[uçan erişte]

Dil, inanış, yaşam tarzı, değer yargıları ve hatta benlik açılarından asimile etmiştir. Yani kendisine benzetmiştir.
Kendisine benzetme nedir? Kendisi nedir? Kendisi Çağdaş Arap Kültürünü meydana getiren bir Arap devrimidir.
Bu emperyalist kültürün neredeyse tüm özellikleri Türklere de geçmiştir.
Örneğin, peygamber Eskimolardan çıksaydı kürk giymek sünnet olacaktı. Evet, bir devrimdir ancak bütünüyle yerel özellikler de barındırır.
Bu devrim sonucunda Emeviler yükselişe geçti mâlum. Ha işte Emeviler döneminde yaşamış Müslüman bir Arap'ı ele alın. Ne görüyorsunuz?
İnanışı, yaşam tarzı, değer yargıları, toplumsal hayatı, dili ve kültürüyle ne görüyorsunuz?
Bu Arap şahıs, önceden çocuklarına inanışını yüceltmek için Abduluzza (Uzza'nın Kulu) ismini koyuyordu. Şimdiyse yeni inanışını yüceltmek için Abdullah (Allah'ın Kulu) ismini koyuyor. Tamamen kendi dilinde, kendi kültürüne özgü ancak yeni inanışa uygun isimler koyuyor. Putperest Arap kültüründen kalma isimler de koyuyor. Yine kendisinden...
Önceden kadınlara pek değer vermiyordu. Nüfuzlu birkaçı dışında kadın bir kimlik olarak eziliyordu. Dilediği kadar eş alabiliyor ve dilediği şeyi yapıyordu. Şimdiyse 4 kadınla yetinmek durumunda. Kadının toplumdaki konumu bir nebze iyileşmiştir.
Önceden istisnalar dışında mirastan zırnık koklatmıyordu kadına. Şimdiyse erkeğin yarısı ölçüde miras bırakmak durumunda.
Önceden sahip olduğu köle ve cariyelere dilediğini yapabiliyordu. Şimdiyse yine dilediği kadar köle ve cariye edinebilse de bunlarla rahatça (zina engeline takılmadan) cinsel ilişkiye de girebilse de adaletli davranmak zorunda.
Önceden kendisini sözel töre ve toplum baskısıyla sınırlandırıyorken şimdi yeni inanışının kurallarına harfiyyen itaat etmek durumunda.
Bu kişi eski dönemi yabanilik, vahşilik ve cehalet olarak anıyor ki belli ölçülerde haksız da değil.
İslamla birlikte yaşadğı yeni dönemi olumlu olarak algılıyor ki yine belli ölçülerde son derece haklı.
Bu kişinin toplumsal hayatı büyük ölçüde düzenlendi. Artık kendisini daha medeni görüyor.

Ancak Türklerin toplumsal hayatı Araplardan zaten çok ileri seviyedeydi. Yine sözel töre baskın olsa da fazlasıyla gelişmişlerdi. Hatta İslamî toplum hayatından da ileri seviyedeydiler. İslam'a geçerek medeniyet anlamında ilerleseler de toplum hayatı anlamında belli ölçülerde gerilediler.
800'lü yıllarda yaşayan Müslüman bir Türk'ü ele alalım.
Çocuğuna Arap kültüründen kalma isimler koyuyor. Eski kültüründen bütünüyle uzaklaşma gayreti içinde.
Önceden çocuklarına Alparslan, Bozkurt, Ertuğrul, Büke gibi hayvan adı içeren isimler koyuyordu. Tamamen kendi kültüründen...
Şimdiyse "Üff ne kadar ilkel isimler veriyormuşum, çocuklarıma Muaviye (uluyan dişi köpek), Osman (yılan/ejder yavrusu) ve Bekir (yavru deve) koyayım da şu Müslümanlığa iyice yaklaşayım." diyor.
Evet, farkında olmasa da yine hayvan adlarından isimler veriyor. Bu isimler Arap kültüründe önemli olan isimler olsa da Araplığı kendisine yakıştırıyor ve kendi kültürünü hiçe sayıyor.
Aleyna: üzerimize (İngilizcedeki "upon us")
Kezban: yalancı
Hüreyre: Kedicik
Ecrin: Ücret
Fatma: Sütten kesilmiş
Hatice: Vaktinden önce doğmuş (prematüre)
Elif: Öküz (Fenike dilinde ilk harf olan alef = alfa'dan gelir)

Daha nice isim var. Ben bu isimleri yadırgamıyorum. Arapların ve civardakilerin kendi öz kültürünü yansıtan isimler. Bunları bir Arabın kullanmasında da sıkıntı göremem.
Ama çocuklara Arap kültüründen isimler vermek bu emperyalizme boyun eğmektir. Bu doğrudan İslam'ın öngördüğü bir şey olmasa da bunun yan ürünü Arap Emperyalizmidir.
Türkler Müslüman olmasaydı durduk yere kalkıp çocuğuna Arap ismi koymazdı, değil mi?

Bu durum sadece İslam'a özgü de değildir. Hıristiyanlık da yine medeniyeti tetikleyen bir şey olsa da bir kültür emperyalizmi uygulamıştır.
Avrupalı milletler de bu emperyalizme maruz kalmıştır. Çocuğuna "topuk tutan" anlamında Jacob/Jack/James, "ikiz" anlamındaki Thomas/Tom, "acılık" veya "serkeşlik" anlamında Mary koymuş.
Yine aynı şekilde hiç anlamına bakma gereği duymamış. Bu isimler Eski ve Yeni Ahit'te geçiyor. Bu onun için kâfi. Yeni edindiği bu kültüre daha hızlı uyum sağlamak adına bu isimleri seçmiş. Hıristiyanlık ile hiç tanışmasaydı durduk yere bu isimleri çocuklarına vermeyecekti.

Türklerin büyük bir kısmı Hıristiyan olsaydı yine tek tük Öz Türkçe isimler kullanılacak olsa da bu sefer de yine bu Yahudi ve Hıristiyanlık isimlerini tercih edeceklerdi.
Bu böyledir. Senden olmayan bir şeyi benimsersen zamanla kendi kimliğini bir kenara atıp bu üst kabul ettiğin kültürü ve dini el üstünde tutup onlara benzersin.
Buna asimilasyon denir.

Benim eleştirdiğim nokta, "Bulgarlar ve Macarlar vs. Hıristiyan olarak kimliklerini yitirdiler" diyenlerin zihniyeti. Kendi asimilasyonunun farkında bile değil halbuki.
Aynı şekilde Bulgarlar ve Macarlar da Türkler için "Müslüman olarak kimliklerini yitirdiler" diyor. Yine kendi asmilasyonunun farkında bile değil.

Dinin böyle bir etkisi olmuştur. Kendi inanışlarını terk edip yabancı bir inanışı kabul ettiğinde o kültür içinde erirsin.
Uygurlar da zamanında Manicilik etkisiyle çocuklarına Budacı isimler verdiler.
Bu iş sadece isim vermekle de sınırlı değil. Bu bir öykünmedir, üst kabul ettiğn bir kültüre benzeme, onlar gibi olma sevdasıdır.

Kendi öz kimliğine bağlılığı ön planda tutanlar için bu asimilasyon olumsuzdur.
İslamî değerleri ön planda tutanlar içinse bu asimilasyon Hak Yol'a girmekte ve medeniyet yolunda ilerlemekte verilmesi gereken bir taviz olup çok da olumsuz değildir.
Bakış açınıza göre şekillenebilecek öznel bir kavramdır.