(Görsel 'Çizimleriniz' konusundan alınmıştır.)

Resim ile alâkalı her şeyin paylaşılabileceği platform.

---

İlk Mesajın Konusu: Evgeny Lushpin’in 'Masal' Tadında Resimleri
























Kaynak: leblebitozu

Omar Ortiz. Meksika doğumlu ressam. Eserlerinde ana unsur olarak insan vücûdunu kullanıyor. 'Aşırı', 'hiper' gerçekçi tabloları bir o kadar da şaşırtıcı derecede zâriftir. Çünkü ışık ve cilt tonunun âhengi onu işinde usta yapan püf noktalardır. Eserlerinin büyük çoğunluğu aşırı derece büyük tuvâllerin üzerine çizilmiş biçimde olup, çoğu kişi tarafından da sanki gerçek fotoğraf ile karıştırılmıştır.

1997 yılında Meksika'da doğdu Ortiz ve bugüne kadar da orada yaşadı. Minimalist olarak sınıflandırılıyor eserleri. Çoğu pastel, kömür, suluboya; akrilik, airbrushing ve yağlı boya ile yaptığı bu eserlere kendi deneyim ve tecrübelerini de katıyor.

Ortiz'in kendi ağzından yaptığı eserleri: "Resim çizmeye başladığımdan beri her şeyi olabildiğince gerçek olarak göstermeye çalıştım. Bazen başarılı oldum; ama hiç başkalarına benzemedim; ancak aksi halde benim için çok zor olan bir gerçekliği insanlara sunmaya çalıştım. Cilt tonlarını üretirken zorluğun tadını çıkarıyorum ve doğal ışık altında, özellikle parlak koşullarda, nüanslar elde ediyorum. Aşkın bizi zenginden ziyâde daha fakir kıldığına inandığımdan parçalarım da yer alan basitlik hoşuma gidiyor."

Miguel Endara. 'Stippling' tekniğini kullanarak, tam 3.2 milyon noktayla babasının resmini yapmış. Diğer çalışmaları için: http://www.miguelendara.com/

San’atı san’at olarak adlandırabilmemiz için belli bir otorite yok, zaten böyle bir otorite kabul edilmemektedir, edilmesi de beklenemez. Yalnız zümreler vardır, bunlar da işin  doğası gereği vardır.

Bu eserler bir ‘saçmalık’ değil, tam aksine günümüz san’at anlayışına örnek teşkil eden eserlerdir.

Eserleri çizen san'atçı ya da diğer san'atçıların çoğu, hiçbir zaman bu eserlerin dört yaşındaki bir çocuğun çizemeyeceğini söylemediler. Bu yaptığınız eleştiri, bir diğer güzel dal olan şiirde, Orhan Veli ve arkadaşlarına yapılan eleştiri ile paraleldir. Onlara da söylenen şey, yazdıkları şiirin alelade sokaktan geçen adamın da yazabileceği şiirler olduğuna yöneliktir. Ama ne Orhan Veli ne de arkadaşları bunun tam aksini söylemişlerdir.

‘Emeksiz, göz zevki vermeyen ve çirkin karalamalar’ ithamlarınız ise özneldir, eleştiri yapılırken kullanılması hiç hoş değildir. Bunlar ek olarak tartışmaya açık konulardır.

San’at zaten ‘bu tür’ diye adlandırdığınız ‘şeyler’ ile başlamıştır. Abstract bir post-modern ya da modern akımın meyvesi değildir. Pre-historic dönemden beri vardır: http://www.visual-arts-cork.com/prehistoric/bhimbetka-petroglyphs.htm

> Günümüzde tarihe göre sanatın bu denli hayattan kopmuş olmasının sebebi tam da bu resimdeki bahsettiğiniz "günümüz sanat anlayışı" sanırım.
San'atın bu denli hayattan kopmuş olmasının sebebi bu değil, san'atçıların kişisel san'at anlayışına göre değişiklik gösteren durumdur. Yakın tarihlerde yaşamış çok san'atçı ana-akımlara kendini sokmamış, kendi çizdiği yolda ilerlemiştir. Bir çoğu da san'atını farklı amaçlar uğruna kullanmıştır.

> Bir sanatçının özgün olması ve hüner barındıran sanat ortaya koyabilmesi için 4 yaşındaki çocuğun yapamayacağı şeyleri yapması gerekir.

Bunun cevabını önceki mesajımda verdim. San'at kabul edilip edilmemesi, san'at olup olmamasına yönelik. Siz san'at değil de "hüner barındıran san'at" derseniz bu öznel bir tanım olur, içini nasıl doldurursanız doldurun.

> Sizin tanımınıza göre "herkes sanatçıdır" olgusu ortaya çıkıyor fakat ne yazık ki herkes sanatçı değildir.
Evet herkes san'atçıdır.

> Şiirdeki durum farklıdır, ressamlık sanatı ile karşılaştırılamaz. Şairlikte sanatınız tüm insanlığın kullandığı ortak kelimeler iken ressamlıkta ortaklık barındırmayan uçsuz bucaksız noktalardır, dediklerime karşı bir argüman değildir.
Farklı değildir, karşılaştırılabilir. Şair elbette şiirlerini yazarken salt kelimeler kullanmak zorundadır. Ressamın da salt boya ve türevlerini kullanması gibi. Şiir de kendi içerisinde resim gibi türlere ayrılıyor. Kendi savunduğum şiir anlayışı da Garip akımıdır. Gerekirse açıklamalarını yapabilirim. San'at ve alt dallarında da buna benzer bir görüşe sahibim. Bir tarafta argümana kullanılan ögeleri söylerken, diğer tarafta yapılan şeyleri söylüyorsunuz. Mukayese edilemez iki olgu.

> "Emeksiz, göz zevki vermeyen ve çirkin karalamalar" ithamlarım öznel değildir, doğrudur.
Ölçütüm; doğruluğu yahut yanlışlığı üzerine değildi, öznel olup olmamasına yönelikti. Bir düşüncenin öznel olması yanlış, nesnel olması doğru mudur? Böyle bir genelleme yapılabilmekte midir? Pek tabii hayır. Size göre doğruları olan bir şey özneye aittir, özneldir. Ölçütüm de bundan ibarettir. Bu yüzden 'öznel değildir, doğrudur' gibi bir argüman sunamazsınız.

> "Göz var nizam var" diye bir deyim vardır, sanat özneldir ama bu kadar da her şey öznel değildir.
İlk cevabımda söyledim, bunun bir kıyaslamaya tâbî tutulamayacağını. Tekrardan yazıyorum: San’atı san’at olarak adlandırabilmemiz için belli bir otorite yok, zaten böyle bir otorite kabul edilmemektedir, edilmesi de beklenemez. Yalnız zümreler vardır, bunlar da işin  doğası gereği vardır. Siz bir otorite değilsiniz, kimse değil. Şuraya kadar bir düşünce özneldir, şuradan sonra değildir gibi bir düşünce de kabul edilemez.

> En basitinden bir Tofaş tasarımı vardır bir de Lamborghini tasarımı vardır, kimse çıkıp da buna "bu özneldir" diyemez, komik olur.
İşte bu verdiğiniz örnek tam da konu ile uyumlu bir örnektir. Siz Lamborghini görüntüsünü severken, ben Tofaş görüntüsünü seviyorum. Bu sevip, sevmemek sizin öznenize aittir. Özneldir. Hangisinin daha iyi olduğu, hangisinin daha kötü olduğu konusunda bir kıyaslama yapılamaz, yargı temelleri konusu tartışılmalıdır öncesinde. Bu da konuyu hiç girmek istemeyeceğim derinliğe sürmektedir.

> Sanat da tarih boyu günümüze kadar gelişmiş olan ve gelişmekte olan bir kavramdır. Artık pre-historic dönemde ihtiyaç olarak çizilen "şeylerin" çizilmesi bir sanat teşkil etmiyor.
Aynı şeyler devam ediyor. Buna da ayrı bir cevap vermeyeceğim, üstte cevabı zaten mevcut.

Fransız sanat teorisyeni, ressam ve felsefeci olan Charles Le Brun, Chars Darwin'in Evrim Teorisi üzerine bir takım çalışmalarda bulundu. Le Brun, fizyognomiye duyduğu özel ilgi sonucunda yüz ifadeleri ve yüz şekilleri üzerine bilimsel nitelikte çalışmalar başlattı. Bu çalışmalarındaki incelemelerinde "İnsan, başka hayvanlardan evrimleşseydi, yüzü nasıl görünürdü?" sorusunu hem soran hem de cevaplayan Le Brun, aşağıya koyduğum resimlerle bu duruma açıklık getiriyor. Oldukça ilham verici ve fantastik.

Biliyorsunuz video oyunları da diğer tüm şeyler gibi zaman içerisinde değişime uğradı, evrimleşti. Günümüzdeki kadar gerçekçi oyunlar bulunmuyordu, ilk zamanlarda. Hatta piksel piksel görüntü ile gerçeklikten bir hayli uzaktı nesneler. Pop kültürün önayak olduğu bu retro modası da oldukça revaçta. 8-bit adı verilen piksel san'at da bu pop kültürden nasîbini alan bir akım oldu. Adam Lister bu akımın temsilcilerinden. Atari oyunları ile çocukluk geçirmiş ve buradan gelen deneyimle san'atını birleştirmiş. Eserler sulu boya.

Kaynak: PK