[Attila the Hun]

Modern bir dövüş oyununun nasıl olacağına dair fevkalade bir örnek teşkil ederken derinliğinden en ufak taviz vermemiş. Zamanına göre fazla cüretkâr olan (3 boyutlu dövüş oyunlarının revaçta olduğu bir dönemde sen git 2 boyutta ısrar et, üstüne üstlük klasik karakter kadrosunu 2 kişi harici tamamen çöpe atıp yepyeni yüzler kullanıp tanınırlık faktörünü iyice kenara it) ve tutunamayan Street Fighter 3'ün mirasını bu defa doğru zamanda ve doğru şekilde devam ettirdiği ortada. Ses dizaynı, grafikler... Bir Street Fighter oyunu 1987'deki ilk oyundan beri tarzını oturtma hususunda çektiği büyüme sancılarını nihayet geride bırakmış gibi duruyor. "Street" Fighter dediğin işte böyle olur.

SF4'ün 3 boyutlu grafiklere isabetli bir geçiş noktası olduğunu düşünüyordum, SF5'te ise maalesef bu konuda gerisin geri gidilmişti. SF6 bu gidişatı tersine çevirip bizi spagetti saçlı Ken'den kurtarmış ve gerçekçilik ile stilize görseller arasındaki dengeyi yakalamayı başarmış. Yalnız şunu da söylemeliyim ki menü havalı görünüyor filan ama tam bir felaket, SF5'in bir şeye benzemeyen arayüzünde neyin nerede olduğu bulunabiliyordu en azından. Hele Ranked maç oynamak için maruz kalınan arayüz etkileşimi var ki akıllara zarar.