[Elefsar]

 

Tür: Roman

Yayım Yılı: 1968

 

“Ne güzel bir şeker portakalı fidanıymış bu! Hem bak, dikeni de yok. Pek de kişilik sahibiymiş, şeker portakalı olduğu ta uzaktan belli. Ben senin boyunda olsaydım başka şey istemezdim.”
“Ama ben büyük bir ağaç istiyordum.”
“İyi düşün, Zezé. Henüz gencecik bir fidan bu. Bir gün koca bir ağaca dönüşecek. Seninle beraber büyüyecek. İki kardeş gibi iyi anlaşacaksınız. Dalını gördün mü? Bir tanecik dalı olsa da sanki özellikle senin binmen için hazırlanmış bir ata benziyor.”
Brezilya edebiyatının klasiklerinden Şeker Portakalı, José Mauro de Vasconcelos’un başyapıtı kabul edilir. Yetişkinler dünyasının sınırlamalarına hayal gücüyle meydan okuyan Zezé’nin yoksulluk, acı ve ümit dolu hikâyesi yazarın çocukluğundan derin izler taşır.
Beş yaşındaki Zezé hemen her şeyi tek başına öğrenir: sadece bilye oynamayı ve arabalara asılmayı değil, okumayı ve sokak şarkıcılarının ezgilerini de. En yakın sırdaşıysa, anlattıklarına kulak veren ve Minguinho adını verdiği bir şeker portakalı fidanıdır…
Şeker Portakalı’nın başkahramanı Zezé’nin büyüdükçe yaşadığı serüvenleri, yazarın Güneşi Uyandıralım ve Delifişek romanlarında izleyebilirsiniz.

 

Yorum

Çok fazla kişi tarafından tavsiye edilen, çocuk kitapları kategorisinde boy gösteren bir kitaptı. Okuduktan sonra çocuklar için fazla keder içerdiğini düşünmeye başladım. Belki de çocukların okuyup duygulanmaları ve kendi hallerine şükretmeleri için tavsiye ediliyordur. Belki de sadece dili hafif ve küçük bir çocuğun hikayesini içerdiği içindir. Bir çırpıda okunacak kitaplardan. Ama şurası kesin ki okuduktan sonra sokakta gördüğünüz fakir çocuklara karşı daha fazla merhamet göstereceksiniz. Eminim onlar da bilmiyordur neden böyle bir hayat yaşamak zorunda olduklarını... Ayrıca bir çocuk neden yaramazlık yapar ki sorusuna yanıtlar da içeriyor. Şeytan dürtüyormuş işte.