Altdrof kuşatmasından sonra ilk hedefim tahtıma göz koyan ayrılıkçı aç köpek sürüsü oluyor. Ve bu değer bilmez şerefsizleri de yenmek için danışmanımın zorlamasıyla ayak üstü orduma birlik takviye etmeye başlıyorum.

Başkentimizde geleceğe dönük askeri yatırımlar yapıyorum.

Ordumu takviye ettikten sonra Ayrılıkçı ordusunu tek başına yakalıyorum. Savaşta o kadar üstünüz ki orduya kendi kendilerini yönetmelerini ve savaş sonunda yakaladıkları esirleri idam etmelerini söyleyip, savaş boyunca çadırımda güzellik uykumu uyuyorum.

Grunburg'a kaçan düşman ordusunu takip ediyorum ve bir İmparator için yeterince iyi göründüğümden savaşı bizzat kendim yönetiyorum. 

Grunburg'u tek hane yağmalamadan ele geçirdikten sonra baş danışmanımdan bu haberi alıyor ve Kançamı Ormanında'ki bu "tatsız" yapılanmayı dağıtmayı, ordumu çok daha güçlendirene kadar ertelemeye karar veriyorum.

Savaştan sonra kendimi okumaya veriyor ve "Ordu sefer haritasında nasıl daha hızlı hareket ettirilir?" ile "Askerlerinize nasıl ilham verirsiniz?" adlı kitapları okumayla başlıyorum. Belki onlar da bitince  "Nasıl İmparatorluk'un en iyisi olursunuz?" ile "Nasıl Vurulması zor biri olursunuz?" 'a başlarım. 

Grunburg pazarında gezinirken inanılmaz güzel bir muska ile altın işemeli zırhımla inanılmaz görünecek mor bir sancak buldum. Tabi kide parasını umursamadan ikisini de aldım.

Grunburg'u ele geçirmemize rağmen az sayıda Ayrılıkçı komuşu krallığa doğru kaçmayı başardı. Onları pazar alışverişinden sonra elbette hemen takip etmeye başlayacağım. Sevgi dolu İmparatorlarından sonsuza dek elbette kaçamazlar. 

Pazardan aldığım mor sancak o kadar hoşuma gitti ki İmparatorluğun bütün üstatlarına bütün piyadelerimin savaş sırasında morallerini yüksek tutacak bir sancak tasarlamalarını emrettim. 

Alışverişi fazla uzatmış olacağım ki ayrılıkçılar kuzeye kaçtılar.


Yeni halkımın İmparatorlarının ne kadar cömert ve eli açık bir insan olduğunu görmeleri için yaşadıkları çamur çukurunu biraz daha "yaşanabilir" hale getiriyorum.

Gireceğim sonraki savaşlar için elit birliklerin yanında menzilli birliklerimi de arttırıyorum. 

Tam okuduğum kitapların faydasını gördüğümü düşünüp, düşman ordusunu yakalamışken,

Korkak gibi kaçıyorlar...

Lütfen ayrılıkçı ordusunu yok et ve hazır olduğunu düşündüğünde Kançamı Ormanına git. 
Bir de artık tüfekliler ile top gibi ağır silahların binalarını yapabilirsen yapmaya başla. @Gurt

http://www.mediafire.com/file/aads6p86l4avjbg/Birinci+oyun.save

Elçilerimin getirdiği raporları okurken Cücelerin konfederasyon kurduğunu öğrendim. Bu ileri zamanlarda Kaos ile mücadele edeceğimizde işimize yarayabilir.



Ayrılıkçı ordusuna karşı saldırmayı düşünürken ordu çok uzun mesafe alıyor ve bana tek seçenek olarak Kançamı Ormanı'na girip savaşmak kalıyor.


Kançamı muharebesinden sonra topraklarımda gezen küçük düşman birliğinin peşine düşme kararı alıyorum.



Bu sırada silahlı birlikleri geliştirme yolları için bir kitap okuyorum.



Ordumu Grunburg'a getiriyorum. Orduma istirahat etmelerine emredip valiyle şehrin bina planlarına bakıyorum. Detaylı raporu okuduktan sonra şehrin ve şehirdeki ekonominin büyümesi için inşa emirleri verdim.



Şehirde eli silah tutan 3 birim kılıçlı piyade bana hizmetlerini sundu ve bende kabul ettim.

Son olarak ordumu doğuya doğru merkezi bir konuma hareket ettirdim. Doğudaki düşman şehrinde tahminlerime göre benden kaçan küçük birlik ve garnizon ordusu bulunurken kuzeydeki düşman şehrinde sağlam bir ordu bulunmakta diyerek raporlarıma not alıyorum.

https://drive.google.com/file/d/1rbeh1coGjW1uPSlGjrnGwyL43XsIqpKj/view?usp=sharing

Ayrılıkçıların kökünü kazımak için çadırımda yolladığım casusuların raporlarını beklerken bir yandan da ordumdaki yaralı askerlerin iyileştirilmesine odaklanıyordum ve yaklaşık bir haftanın sonunda Ayrılıkçıların Eilhart'ta Hans Zinter komutasındaki orta büyüklükte bir ordu ile bizi beklediğini öğreniyorum.


Ordum bir diğer Ayrılıkçı şehiri olan Helmgart'a daha yakın olduğu için olası bir saldırıya dayanıp dayanamayacağını anlamak için başkentimiz Altdrof'un garnizonunu kontrol ediyor ve dayanabileceğine kanaat getirdikten sonra ordumla Helmfart'a doğru yola çıkıyorum.

Ordumla tam Helmgart yolundayken yolladığım diğer casusun raporu geliyor ve Helmgrat'ta olağan garnizon dışında sadece yerel asayişi sağlayan bir lord olduğu haberini alıyorum.



Bir cüce klanından saldırmazlık anlaşması teklifi alıyorum ve daha insanları tek çatı altına birleştirmeden diğer ırklara saldırmak istemememden teklifi kabul ediyorum. 

Biz daha yolu yarılamışken düşman hedefimizin Helmgart olduğunu anlamış olacak ki ana ordusu ile sözde askeri eğitimden sorumlu tek lordun yerlerini değiştirip bizi Helmgart'ta beklemeye başlıyor.


Tabi ben de hemen düşman ana ordusu ile yüzleşmek istemediğim için şimdiden asker toplanmaya başlanmış olan Eilhart'a doğru gidiyorum. 

Bizim geldiğimizi fark eden sözde "Lord" toplaya bildiği bir düzüne askerle Carroburg'a kaçıp, Eilhart'ı bizimle baş başa bırakıyor 



Düşman garnizonundan o kadar üstünüz ki savaş sırasında geyik avına çıkıyor ve saatlerdir süren avdan tek geyik bile bulamadan hüsranla dönüyorum.




Savaş sonunda Eilhart zindanlarında İmparatorlarına  karşı savaşmayı ret ettikleri için idamlarını bekleyen bir gurup inanılmaz yetenekli Milis buluyor ve orduma katılmaları için onları ikna ediyorum. Bu yeni askerlerden son derece ümitliyim.


Zindanlarda idamalrını bekleyen Milisler dışında bir de faytoncu buluyorum. Bu inanılmaz deneyimli faytoncu dediğine göre bir iftira sonucu hırsızlıkla suçlanmış, ama at sürücülüğündeki yeteneği sayesinde elinin kesilmesi yerine de bir yıl hapis cezası almış. Onu da hiç tereddüt etmeden himayeme alıyorum.


Baş danışmanım ısrarla Eilhart'ta baskın yapmam gerektiğini söyleyip durduğunu ama onu dinlemediğimi söyleyip duruyor. Ama ben ilginçtir ki hiçbir şey hatırlamıyorum. Sanırım not almaya başlasam iyi olacak.

Yeni feth ettiğimiz toprakalra İmparatorlarının sonsuz sevgisi ve hoşgörüsünün bir sembolü olarak yatırım yapıyorum.

Zindanlardan kurtardığım milislerden birinin karısı teşekkür maiyetinde büyük büyük dedesinden kalama Vuruş Kılıcını bana hediye etmek istiyor. Ben de seve seve kabul ediyorum.

Daha önce okuduğum "Silahlı Birlikleri Geliştirmenin 50 Yolu" adlı kitabın ikincisinin çıktığını duyuyor ve onu da hemen alıp, okuyorum. 

Savaş Büyücüm Biber'in çalınan bir İmparatorluk yadigarını bulmak için gittiği Vampir Diyarından döndüğü haberini alıyorum. Her ne kadar çalınan yadigarı bulamasa da yine de artık bir büyücüm olduğu için mest oluyorum. 

Sonunda üstatlarım Ordumun moralini yükseltecek sancakalrın tasarımını bitiriyor ve ben de bu sefer Başkentimizde yetenekli çavuşlar yetiştirecek bir harp okulu açmalarını istiyorum. 

Ayrılıkçıların inlerine giriyorum.


Bütün orduyu ve garnizonu "ağır bir kayıp" vererek yok ediyor ve şehiri tek hane yağmalamadan ele geçiriyoruz. 

Eyaletimizin toprak bütünlüğünü sağlamış oluyoruz.

Daha iyi bir savaşçı olmak için tam da planladığım gibi "Nasıl Vurulması Zor biri olursunuz?"'u okumaya başlıyorum. 

Hız kesmeden yatırımlara devam ediyorum. 

Arta kalan Ayrılıkçı "Ordusu" her gün adam kaybetmeye başlıyor. Artık gerçek bir tehdit bile değiller.

Topraklarımda ki büyümenin artması için Tüccarbaşları Konseyi'ni kuruyorum. Sonuçta mutsuzluk ve kaos yozlaşmasını bir şekilde hallede bilirim. 

Saldırmazlık anlaşması imzaladığımız cüce kabilesi dahil daha önceki insan krallıklar hariç hiç bir kabile ve ya toplum ticaret anlaşması imzalamaya sıcak bakmıyor.

İmparatorluğumuzun güneyinde bir anda göçebe bir canavar kabilesi ortaya çıkıyor ve Büyücüm Biber'i olaya müdahale etmesi için yolluyorum.

Ele geçirdiği bir baykuş sayesinde askeri çadırıma gelip benimle konuşuyor. Suikast düzelmenin  çok zor olduğunu söyleyip belli bir birime beddua okuayarak hasar vermeyi teklif ediyor ve ben de kabul ediyorum. Ama bir kaç gün sonra gelen haberlere göre hazırlık için kullanmasına izin verdiğim o kadar altına rağmen başarısız oluyor.

Düşman İmparatorluğumuzun en önemli ikinci şehri olan Grunburg'a saldırıyor. 

Savaşın bir avuç düzensiz ucubeye kaybedildiği duyduğumda inanılmaz bir şekilde sinirlendim ve ordumu toplayıp hemen harekete geçtim. 

Hiçbir şeyin durumu daha kötü hale getiremeyeceğini düşünürken Grunburg'taki bütün erkek, kadın, çocuk demeden herkesin öldürülüp, evlerin ateşe verildiğini öğrendim. Ne yazık ki kaç yıl geçmesine rağmen bu siniri üstümden hala atamadım. 


Baş danışmanımın tavsiyelerine uyduğum için bir takım üst düzey aristokratın verdiği hediye bile sinirimi geçirmedi. O canavar adamların hepsini teker teker öldürmem lazımdı.

Baş danışmanım sinirli halime aldırış etmeden İmparatorluğu büyütmek için daha fazla toprak ele geçirmem gerektiğini söylüyor. Bir şey diyemiyorum. 

Büyücüm Biber ise ne bedduanın ne de suikastin başarılı olacağından emin olmadığını söylüyor,

 ben de onu savaş alanında bir işe yaraması için yanıma çağırıyorum. 

http://www.mediafire.com/file/bhgs3b4ybr55b4d/%25C3%259C%25C3%25A7%25C3%25BCnc%25C3%25BC_Oyun.save/file

Evet savaşları baya bir kötü oynadım. SS alacam diye baya bir şey kaçırdığımı fark ettim hikayeyi yazarken. Kusura bakma @Gurt