Hanedan Oyunu: Habsburg Hanedanı Etkinliği

İmparator III. Friedrich von Habsburg (1439-1489)
2-5-1

Bir İmparator olarak yapılması gerekeni yaptım, ve düşman olarak gördüğüm devletleri tüm dünyaya rakibim olarak duyurdum.

Benden öncekiler devletimizin idari yönetimine önem veriyordu, ben ise her açıdan eşit olmamız gerektiğini savunuyordum. Buna göre hareket ettim.

Bomboş olan danışman kabinesini yetenekli ve kendi alanlarında usta bireylerle doldurdum.

Esaretim altında olan yeğenimin hakkı, Bohemya ve Macaristan tahtlarını kendime almak için hamlelerde bulundum.

Yaşlı dul Maria'nın tahtını ele geçirmek için de onunla evlendim.

Aynı zamanda İmparatorluk tahtında kalmak için oy hakkı olan Köln Piskoposuna bir antlaşma sundum.

Danışmanımız Nikolaus von Kues 777'den fazla yıldızın tam konumunu buldu. Bunu tüm dünyanın duyduğundan emin oldum.

Köln Piskoposu ile yaptığım antlaşmayı, Mainz Piskoposuna da sundum.

Artık zamanı gelmişti, Bohemya tahtını ele geçirmek için yapmam gereken tek şey Prag'daki saraya girmek, ve sahte Kral'ın hükmüne son vermekti.

28 bin yiğit Avusturyalı ile birlikte Kuzeye, Prag'a, giderken Çekler ve yandaşlarının güzel başkentimiz Viyana'yı kuşattığını öğrendim. Buna izin veremezdim, tekrar güneye hareket emri verdim ve Viyana yakınlarında saldırıya hazırlanmak için kamp kurdum.

Geldiğimizi haber almış olacaklar ki biz Viyana'ya geldiğimizde ordularının yarısı kaçmıştı. Fakat Viyana'da yakaladığımız 18 bin kişilik orduyu yerle bir ettik.

Ayrıca Viyana açıklarındaki 9 bin kişilik Trier destek birliği de gazabımdan kaçamadı.

Çek ordusunu Viyana'da tekrar kıstırdık. Bu sefer büyük kayıplar vermiş olsalar da elimizden kaçtılar.

Bohemya toprağı Hradeçko'ya kadar kovaladığımız destek almış Çek ordusunu tekrar mağlup ettik.

Son muharebeden sonra ordumla birlikte hızlıca Prag'daki sarayı kuşattım ve barış koşullarımı ilettim. Sahte Çek kralının kabul etmekten başka çaresi kalmamıştı.

Savaş yorucuydu fakat Viyana'daki sarayıma dönmek her şeyi unutturdu. Bunun yegane sebebiyse Viyana'daki sarayımı ziyaret eden dillere destan ozandı.

Sarayımda otururken yeğenimin öldüğü haberini aldım. Bunun tek bir anlamı olabilirdi: Artık tartışmasız Avusturya Arşidükü ve Bohemya Kralı olmanın yanı sıra, aynı zamanda Macaristan Kralıydım.

Bu kadar çok tahtı aynı anda yönetebilmek için dahiyane fikirler üretmem gerekiyordu. Ve her zaman dediğim gibi: Kalem, kılıçtan keskindir.

İmparatorluğun, İtalya'daki nüfuzunun azaldığını fark ettiğimden ötürü bir İtalyan seferine çıkmaya karar verdim. Ordumla birlikte Güneye at sürdüm ve Venedik kenti Treviso'ya vardım. Kuşatma sırasında Venedik birliklerinin yanında İberya'dan gelen Aragon birliklerini görünce dehşete düştüm, ama bu muharebeyi de sayı üstünlüğüm ve eşi benzeri olmayan askeri aklımla kazandım.

Daha sonra Macar birlikleri ile birlikte Prag'ı kuşattığını öğrendiğim Venedik ordusunu yakalamak için Kuzeye çıktım. Aldığım bilginin doğru olması gönlüme su serpti. Yakaladığımız orduya büyük kayıplar verdirdik.

Güneyde, İtalya'da, ise savaş devam ediyordu. Neredeyse dört yıl süren Treviso kuşatması sona ermişti.

Ufak Çek birliği ile bana bizzat haber vermeye gelen Zikmund'un askerlerini takip ettim ve Krain'de Aragon askerlerini yakaladım.

Bu sırada Batıda da büyük bir muharebe yaşandığının haberini aldım. Duyduğuma göre düşmanın sayı üstünlüğüne rağmen askerlerim ittifak devletleri Venedik kıyılarında suya dökmüş.

76 bin soysuz ittifak askeri için 37 bin şehit verildiği haberini alınca çılgına döndüm.

Bunun üzerine en ağır şartlarımı gönderdim. Başka hiçbir seçeneği olmayan Venedikliler kabul etmek durumunda kaldılar.

İtalya'daki İmparatorluk nüfuzunu genişletmek için seferime devam ettim. Sırada İmparatora taç giydirmeyi reddeden Papa vardı. Papalık ordularını Kuzey'de, Cheb'de, yakaladım.

Doğu'ya, Liegnitz'e, kaçan Papalık birliklerini de imha ettim.

Fransa'dan kalkıp Bohemya'ya kadar gelen Bretonları da doğduklarına pişman ettim.

Bu sırada Burgonya dükünün ölmesi üzerine hakkımız olan toprakları ele geçirdim.

Devletimin diplomasisi, dillere destan.

Biricik kızım Maria'yı varisim ilan etmeye karar verdim. Erkek olmayan birinin İmparatorluk tahtına geçmesi düşünülecek bir şey değildi. Fakat ilkleri yapmaktan çekinen biri değildim. Kızımın tahta geçmesini sağlamak için elimden gelen her şeyi yapmakta kararlıydım.

Doğudaki barbar Türklerden korunmak için yeni taktikler üretmem gerekiyordu.

Devletimdeki yaşlı ve kendini beğenmiş kesimin devletimizin geleceğini getirecek akılların önüne geçmesine izin veremezdim.

İkinci bir Venedik seferine çıktım ve Venedik'in son kıyısını da elinden aldım.

12 Aralık 1483'de yeni bir yasa geçirdim. Bu yasaya göre artık cinsiyeti fark etmeksizin ilk doğan çocuk İmparatorluk tahtına geçebilecekti. Artık kızımın İmparatoriçe olamaması için hiçbir engel kalmamıştı.

İtalya seferine Papalığı ilhak ederek devam ettim.

Böylelikle İmparatorluğun İtalya'daki nüfuzu asla kırılmayacak bir şekilde sağlanmış oldu.

Papa'ya da İmparatorluğun bir parçası olması şartıyla Roma'yı geri iade ettim.

Devletimin mimarisinden çıkan eserler, tartışmasız, başyapıtlar.

Güneye İtalya'da işgal altındaki prensleri serbest bırakmak için bir sefere çıktım. Sefer sırasında başında bulunduğum birlik Arezzo tepelerinde kıstırıldı. Hayatımı yara almadan zar zor kurtardım ve öğrendim ki: Hiçbir hükümdar yenilmez değildir.

Birliklerimle Kuzey'e, Venedik kıyılarına, döndüm. Bu yaşta bu kadar hareket beni yordu, çadırımda dinlenmeye çekildim. Biraz uyku iyi gelecektir, çok yoruldum...