[Attila the Hun]

Nihayet bitti. Oyunun çıktığı günden beri zaman nasıl geçti bilmiyorum. Bu oyunu oynamadan önce kendimi hikâyeli bir oyuna kaptırıp gidebileceğimi düşünmüyordum. Geçmişte oynamak istediğim sayısız RPG'ye el sürmekten çekinmem, oynadığımı da yarım bırakmamdan ötürü böyle bir algı oluşmuştu zihnimde. Belki de böyle RPG'lerin hakkını vermek için yine dünyanın zamanına sahip olduğum yaz günlerini tercih etmek lazımdır. Her neyse, Baldur's Gate 3'ü bitirdikten sonra bu konuda cesaret bulduğumu ve Steam kütüphanemde öylece duran RPG'lere -özellikle de Divinity: Original Sin 2 başta olmak üzere Larian Studios'un yaptığı RPG'lere- bir şans daha vereceğimi söyleyebilirim.

Yorumum

Oyunun başlangıcından sonuna kadar keyif aldım, öyle "Bitse de devam etsek." dediğim hiçbir görev olmadı. Neredeyse her mekân, her karakter ve her olay nakış nakış işlenmiş. Ayrıntıya gösterilen özen piyasada eşine ender rastlanır nitelikte. Oyunun olağanüstülüğünü övmek için basmakalıp laflar harici hiçbir şey aklıma gelmediği için şikâyetlerimi dile getireyim biraz. Buradan sonrası bolca spoiler içerir.

Oyundan kesilen içeriğin oyunun kalitesini abartıldığı kadar aşağı çektiğini düşünmüyorum. Bu çıkarılan içerik en çok da Act 3'ü olumsuz etkilediği için Act 3'ün kötü olmasından dem vurup bu olumsuzluğu oyunun bütününe yayanlara kesinlikle katılmıyorum. Fakat çıkarılan içerik listesine şöyle bir göz gezdirip geriye yönelik baktığımda gerçekten oyunun bambaşka bir boyuta ulaşmasının ucundan dönüldüğünü hissediyorum. Hikâyeleri basbayağı eksik olan karakterler (Karlach, Minthara) var. Oyunun çıkışından daha birkaç hafta önce oyunda olacağı söylenen Upper City'nin yerinde yeller esiyor. Bu yüzden sarayına surların üstünden saçma sapan bir yolla girdiğiniz Cazador'un hikâyesi "öldürüp geçmeniz gereken boss"a dönüşüyor ve Lower City'de tanıdığınız birçok karakterin (Gondianlar) hikâyesi de tatmin edici bir sona ulaşamıyor. Ne demek istediğimi daha iyi anlatmak için bir ara kesilen içeriğin listesini paylaşırım.

Bu içerik çıkarılmasından kötü yol (evil path) da nasibini almış. Ama kötü yolun mantıksızlığını yalnızca kesilen içeriğe bağlamak hata olur, tasarımsal olarak da bir eksiklik var. Hayır, bir sürü sıkıntısı olduğunu duyduğum kötü yolu kendim denemedim ancak söylenenlere göre oyunda iki tür yol var: İyi yol ve kendi kendini sabote etme yolu. Korulukta tieflingleri katledersen Wyll ile Karlach'ın içeriğini kaybediyorsun. Minthara'yı partine katarsan içeriği büyük oranda eksik olduğu için sönük kalıyor. Nightsong'u öldürürsen Ketheric Thorm'la istesen de istemesen de savaşacağın için kendi ellerinle bunu kolaylaştıracak bir karakteri çöpe atmış oluyorsun. Enver Gortash'le ittifak kurup ittifakı bozmayayım dersen de Netherbrain tarafından öldürülüyor. Kısacası oyun iyi yoldan gitmeme karşılığında aynı nicelik ve nitelikte içerik sunmaktan âciz kalıyor.

Oyunun sonu da hayal kırıklığı yarattığı ifade edilen kısımlardan biri ve buna kısmen katılıyorum. Emperor'a güvenmediğim için "Taşlar bende kalsın." dedim, o da "Tamam ama mind flayer'a dönüşüp potansiyelini benimsemen lazım." deyip bir kurtçuk uzattı. Ben tabii akıllılık edip kurtçuğu hiç kullanmayacaktım fakat öyle olunca taşları kullanamadım, sonra mecburen kaydı geri sarıp mind flayer'a dönüştüm. Oyunun mind flayer olmadığın ya da mind flayer'a bel bağlamadığın bir son da sunmasını dilerdim. Canım karakterimin kafasından dokungaçlar çıkması üzücü oldu zira.

Bunun dışında oyun içinde sevgili olduğum Shadowheart'la istediğim mutlu sonu görmedim. "Ben, anne babam ve tabii ki sen hep birlikte yaşayalım." deyince oyun sonunda bunun sahnesini görmeyi ummuştum. Mind flayer oldum diye mi görmedim yoksa oyunda yok mu bilmiyorum. Ama en bariz eksiklik "17 bin oyun sonu varyasyonu" içeren epilogların oyundan kesilip atılmış olması. 

Uzun lafın kısası: Definitive Edition çıksın da bir daha oynayayım.