Estonya Balktıklar'da önemli bir yere sahip olan küçük bir devlet en azından 1942 Eylülüne kadar öyle idi.Bu küçücük devletin 30 Nisan 1940'tan 1942 3 Eylüle kadar dayanacağını ne Sovyet karargahı nede Alman Karargahı tahmin ediyordu ama dayandı bu küçük bir devletin topyekün savaşıdır.

1 Ocak 1936'da devleti elimize aldığımızda Ordu perişan bir haldeydi her türlü taktikten ve stratejiden yoksun olan ordu 1936'da başlayan modernleşme hareketi ile 1942 Sonbaharına kadar dayandı bu gerçekten büyük önem arz eden bir olaydır bu küçük devlet için.Başlangıçta ordumuz bu şekildeydi.



Donanma ve Hava kuvvetleri ise daha beter bir haldeydi ve düşüşümüze kadar'da bu şekilde kaldı.




Ulusumuzun ilk önceliği her zaman sanayi olacaktır liderlerimiz biliyor ki Sanayisiz bir millet çökmeye mahkumdur.



Devletimiz bir söz vermiştir asla ama asla ne komünist kuklası olacağız nede komünist bu amaçla komünistleri içeri atıyoruz.





Ülkede ki Komünist tehlikesini gören Faşistler hemen darbeyle yönetime el koymaya kalkıştı bunun üzerine ülkede iç savaş patlak verdi.



21 Ocak günü genel durum bu şekildeydi.



Mae'nin liderliğindeki Faşistler ülkedeki Soytarıları atmaya yemin ettiler.



Bu amaçla Tartu üzerine gidecek yolda ilk taaruzlarımız başladı.



Kısa bir sürede Tartuya yaklaştık bunu başkumandınımız Franz Augsberger'a borçluyuz.



26 Şubat'ta Tartu antlaşması ile Faşistler resmen iç savaşı bitirerek başa geçiyor.




Ekonomimiz hızla büyüyor.



4 Mayıs günü az da olsa şekillenen ordumuz Lituana sınırına konuşlandırıldı.



Sovyetler ve Japonlar Mançurya üzerinde savaştı ve kazanan Japonlar oldu bu umut verici bir zafer.



25 Ocak 1939 günü Anti Komitern paktına katılıyoruz.



7 Nisan'da Almanlar döneklik yaparak Sovyetlerle ittifaklarını duyurdular.



17 Nisan günü Litvanya'ya taaruzlarımıza başluyoruz.



5 Mayısta Japonya sonunda Nanjing'i düşürüyor.



Japonlar'dan geri kalmayan biz Estonyalılar sadece 7 gün sonra Litvanyayı düşürüyoruz.



Litvanyalıları eve hoş geldiniz kardeşlerimiz diye karşılayarak tüm Baltık Devletlerinin kardeşliğini vurguluyoruz.



Ve 7 Haziran günü beklenen olur Çin Japonya karşısında daha fazla dayanamayarak düşer...

Artık Estonya için çanlar çalmış ya TOPYEKÜN savaşacak yada TOPYEKÜN yok olacaktık...

   
1942 yılının, 21 Nisan Bahar günüydü. Şafakla birlikte saldırıya geçmeyecektik, çünkü düşmanı yok edecek güçten yoksunduk.Bizim bunu bile bile saldırmamız, intihardan farksız olacaktı. Güneş tam tepedeyken, alnımızdan ilk ter akmaya başladı bu sırada ise Sovyet Topçuları hatları dövmeye başladı. 
İlk adımı atan düşmandı, etraf bir anda kararmaya karanlıkla birlikte gelen ise yağmur oldu.Belli ki güneş, olacakları gözler önüne sermek istemediği için saklanmış, yağmur ise akacak kanı temizlemek için olanca hızıyla yağıyordu.

20. SS Waffen Grenadier Tümeni Estonya Birliği Generalfeldmarschall Wolfram Von Herrschaft





25 Nisan Sabahı Estonya Ordusu 20.Waffen SS Tümeni Leningrad hattını zorlamak için taaruza başladı bunun devam eden günlerde Haziran ayına kadar devam eden taarruzlarla başarıya ulaşmaya çalışan Generalfeldmarschall Wolfram Von Herrschaft Haziran'a kadar cepheyi yoklamayı devam etse de bu girişim tamamen boştu herkes farkındaydı Doğu Cephesi hiç olmamıştı bu savaş tek taraflıydı Sovyetlerin canavarlığı ile hiç bir güç boy ölçüşemezdi bile.Haziran'a kadar süren taarruzlarla herkes tek bir şeyi anlamıştı sadece hayatını neden feda ettiklerini cevabı basit olsa bile bunu anlamayanlar vardı bu yüzden Generalfeldmarschall Wolfram Von Herrschaft tekrar etti hayatınızı Estonya için feda ediyorsunuz bu sözün anlamı ileride daha iyi anlaşılacaktı...









24 Mayıs günü daha önceden Generalfeldmarschall Wolfram Von Herrschaft'ın emrini verdiği I.Orduyu bölme planın anlamı anlaşıldı Almanlar Memel'i ve Koningsberg'i kaybetmek üzereydi eğer bu olursa I.Ordunun bir kısmı sonradan 4.Ordu adını alacak o Kahraman Ordu sonuna kadar Memel sınırını tutmakla görevli olacak ve olası bir Sovyet istilasına karşı sonuna kadar direnecekti.





Almanya kötü durumdaydı bize yardım edecek durumu olmadığı gibi kendine yardım edecek durumu da yoktu Hitler Moskova'ya yürüme emri verirken Sovyetler Berlin'e gelmişti kaderin bir cilvesiydi bu Generalfeldmarschall Wolfram Von Herrschaft'a göre.




Bakanlarımızın açıklamalarına göre kaynaklarımız hızla tükeniyor bunun nedeni ise daha şimdiden önemli bölgelerimizin bir çoğunu kaybetmemizden kendi demirimiz'den yapılan silahlarla vurulmak bizi üzse de yapabileceğimiz pek bir şey yok.



Generalfeldmarschall Wolfram Von Herrschaft yaptığı ordu kontrollerin'de ve depo kontrollerinde Estonya halkını bir kere daha takdir etmişti duruma göre her on Estonya askerinin sadece 5'inde silah vardı geriye kalan 5 kişi ise saldırılara çıplak elle katılır durumdaydı.



Berlin'e sadece 80 km kaldı Almanlar korku içinde Führer teslim olmaktansa ölmeyi tercih ediyordu bizede aynısını tavsiye etti Berlin düşsse bile pek ala savaşın başka bir yerden devam edebileceğini ve ordunun hala toparlanabileceğini düşünüyordu.Estonya hükümeti Almanyanın deliliğinden yakınsa'da artık onlarda herşey için çok geç olduğunu biliyorlardı.



Letonyanın çoğu işgal altında Generalfeldmarschall Wolfram Von Herrschaft Genelkurmaya verdiği bilgilerde çember kapanmadan Litvanya'nın boşaltılmasını tavsiye ettiyse de bu yaptığı teklif üst düzey makamlar tarafından korkakça bulunduğu gerekçesi ile reddedildi.



Çember kapanmaya başladı Generalfeldmarschall Wolfram Von Herrschaft ise tek bir şey söylemekle yetindi.


"Asker, görevimiz nedir?

Yok etmek!

Tek bir düşmanı bile yaşatmamak!

Yapabileceğimiz tek bir şey var:

Kızıllar için bir Cehennem yaratmak!" 


Ve çember kapandı Generalfeldmarschall Wolfram Von Herrschaft tek birşey söyledi.

Sizce neden... alevlerin derinliklerine ilerliyoruz?


... mermi yağmuruna doğrudan atılıyoruz?

Ne kadar gülünç bir soru! Ülkemiz uğruna tabii ki! 






Her ne kadar fırsatçılığı sevmesek'de bu bizim için bir şans Saldırmazlık paktı imzalayıp arkasından hemen malzeme yardımı istedik.





13 Temmuz 1942 genel cephe durumu.



3. & 4.Ordunun Kılıç artıkları birleştirilerek Litvanya Ordusu kuruldu,ölene kadar dayanmaları emredildi Estonya onları unutmayacaktır.Vatan size minnettar.






Alçak İsveçliler bize gönderdikleri yardımı kestiler.Söz vermişlerdi oysaki...



Almanlar çok kötü bir durumda Baltıkları tamamen kaybettiler buda yetmezmiş gibi Slovakya ve Macaristan'da teslim olduğunu açıkladı.Savaşın sonucu ufukta belirmeye başlamıştı bile.









Siam bizle dalga geçiyor......



Düşman Riga'ya saldırmaya başladı 3.Ordu'dan kalan askerler ise Riga'yı ölene kadar savunacaklarına ant içiyorlar.



Litvanya Ordusu altında toplanan ordular grubu pes etmeyi asla düşünmüyor hepsinin tek bir sözü var Savaş alanına! Ön hatlara! Ve sonra ölümün dibine! bu sloglanlar'la Kızıllara asla geçit verilmeyeceği düşülsede fazla kısa sürmeyeceğini bu durumun herkes farkında en fazla 1 ay daha dayanabilirler.





14 Ağustosta kötü haber geliyor bütün ülke yasta kimsenin kurtulamadığı belirtiliyor asla unutulmayacak ve zaferlerleriniz nesilden nesile geçecektir.



Berlin'e hala 80 km var