüyorum. Bu çıkarılan içerik en çok da Act 3'ü olumsuz etkilediği için Act 3'ün kötü olmasından dem vurup bu olumsuzluğu oyunun bütününe yayanlara kesinlikle katılmıyorum. Fakat çıkarılan içerik listesine şöyle bir göz gezdirip geriye yönelik baktığımda gerçekten oyunun bambaşka bir boyuta ulaşmasının ucundan dönüldüğünü hissediyorum. Hikâyeleri basbayağı eksik olan karakterler (Karlach, Minthara) var. Oyunun çıkışından daha birkaç hafta önce oyunda olacağı söylenen Upper City'nin yerinde yeller esiyor. Bu yüzden sarayına surların üstünden saçma sapan bir yolla girdiğiniz Cazador'un hikâyesi "öldürüp geçmeniz gereken boss"a dönüşüyor ve Lower City'de tanıdığınız birçok karakterin (Gondianlar) hikâyesi de tatmin edici bir sona ulaşamıyor. Ne demek istediğimi daha iyi anlatmak için bir ara kesilen içeriğin listesini paylaşırım.

Bu içerik çıkarılmasından kötü yol (evil path) da nasibini almış. Ama kötü yolun mantıksızlığını yalnızca kesilen içeriğe bağlamak hata olur, tasarımsal olarak da bir eksiklik var. Hayır, bir sürü sıkıntısı olduğunu duyduğum kötü yolu kendim denemedim ancak söylenenlere göre oyunda iki tür yol var: İyi yol ve kendi kendini sabote etme yolu. Korulukta tieflingleri katledersen Wyll ile Karlach'ın içeriğini kaybediyorsun. Minthara'yı partine katarsan içeriği büyük oranda eksik olduğu için sönük kalıyor. Nightsong'u öldürürsen Ketheric Thorm'la istesen de istemesen de savaşacağın için kendi ellerinle bunu kolaylaştıracak bir karakteri çöpe atmış oluyorsun. Enver Gortash'le ittifak kurup ittifakı bozmayayım dersen de Netherbrain tarafından öldürülüyor. Kısacası oyun iyi yoldan gitmeme karşılığında aynı nicelik ve nitelikte içerik sunmaktan âciz kalıyor.

Oyunun sonu da hayal kırıklığı yarattığı ifade edilen kısımlardan biri ve buna kısmen katılıyorum. Emperor'a güvenmediğim için "Taşlar bende kalsın." dedim, o da "Tamam ama mind flayer'a dönüşüp potansiyelini benimsemen lazım." deyip bir kurtçuk uzattı. Ben tabii akıllılık edip kurtçuğu hiç kullanmayacaktım fakat öyle olunca taşları kullanamadım, sonra mecburen kaydı geri sarıp mind flayer'a dönüştüm. Oyunun mind flayer olmadığın ya da mind flayer'a bel bağlamadığın bir son da sunmasını dilerdim. Canım karakterimin kafasından dokungaçlar çıkması üzücü oldu zira.

Bunun dışında oyun içinde sevgili olduğum Shadowheart'la istediğim mutlu sonu görmedim. "Ben, anne babam ve tabii ki sen hep birlikte yaşayalım." deyince oyun sonunda bunun sahnesini görmeyi ummuştum. Mind flayer oldum diye mi görmedim yoksa oyunda yok mu bilmiyorum. Ama en bariz eksiklik "17 bin oyun sonu varyasyonu" içeren epilogların oyundan kesilip atılmış olması. 

Uzun lafın kısası: Definitive Edition çıksın da bir daha oynayayım.

Hikayeye gelecek olursak. Oyunun başında Astarion bana saldırdığı için kampıma almadım. Lae'zel'i de gözüm tutmadığından onu da öldürdüm. Geriye Shadowheart, Gale, Karlach ve Wyll kaldı. Oyunun tamamını sırasıyla az önce saydığım ilk 3lü ile oynadım. Hikaye anlamında sürekli Shadowheart'ın üzerine oynadım ancak oyun sonunda sıfır etkileşimle bitti. Zaten karanlık tarafa geçip Shar'ın seçilmiş kişisi olduktan sonra görev kısmı da bitiyor. Ama oyun sonundaki etkisi (boss savaşında) neredeyse yoktu. Onun dışında son boss'u yendikten sonra (Emperor'e güvenmedim ve Orpheus'u serbest bıraktım, o da adam çıktı benim yerime ahtapota dönüştü) Shadowheart ile ilgili çıkan sahne sayısı sıfırdı. Karlach için bir seçim yaptık, Gale için yaptık, Orpheus için de aynı şekilde. Ama tüm yatırımımı yapmış olduğum kadın iki çift laf bile söylemedi. Shar'ın mızrağı, zırhı falan faso fiso zaten. Roleplay bozulmasın diye Dark Justiciar gibi giydirip oynattım kızı, ama kız Cleric. Karanlıkta onyması lazım, spelleri radiant. Bütün oyunu Karlach, Gale ve Ben oynasak yine aynı şekilde biterdi. Gram faydası dokunmadı Shadowheart'ın. Druid ayrıca gereksiz güçlü. Owlbear olduktan sonra 3x saldırı yapabiliyorsunuz, ek olarak canınız mı bitti? Yine insandan owlbear'a dönüşün olsun bitsin. Gale sağolsun açılmadık kilit bırakmadı. O sayede her yere girebildim. 
Raphael'e hiç saldırmak istemiyodum aslında. Orpheus'u serbest bırakmak için çekici anlaşma karşılığı aldım. Sonra bizimkiler çok laf yapınca iyi dedim gidip bozalım anlaşmayı. Ama o Raphael'in savaş müziği ve atmosfer mükemmel olmuş. Son boss falan yanında bir şey değil. Zaten hp olarak da karşılaştığımız en yüksen can 666 ile Raphael'in ki olması lazım. Onu yendikten sonra diğer bosslar hiç zorlamadı. Yine çok güçlü olan bir spell Danse Macabre. Bedavadan 6 tane ghoul çıkartıyosunuz ve paralyze atıyolar. Yemede yanında yat. 
Yani, act 3 hiç memnun etmedi. Fazla güçlenemiyor olmam gereken bir oyunda fazla güçlenmiş oldum. Yeni update ile birlikte biraz daha farklı buildler denemeyi düşünüyorum. Umarım daha zevkli sonuçlar elde edebilirim.