Filmde aşırı kalabalık olan ve neredeyse yalnız kalmanın imkansız olduğu Tokyo kentinde yalnızlık, uykusuzluk sıkıntısı çeken, toplumdan bir nevi soyutlanmış ve kültür şoku yaşayan iki ana karakterimizin birbirlerinin hayatına girerek arkadaş olmalarını, onlar için zindandan farksız olan bu yerde birbirlerine destek olmalarını ve hayata farklı bir açıdan bakmayı keşfetmelerini izliyoruz. Şahsen filmin yukarıda bahsettiğim konuları çok iyi işlediğini düşünüyorum. Özellikle Johannson'ın oynadığı Charlotte karakterinin Tokyo'da bulunmaktan nefret eder olmasına rağmen Japon kültürünü ve hayatını keşfetmeye çalışması, edebiyatta da gördüğümüz "Flanöz" karakterini canlandırması çok iyi yansıtılmış. Murray'nin oynadığı Bob karakteri için aynı şeyi söyleyemeyeceğim.

Film aslında anlatmak istediği şeyi çok iyi anlatsa da ikinci yarısında arkadaşlığın kurulması ve konunun başka yönlere de gitmesiyle ilgi çekiciliğini kaybetmiş ve hatta sonlara doğru sıkmaya başlamış bir vaziyet alıyor. Ortalama üstü bir film olduğunu, ilginç bir konuya sahip olduğunu ve güzel ayrıntıların bulunduğunu düşündüğüm bu yapıma ben 7.5 puan vermeyi uygun buldum.

Hayatı pek sorgulatacak etki yaratmadı bende ancak değindiği konular ve işleyişi açısından ilginçti ve takdire şayandı. Dolayısıyla bu filmi izlemenizi öneririm.