[Attila the Hun]

Coldblade'in Günlüğü, 1. Gün

Bugün sabah Phandalin'e doğru 3 kişiyle beraber yola koyuldum. Phandalin'e bir teslimat yapmamız gerekiyordu, bize emanet edilen eşyaları 2 öküzün çektiği arabamıza yükledik. Yol arkadaşlarımla tanışalı çok olmadı. Sahir bir cüce olan Ranatir Reddelver ile ilk karşılaştığımda şaşırmaktan kendimi alamadım. Kafamdaki cüce imajı ile bu adamın alakası yoktu. Kendine böyle şaşkınca bakılmasına alışmış olacak ki bana adını söyleyip beni kendime getirdi. Ondan sonra tanıştığım kişi Dothor Ealdwic'in ta kendisiydi. Uzun zaman sonra ilk defa bir ırkdaşımı görmenin sevinciyle ona sarıldım. Ona bakar bakmaz bir paladin olduğunu anlayabilmiştim, kelimelerle tarif edemiyorum ama yüzündeki parıltı tanrıların lütfu gibiydi sanki. Son olarak tanıştığım kişi de yarı elf bir hanımefendi (?) olan Fiona VanCleef'ti. İki hırsız olarak konuşacak çok şeyimiz vardı, yol boyunca öyle de yaptık. Eğer Fiona'yı birazcık tanıyabildiysem gerçekten de tehlikeli birisi. Elflerin zerafetini ve insanların zekâsını almış. Zerafetine tamamen ters olarak da gördüğüm en kaba kişi olabilir. Neyse, ne de olsa görevimizde bize yardımcı olacaktır. Beraber, bize verilen görevin üstesinden hakkıyla geleceğimizi düşünüyorum

Arabamız ormanda ilerlerken yolun 2 atla kapandığını fark ettik. Bu atlar oklarla delik deşik olmuştu. Okları inceledim ve onların goblinlere ait olduğunu tespit ettim. Tam bu sırada yolun 2 tarafındaki yokuşlardan 4 goblin çıkageldi. Sık ormanı 3 goblinin mezarı yaptık fakat 1 tanesi yoldan rahatlıkla görülebilen bir açıklığa doğru kaçtı. Biz de o açıklığa doğru yol aldığımızda bir de baktık ki karşımızda bir mağara duruyordu. Mağaranın girişinde 2 goblin gördük, mağaraya girmek için onları haklamamız gerektiğini söyledim. Fiona ile beraber gizlice yaklaşmaya çalıştık ama bizi duydular. Ziyanı yok, biz hırsızlar açığa çıktığımızda da iyi savaşabiliriz. Tabii ki de onların üstesinden geldik, yaralananlarımız oldu ama ben çarpışmadan çizik almadan çıktım. Sonrasında mağaraya girdik. Mağaraya geldiğimizde zincirlere bağlı 2 kurt gördük. Karanlıktan aniden bir havlama sesi gelince bir an hançerime davrandım. Fakat sonra bağlı olduklarını hatırlayıp hançerimi yerine koydum. Kurtlar zincirlerden kurtulmak için çok uğraşsalar da başaramadılar. Yine de şunu biliyordum ki mağaradaki tüm goblinler çoktan teyakkuza geçmişlerdi.

Karşımıza -tabiidir ki- goblinler çıktı. Zorlanmadan üstelerinden geldik. Hayatta kalan goblin ailesi olduğunu söyledi ve onu hayatta bırakmamız için yalvardı. Fiona gitmesine izin vermiş gibi davrandı ama merdivenden inerken o uğursuz bıçağıyla goblinin boğazını deşti. Goblini çok umursadığımdan değil ama Fiona'nın bu kadar duygusuzca davranacağını tahmin etmezdim. Ben olsam gitmesine izin verirdim.

Bu arada, şunu yazmayı unutmuşum. Muhtemelen kıdemli olan bir goblin elinde Sildar'ı tutuyordu. Eğer Klarg'ı öldürürsek Sildar'ı vereceğini söyledi, yeterince adildi bence. Hem elimi goblin kanına bulamaktan zevk alıyordum.

Klarg güçlü birine benziyordu. Yanında bir kurdu ve birkaç tane goblin vardı. Klarg'ı halletmek düşündüğümden daha zordu ama iyi bir takım çalışmasıyla onu alt ettik. Dothor, sevinçle Klarg'ın kellesini kucakladı. Bize bu görevi veren kıdemli goblinin yanına gittik. Fakat bize pislik yaptı ve üzerine para istedi. Tam biz kazıklanmanın verdiği öfkeyle silahlarımıza davranırken Fiona ilginç bir fikirle çıkageldi. Görev için altın yerine... kendini sundu o gobline. Orada ne olduğunu bilmiyorum fakat bildiğim bir şey varsa o da işe yaradığı, şayet Sildar'ı kurtarmayı başardık. Önümüzde uzun bir yol var. Ne kadar erken yola koyulursam o kadar iyi, hoşça kal günlük.