2021 Yaz mevsiminde başlayacak olan ikinci Dungeons & Dragons etkinliğine hoşgeldiniz. Bu etkinlikte Hoard of the Dragon Queen modülü oynanacak ve 3 ila 4 oyuncu alınacaktır. Oyun günlerindeki ilerleme hızına bağlı olarak 2 ila 3 saat kadar oynanacak ve 2-3 ay sürecektir. Katılım için hiçbir deneyim gerekmez, öğrenmeniz konusunda GM olarak yardım edeceğim.

Giriş:
Birkaç gündür kişisel nedenlerinden dolayı Greenfields'ın miskin rüzgârlı ovalarında yol alıyordun. Gün batımı yaklaşmış, istikâmetin olan Greenest kasabasına ise sadece bir iki kilometre mesafe kalmıştı. Bu civarlarda en azından bir kasaba sakininin seni karşılamasını beklerdin, ancak öyle bir şey olmadı. İlk gördüğün şey bir kasabalı değil, onlarca evden yükselen kara dumanlar oldu.

Kasabadaki evler yakılmış ve yıkılmış, sana bulunduğun uzaklıktan birer nokta gibi gözüken kasabalılar ise çil yavrusu gibi kaçışır durumdaydı. Bu sırada kapkara ve kanatlı bir figür, Greenest'in üzerinden alçaktan uçuyordu. Greenest bir ejderha tarafından yakılıyordu!


Etkinlik vakti: Perşembe ve Cuma günleri, 17:00-20:00

Oyuncular
@littleiskender
@Yohaynes
@ByNys
@yafeshan
@Kauen

Mudur

Hikaye:

Ben Wymond, şimdi bu yazıyı çalıştığım handa dar odamda konaklarken yazıyorum.Şimdi geçmişe bakıyorum ve çokça şeyi tekrardan hissediyorum.O eski duygularımı...

En baştan hatırlayayım, o doğduğum küçük ağaç kavuğunda bana seslenenlerden.Ağabeyimin sesi, beni çağırıyor ve her zaman benle oyun oynamak istiyor.

İyice hatırlıyorumda, aramızda öylesine büyük bir yaş farkı olmadığı için iyi geçinirdik.Kendisiyle sıkça birbirimize kızar, karşı karşıya gelirdik.O ise hep

büyü güçlerini kullanarak beni alt ederdi.Hatırlıyorumda, bir kez onu dövmeye çok yaklaşmıştım meğersem iluzyonuna tekme atıyormuşum.Yere kapaklanıverdim.

İşte, ağabeyim ile ilgili anılarım hep dövüş ve bir kaç basit eğlenceden ibaret.Annem kendisini bana zaman içerisine anlattı, ölmeden önce ise tüm hayatını.

Annem gençken, yerel hanlarda çalışan zamanında benim gibi bardmış.Çeşitli kasabalarda, gezgin bir şekilde şarkılarını ud eşliğinde çalar ve gelir elde edermiş.

İnsan şehirleri arasında, namı git-gide yayılmış.Sonunda ise, babamdan.Bir teklif gelmiş.Kendisi o zamanlar pekte tanınmayan, bizim yaşadığımız kabilenin lideriymiş.

Ölene kadarda liderlik görevini devam ettirdi, katı birisiydi.Bunun sebebinin, kabile içerisindeki hiyerarşi olduğunu tahmin etmek bana zor gelmiyor.Ağabeyimde aynı kendisi

gibiydi zaten.Kendileri evlendikten sonra ağabeyim Gerdald, başta doğmuş.Ben ikinci erkek olarak doğmuşum.Ağabeyim, babam öldükten sonra Kabile Konseyi tarafından seçildi.

Lider, olarak seçilmesiyle beraber verdiği ilk karar ise beni topraklarımdan yönetmekte hakkım olan topraktan sürgün etmek oldu.Hakkım olan topraklardan, vazgeçmeyeceğim.

Bunun için yaptığım ilk şey, bu kasabaya yerleşmek oldu fakat ailemden görmediğim şevkat ve karşılamayı insan ırkından..Bu kasabada gördüm ben.Bu yüzden, onlara olan

bağlılıklarımı unutamayacağım fakat güçlenmem gerekiyor.Dahada güçlenip, hakkım olanı elde etmem.Greenest'te kaldığım beşinci yılda bunları yazıyorumdum.

Bana gelen bir kervan teklifinden sonra, uzunca bir yolculuğa çıktım.Ardından, Greenest'e yakın bir konumda olan bir köyde konaklamak ve bir süreliğine durmak için

vardık.Sonra ise Greenest'e gittim fakat bir kasaba sakini yerine beni karşılayan ilk şey evlerden yükselen dumanlar oldu.Doğru görüyordum, bir ejderha saldırıyordu!

Rosina

Uhhhh, ben Rosina. Reaching Woods'da yaşayan Mielikki'nin yolundan giden topluluğumda yaşadım tüm hayatımı. Küçüklüğümün büyük bir kısımını topluluğumuzdaki diğer çocuklarla (kardeşlerimle) birlikte Mielikki'nin yolu ve yöntemleri hakkında eğitim alarak geçirdim. Yetişkinlerin ardından koşturup onların ormanımızın sağlığını nasıl yakından takip ettiklerini, gerektiğinde müdahalede bulunduklarına tanık oldum. Tabi tüm bu çalışmanın dışında her çocuk gibi etrafta deliler gibi koşup eğleniyorduk. Barış dolu bir ortam ve zamandı diyebilirim. Yetişkin yaşlarımıza yaklaştığımızda kardeşlerim ile bana ailelerimiz Sword Coast ve hatta Faerun boyunca uzanan diğer ormanların da Mielikki'nin sadık ve vefakar takipçileri tarafından ilgilenilmesi gerektiğinden ve vakti geldiğinde bu ormanları bulmak için yapacağımız yolculuğa hazırlanmak için eğitimimize başlamamız gerektiğinden bahsettiler. Aslında küçükken ailelerimiz yolculukları sırasında başlarından geçen olayları bizlere hep hikayeler olarak anlatırlardı ancak hiçbir zaman gerçek olduklarına inanmamıştım. Son bir kaç yıldır küçükken ilgili gözlerle takip ettiğim gündelik görevlerin inceliklerini tek tek öğrendim. Ve ailem hazır olduğumu düşündüğümde daha önce büyük kardeşlerimin yaptığı gibi herkese veda edip yolculuğuma başladım. Açıkçası ormanımıza uğrayan tüccarlar dışında çok dış dünya ile bir bağlantım olmamıştı o ana dek. Dış dünyada neler ile karşılaşacağımı merak ede ede yoluma devam ettim bir kaç gün. Ta ki bir gece saati uzaktaki yükselen dumanları görene dek. Bir köye denk geldiğime emindim ve yanan ocakların dumanını görerek heyecanlanmıştım. Önümdeki tepeyi aşıp köyü daha yakından görünce heyecanım yerini dehşete bırakmıştı. Yükselen dumanlar ocaklardan değil yanan evlerden geliyordu. İlk yaşadığım şoku atlattıktan sonra zırhımı ve kalkanımı kuşanıp zincirli gürzümü sıkıca kavradıktan sonra daha adını bile bilmediğim bu köye doğru ilerlemeye başladım.

Merhaba Ben Orliros. Haystima dair ilk hatirladigim sey beni bulan Folarsus'un evinde yasadiklarim. Bana anlatilanlara gore bebekken Esterlad sehrindeki Mystra tapinaginin sunagina birakilmisim. Kucuk bir kundak icinde benimle birlikte sadece bir kirmizi madalyon varmis. Beni buyuten Folarsus cok sevecen bir insan degildi ama bana iyi davrandi. Cocuklugumoldukca siradan gecti diyebilirim, ne bir macera ne bir heyecan. 7 yasindayken, Folarsus beni kolumdan tutup Esterlad buyu okuluna goturdu. Beni birakip giderken soyledigi tek soz, "Buyu tanrisinin emanetini geri getirdim" lafiydi. Buyu okulu o bolgenin en buyuk buyu akedemisinin bir parcasiydi. Yetenekli gencler ulkenin her tarafindan buraya gelip giris sinavini gecmeye calisiyordu. Ben giris sinavina girmedim cunku sponsor olacak hamim yoktu. Temizlik ve duzenden sorumlu Lorsa'nin yaninda is ogrenmeye basladim. Cabuk ogreniyordum, verilen gorevleri hatasiz yapiyordum ama bu sirada cevremdeki diger cocuklara imreniyordum. Bir gun temizlik sirasinda bayilmis ve nobet gecirmisim. Cevredekiler yetismis ve okulun Iyilestirici sanatlar locasina goturmusler. Benim tek hatirladigim ise kafamin icinde yankilanan cok yuksek bir ses ve gordugum rengarenk bir isik demetiydi. Sonradan bunun buyu ile oldugunu soylediler. Icimdeki birseyler harekete gecmis bana aciklanana gore. Okulun bas yonetici Arcmagister Yrasgol kendi insiyatifi ile beni okula aldi. Etkilendigim her neyse onu kullanmami ogrenmem gerektigi yoksa hayatimi kaybedecegim telkin edildi. Giris sinavini zorluk yasamadan gectim. Ogretilen her konu bana cok dogal geliyordu. Ama okula katilimin ilginc kosullari ve yetim olmam sebebiyle diger cocuklar tarafindan dislandim. Buyuculusun son sinavina 1 ay kala, alchemy laboratuarinda kabul projeme calisirken, kapi vuruldu ve iceri kosarak Lorsa girdi. Elime kirmizi bir madalyon tutusturup oradan mumkun oldugunca hizli kacmamin gerektigini soyledi. Madalyonu Yrasgol tarafindan gonderildigini ve bana acilen uzaklasmami istedigini haber verdi. Ne yapacagimi bilmiyordum, Lorsa tanidigi bir kervanciyi cagirmisti, onunla beni uzak bir sehre gonderecekti. Ne olup bittigini anlayamadan kendimi kervan yolunda buldum. Kervan, haydut saldirisina ugradi, hersey cok ani gelisti, hizlica saldirmislardi. Karmasada bayilmisim ve sanirim haydutlar oldugumu sanip birakmislar. Onlarca olu beden arasinda uyanip yol boyunca yurumeye basladim. Haydutlar pek geride birsey birakmamislar ama kamptan az da olsa yiyecek erzak birseyler bulabildim. Mecbur kalmadikca buyulerimi tuketmek istemiyordum. Bu yola en basindan acele ile cikarildigim icin cok buyu hazirlayamamistim. Uzakta dumani tuten bir kasaba gorup ona dogru yaklasmaya basladim. Geldigimde ise tutenin bacalardan degil yanan bir kasabadan yukselen dumanlar oldugugunu dehsetle farkettim. Tepede ise korkunc bir ejderha suzuluyordu.