Bu çığır açan çalışma, Napolyon askerleri tarafından birkaç İspanyol'un halka açık bir şekilde idamını tasvir ediyor. Solda, bir tepeye doğru aydınlatılmış beyaz gömlekli bir adam diz çökerken kollarını açmış bir şekilde idam mangasına bakan bir adam. Birkaç erkeğin yüz ifadeleri ve vücut dilinden ölümün etrafında toplandıkları anlaşılıyor. Ölülerin bir kısmı yanlarında yerde yatıyorlar ve sağında, yüzleri ellerinde olan bir grup insan, sıradakinin kendileri olduğunu biliyor. Sağda idam mangası, tüfeklerinin ileri doğrultmuş ve yüzsüz bir kitle oluşturuyor. Büyük bir fener iki grup arasında duruyor, gölgeli cellatlar ve kurbanlar arasında sahne bölen…

Resim geleneksel dini motifler merkezinde çizilmiştir. Beyaz gömlekli adam Mesih gibi bir figüre benzetilmiş, kollarını haç şeklinde açmış, ve ellerinin yakından bakıldığında sağ avuç içinde bir iz ortaya koymaktadır. Bununla birlikte resim kahramanlık anlatımında, perspektifinin düzlüğünde ve neredeyse mat pürüzlü pigmentleriyle devrim niteliğindedir. Buna ek olarak çağdaş bir olayı tasvir etmesi, zamanın ilerisinde neoklasik sahneleri tercih eden akademik normlara sahiptir. Goya, 1808-1814'teki Yarımada Savaşı sırasında İspanyolların Napolyon'un ordusuna karşı gösterdiği direnişe dikkat çekiyor hem de anmayı amaçlıyordu. Resmin karanlık ufku ve gökyüzü, infazların gerçekleştiği sabahın erken saatlerini yansıtır, aynı zamanda ezici bir karamsarlık hissi veriyor.

Sanat tarihçisi Kenneth Clark, “Her anlamında, tarzında, konusunda ve niyetinde devrimci olarak adlandırılabilecek ilk büyük resim” olarak nitelendirdi. Goya'nın devrimci tablosu, Realizmde günlük yaşamın açık tasvirlerinin, Picasso'nun savaşın dehşetine karşı beyanlarında ve sürrealistlerin rüya gibi bir konuyu keşfetmelerinin yükselişinde etkili olacaktır.