11-08-2020, 19:16
(Son Düzenleme: 05-03-2024, 12:09, Düzenleyen: Elefsar. Toplamda 1 kere düzenlenmiş.)
İspanyol İç Savaşı
17 Haziran 1936 - 4 Nisan 1939İspanya 1920'lerin çoğunu Miguel Primo de Rivera'nın diktatörlüğü altında geçirdi ve Büyük Buhran'ın neden olduğu ekonomik zorluklar İspanyol halkı içindeki kutuplaşmayı yoğunlaştırdı. 1930'ların başında işçi isyanları yaygındı ve 16 Şubat 1936 seçimleri ,Solcu bir Halk Cephesi hükümetini iktidara getirdi. Faşist ve aşırı sağ güçler, Temmuz 1936'da bir iç savaşa dönüşen bir ordu isyanı ve darbe girişimiyle karşılık verdi.
1936'da Solcu Cumhuriyetçiler ile Sağcı Milliyetçiler arasındaki gerilim, Milliyetçilerin 17 Temmuz'da Cumhuriyetçilere karşı ayaklanmalarıyla bir iç savaşa dönüştü. Sevilla, Pamplona, Cádiz, Jerez de la Frontera, Córdoba şehirleri , Zaragoza ve Oviedo hızla Milliyetçi kontrolü altına girdi, ancak Cumhuriyetçiler isyancıların Barselona'yı ve başkent Madrid'i kontrol etme girişimlerine karşı koydu. Bu ayaklanma başlangıçta José Sanjurjo tarafından yönetildi, ancak ilk eylemlerinden yalnızca üç gün sonra bir uçak kazasında öldüğünde, General Francisco Franco milliyetçilerin, faşistlerin, monarşistlerin ve güvenliği anti-ruhban Cumhuriyetçi hükümet tarafından tehdit edilen birçok dini sağın bu isyanını devraldı.
Bu acımasız savaş sürerken, bölgesel çatışma Avrupa siyasi tiyatrosunda önemli sonuçlar doğurdu. Pasifist bir rüyanın içinde kalan İngiltere, tarafsızlık işareti olarak Britanya'daki tüm İspanyol varlıklarını dondurdu. İspanya'nın Cumhuriyetçi yöneticileri savaşı finanse etmek için Britanya'da büyük bir altın rezerv tuttuklarından ,bu Cumhuriyetçilere ağır bir darbe vurdu. İngiltere ayrıca, Cumhuriyetçilere Milliyetçilerden daha fazla zarar veren İspanya'ya silah ihracatını da yasaklamıştı. Almanya ve İtalya ise tam tersini yaptı. 21 Şubat 1937'de Milletler Cemiyeti'nin İspanya iç çatışmasında "gönüllü" birimlere getirdiği yasağa karşı Benito Mussolini, 60.000 adamını Franco için gönüllü olarak savaşmaya gönderdi ve bu da bunu bir İtalyan işgali olarak gören İspanyol Cumhuriyetçiler arasında şiddetli protestolara yol açtı. Almanya da İspanyollara topçu, zırhlı araç ve uçak ihraç etme şansını yakaladı. İspanya, yeni silahların test edildiği bir alan haline geldi; Alfried Krupp'un 88 mm uçaksavar silahlarının tanksavar ve piyade karşıtı silahlar olarak kullanışlılıklarını ilk keşfettiği yer İspanya'ydı. Ruslar da silahlarını Alman ve İtalyan müdahalesine kıyasla çok daha küçük ölçekte getirdiler. I-15 ve I-16'yı Alman askerlerine ve bombardıman uçaklarına karşı uçuran Cumhuriyetçiler tarafında savaşan Rus askerleri , daha sonra Almanya'nın Rusya'yı işgali sırasında kullanılacak taktikler geliştirdi.
Denizde de yabancı silahlar bu İspanyol ihtilafında savaştı. Alman deniz kuvvetleri, birçok denizaltı dahil olmak üzere İspanya kıyılarında güçlü bir varlığa sahipti. Birçok denizaltı kaptanı durumdan mutlu oldu, devriye bölgelerine giren tarafsız İngiliz ve Fransız sivil gemilerini torpille batırdılar; Pasifist Britanya, İspanya İç Savaşı'na herhangi bir şekilde karışmaktan kaçınarak, bu kayıpları sadece "bilinmeyen sebepli" kayıplar olarak yazdı. İngiltere Başbakanı Neville Chamberlain, İngiltere'nin Almanya'yı bu kayıplardan sorumlu tutması durumunda İngiliz-Alman ilişkilerinin zarar göreceğinden korkarak savaştan uzak durmak isteyenlerden biriydi. Bununla birlikte, 1937 sonbaharında, Kraliyet Donanması, 80 Fransız muhrip ile birlikte İngiliz gemilerini hedef alan denizaltılara karşı 'deep charges' saldırıları yapmaya başladı. Anthony Eden tarafından tanımlandığı gibi bu "açık korsanlık" nihayet kontrol altına alındı.
Yaklaşan dünya savaşının habercisi, 27 Nisan 1937'de Guernica'nın bombalanmasıydı; dokuz hücüm dalgası şeklinde onlarca Alman Heinkel bombardıman uçağı kasabayı 550 kg'lık bombalarla sistematik olarak yok etti. Birçok Avrupa şehri, birkaç yıl sonra benzer kaderlere maruz kalacaktı. Almanya, Guernica'nın yok edilmesinden sorumlu değildi, çünkü Alman pilotlar İspanyol üniforması giyiyordu. Guernica'da 1.654 sivil öldü.
O zamanlar çoğu İngiliz politikacının aksine, Winston Churchill bu savaşla ilgili tepkisini dile getirdi. Komünistleri hor görmesine rağmen, Franco'nun savaşı kazanırsa kuracağı faşist devletten korkuyordu. Adolf Hitler'in savaşa katılımına özellikle dikkat çekti ve Almanya ile İtalya arasında artan işbirliğinden derinden rahatsız oldu. Abyssinia, Rhineland ve İspanya'daki son çatışmaların bölgesel çatışmalar olmadığını, daha ziyade "İngiltere'ye ölümcül tehlike taşıyan yeni düzenin olasılıkları ile Avrupa'nın tüm yapısını kapsadığını" belirtti. 1939 Şubat ortasına kadar, Barselona ve Katalonya'nın son Cumhuriyetçi kaleleri düştü. Churchill, parlamentodaki meslektaşlarını ikna edemedi ve hemen ardından Fransa'dan sonra İngiltere, Franco'yu 27 Şubat 1939'da İspanya'nın meşru hükümdarı olarak tanıdı. Madrid'deki tüm çatışmaları temizlemek Milliyetçilerin bir ayını aldı; 1 Nisan'da Franco tarafından zafer ilan edildi. Savaş sırasında hem askeri hem de sivil 300.000 ila 1.000.000 arasında insan öldürüldü. Franco siyasi muhaliflerini hapsetmeye, sürgüne göndermeye ve idam etmeye devam ederken, İspanyol ekonomisi harabeye döndü. Ufukta beliren şey, Almanya'nın yakında yeni bir faşist müttefiki olacağı korkusuydu. Ama bu korku boşunaydı.
Kaynaklar
the Last Lion,Wikipedia ,Brittannica
Mavi kısım Milliyetçiler tarafından kontrol edilen haritayı gösteriyor
Kırmızı kısım ise Cumhuriyetçiler tarafından kontrol ediliyor.
Harita sırasıyla 1936 Temmuz,1937 Mart,1938 Nisan ve 1939 Şubat aylarında İspanya'nın siyasi durumunu gösteriyor
İspanyol İç savaşı Kronolojik Zaman Çizgisi
12 Temmuz 1936
İspanya'da tanınmış bir monarşist olan Calvé Sotelo, Cumhuriyetçi fırtına birlikleri tarafından öldürüldü ve cenazede polisin ateş açarak dört vatandaşı öldürmesi üzerine kutuplaşma daha da büyük bir öfkeye dönüştü.
15 Temmuz 1936
İspanya'daki fanatik Katolik Carlist hareketinin lideri Fal Condé, Milliyetçi davayı desteklemek için 8.400 mevcudiyetli Requetés Milis'ini çağırmayı kabul etti.
18 Temmuz 1936
İspanya ve İspanyol Fas askeri garnizonları (Guardia Civil ve Falange tarafından desteklenen) Cumhuriyet Hükümetine karşı ayaklandı.
19 Temmuz 1936
İsyancı İspanyol Milliyetçileri, Fas, Navarre, Galiçya, Eski Kastilya ve Sevilla'da iktidarı ele geçirmeyi başardılar, ancak Barselona ve Madrid açıklarındaki önemli şehirlerde engellendiler. Sol Cumhuriyetçi Parti'den Santiago Casares Quiroga, Başbakanlık görevinden istifa etti; Başkan Manuel Azana, Cumhuriyetçi Birlik Partisi üyesi Diego Martinez Barrio'dan isyancılarla müzakere edebilecek ılımlı bir hükümet kurmasını istedi; Barrio, ,istikrarlı bir hükümet kuramayınca istifa etti. Cumhuriyetçi Parti'den Profesör Jose Giral onun yerini aldı ve işçilere silah dağıtılmasını emretti.
20 Temmuz 1936
İspanya'nın Madrid kentindeki ayaklanmanın başarısız olduğu anlaşıldığında, Toledo'daki Milliyetçi destekçiler (başkentin 40 mil güneybatısı) Alcazar kalesindeki Askeri Akademiyi işgal ettiler. Garnizon esas olarak yerel Guardia Civil ve Falange'den oluşuyordu ve Akademi Komutanı Albay Jose Moscardo tarafından komuta edildi. Savunmacılar iki ay boyunca kendilerini kuşatan Cumhuriyetçi Milis birimlerine karşı direndiler ve Albay Jose Varela liderliğindeki Afrika Ordusu birlikleri Toledo'ya baskın yapınca nihayet rahatladılar. Alcazar Akademisi'nin rahatlaması, General Franco’nun itibarını arttırmak için çok yararlıydı, ancak Varela’nın birliklerinin Madrid’deki ilerlemeden saptırılması, başkentin savunucularına savunmalarını hazırlamaları için daha fazla zaman verdi. Aynı tarihte Madrid'de İspanya Başbakanı Giral, Milliyetçiler Almanya ve İtalya'dan yardım talep ederken, Fransız Sosyalist Hükümeti'ne (Başbakanı Leon Blum'du) silah tedariki için başvurdu. Son olarak, ayaklanmanın itibari lideri General Jose Sanjurjo, kendisini Portekiz'den İspanya'nın Burgos kentine getiren uçağın inişte düşmesi yüzünden öldü
21 Temmuz 1936
İspanya'nın kuzeybatısındaki ana deniz üssü El Ferrol, Milliyetçilere teslim oldu. Sonuç olarak Milliyetçiler, Espana zırhlısı, Republica kruvazörünü, Admirante Cervera kruvazörünü, Valesco muhribini ve yapım aşamasında olan iki kruvazör Baleares ve Canarias'ı ele geçirdi.
22 Temmuz 1936
İspanyol Faslı bir Alman işadamı, Almanya'nın Bayreuth kentinde Adolf Hitler ile görüştü ve Alman lidere Francisco Franco'dan İspanyol İç Savaşı'nda Alman müdahelesini talep eden bir mektup verdi. Bu arada Franco'nun Milliyetçi güçleri Alto de Leon'u ve Madrid'in kuzeybatısına saldırdı.
25 Temmuz 1936
COMINTERN, İspanya Cumhuriyeti'ne yardım etmek için gönüllüler ve fon göndermeyi kabul etti.
27 Temmuz 1936
Afrika Ordusunu İspanyol Fas'tan İspanya'ya taşıyacak olan hava ikmali, Alman ve İtalyan nakliye uçaklarının İspanya'nın Kuzey Afrika topraklarına ulaşmasıyla başladı.
9 Ağustos 1936
Hava Kuvvetleri Komutanı Alberto Bayo ve Guardia Sivil Yüzbaşı Manuel Uribarri komutasındaki Katalan ve Valensiya askerlerinden oluşan bir İspanyol Cumhuriyet keşif kuvveti, Akdeniz'de İspanya'nın İbiza kentine çıktı. Yerel halkın yardımıyla keşif gücü Milliyetçi garnizonu çabucak alt etti ve ada Cumhuriyet yönetimine döndü.
11 Ağustos 1936
İspanyol Milliyetçi savaş gemisi Eduardo Dato, İspanya'nın Algeciras kentinde Cumhuriyetçi Jaime I tarafından batırıldı.
13 Ağustos 1936
İspanyol Cumhuriyetçi zırhlısı Jaime I, İspanya'nın Malaga kıyılarına yapılan Milliyetçi hava saldırısında hasar gördü.
14 Ağustos 1936
Afrika Ordusu'ndan alınan ve Albay Juan Yague liderliğindeki İspanyol Milliyetçi güçleri, İspanya'nın Badajoz kentini ele geçirdi. Milliyetçi İspanya artık iki parça değildi.
16 Ağustos 1936
Yüzbaşı Bayo liderliğindeki İspanyol Cumhuriyetçi Katalan birlikleri İspanya'nın Mayorka kentine çıkarma yaptı ve akşam saatlerinde Porto Cristo'daki iniş yerlerinden sekiz mil içeriye ilerlediler.
İlk beş CV 35 tankı, İtalya'nın İspanya İç Savaşı'na katılımının ilk adımı olarak İspanya'nın Vigo limanına ulaştı.
24 Ağustos 1936
Yeni Sovyet Büyükelçisi Marcel Rosenberg Cumhuriyetçi İspanya'ya geldi. Ona çok sayıda Sovyet "danışmanı" eşlik etti.
28 Ağustos 1936
İspanyol Milliyetçi uçakları İspanya'nın Madrid kentini ilk kez bombaladı.
3 Eylül 1936
İspanya'nın Mayorka kentindeki İspanyol Cumhuriyetçi Katalan birlikleri, Albay Garcia Ruiz komutasındaki çok daha güçlü bir İspanyol Milliyetçi Garnizonu ile karşı karşıya kalırken, İtalyan savaş uçakları ve bombardıman uçakları tarafından desteklenen bir karşı saldırı ile geri püskürtüldü. Cumhuriyetçi birlikler hızla sahillere çekildi ve onları getiren gemilere yeniden bindi. Bu arada anakarada Milliyetçi güçler Talavera de la Reina'yı ele geçirdi.
4 Eylül 1936
Francisco Largo Caballero (Sosyalistlerin lideri) İspanya'nın Başbakanı oldu. Hükümeti, Sosyalistler, Komünistler ve Sol Cumhuriyetçilerden oluşan bir koalisyondu.
5 Eylül 1936
İspanyol Milliyetçileri, Irun Albay Alfonso Beorlegui liderliğindeki birlikler tarafından yakalanınca İspanya ve Fransa'daki Basque Eyaletleri arasındaki sınırı kapattı.
6 Eylül 1936
İtalyan uçakları İspanya'nın Mayorka, Balear Adaları'na geldi ve İspanyol Cumhuriyetçi mevzilerini bombalamak için üsler kurdu.
9 Eylül 1936
Müdahale Etmeme Komitesi ilk kez Londra'da toplandı. Komite her türlü personel ve materyalin İspanya İç Savaşı'nın savaşan taraflarına ulaşmasını önlemek için oluşturuldu.
13 Eylül 1936
İspanyol Milliyetçileri İspanya'nın San Sebastian şehrini ele geçirdi.
16 Eylül 1936
İspanyol Milliyetçileri, İspanya'nın Ronda kentini ele geçirdi.
19 Eylül 1936
İspanyol Cumhuriyetçi denizaltısı B6, İspanya, Santander yakınlarındaki Penas Burnu açıklarında, Velasco muhrip önderliğindeki Milliyetçi deniz kuvvetleri tarafından batırıldı.
29 Eylül 1936
İspanyol Cumhuriyetçi muhrip Almirante Juan Fernandez, Cebelitarık yakınlarındaki kıyı açıklarında bir deniz savaşı sırasında Milliyetçi kruvazör Canarias tarafından batırıldı.
6 Ekim 1936
Francisco Franco, Madrid'e bir saldırı için zamanın geldiğine karar verdi ve görevi Toledo zaferinden yeni çıkan en dinamik Milliyetçi komutanlardan biri olan José Enrique Varela'ya emanet etti. 10.000 kişilik gücü dört gruba bölünecekti; Bunlardan ikisi Juan Yagué'nin altında Toledo-Madrid yolunda ilerlerken, Varela Mérida-Madrid yolunu diğer iki grup alacaktı. General Valdes Cabanillas komutasındaki 5.000 kişilik bir yardımcı kuvvete, Sierra Guadarrama boyunca batıdan şaşırtma amaçlı bir saldırı yapma emri verildi.
10 Ekim 1936
İspanyol Cumhuriyet Hükümeti Halk Ordusu'nun kurulduğunu duyurdu. Bu, hem Hükümete sadık kalan Ordu birimlerini hem de Parti Milislerini birleştirmek için yapılmış bir hareketti .
12 Ekim 1936
İspanyol Cumhuriyetçilere ilk Sovyet yardımı geldi. Bu arada, Cumhuriyetçi denizaltısı B5, İspanya'nın Malaga kenti yakınlarındaki kıyı açıklarında Milliyetçi uçaklar tarafından batırıldı.
29 Ekim 1936
Sovyet tankları ve uçakları ilk kez İspanya İç Savaşı'nda ön saflarda yer aldı. Bu arada, Alman ve İtalyan bombardıman uçakları sivil direnişi yok etme umuduyla İspanya'nın Madrid kentine bir dizi operasyon başlattı.
2 Kasım 1936
İspanyol Milliyetçileri, İspanya'nın Madrid kenti yakınlarında Brunete'yi ele geçirdi.
4 Kasım 1936
İspanyol Milliyetçileri, İspanya'nın Madrid yakınlarında Getafe'yi ele geçirdi.
6 Kasım 1936
Madrid'in her an düşmesini bekleyen İspanya Cumhuriyet Hükümeti, İspanya'nın Valensiya şehrine taşındı. Başkentin son hendek savunması için General Jose Miaja önderliğinde bir savunma cuntası düzenlendi.
8 Kasım 1936
İspanyol Milliyetçileri, İspanya'nın başkentini ele geçirme ve böylece savaşı sona erdirme umuduyla Madrid'e topyekun bir saldırı yapmaya hazırdı. General Emilio Mola, Albay José Varela'ya İspanya Cumhuriyet savunmasının kuzeybatı kanadına saldırmasını emretti. Milliyetçi birliklerin çoğu, Afrika Ordusu'ndan gelenlerden oluşuyordu.
15 Kasım 1936
Alman Kondor Lejyonu, Madrid'i ele geçirmek için Milliyetçi operasyonları destekleyerek ilk kez çatışmalara katıldı.
16 Kasım 1936
İspanyol Milliyetçi Albay José Varela'nın birlikleri, İspanya'nın Madrid kentine giderken Manzanares Nehri üzerinde bir köprübaşı kurdu. İspanyol Cumhuriyetçi milisler tarafından durdurulmadan önce önümüzdeki hafta University City'nin neredeyse dörtte üçünü ele geçireceklerdi.
18 Kasım 1936
İtalya ve Almanya resmen General Franco'nun İspanya'daki hükümetini tanıdı. Aynı gün Benito Mussolini, İtalyan keşif birliklerinin İspanya'ya gönderilmesine izin verdi.
23 Kasım 1936
İspanyol Milliyetçilerinin Madrid'e saldırısı durmuştu, ancak İspanyol Cumhuriyetçi güçleri de tükenmişti. Milliyetçi Albay José Varela, Madrid'i ele geçirme görevinde başarısız olmuş olsa da, Milliyetçiler artık şehrin kuzeybatısındaki bölgeleri tutuyordu ve Madrid'e yapılacak daha fazla cephe saldırıların hem maliyetli hem de başarısız olma ihtimali giderek daha açık hale geliyordu.
6 Aralık 1936
İspanyol Milliyetçi uçakları İspanya'nın Barselona kentini bombaladı.
13 Aralık 1936
İspanya'nın Madrid kentine yapılan cephe saldırının başarısız olmasıyla, İspanyol Milliyetçi güçleri, başkenti Cumhuriyetçi İspanya'nın geri kalanından ayırarak kuşatmalarını sıkılaştırmaya çalıştı. José Varela, Madrid'in 25 mil kuzeyinde kalan Corunna Yolu'nu kesmek için bir saldırı başlattı.
21 Aralık 1936
İspanyol Cumhuriyetçi denizaltısı C3, İspanya'nın Malaga açıklarında bir İtalyan denizaltısı tarafından batırıldı.
22 Aralık 1936
İlk 3.000 İtalyan, gönüllü savaşçılar olarak İspanya'ya geldi. Başlangıçta tabur büyüklüğünde birlikler halinde örgütlenmişlerdi, ancak daha sonra daha fazla adam ve teçhizatın gelmesinden sonra üç tümen olarak yeniden organize edileceklerdi.
Kondor Lejyonun gönüllü birlikleri ,1939 İspanya
3 Ocak 1937
İspanyol Milliyetçi güçleri, İspanya'nın Madrid kentinin kuzeyindeki Corunna Yolu'nun yedi millik bir bölümünü ele geçirdi. Sonraki 12 gün boyunca İspanyol Cumhuriyetçi güçler her iki tarafa da yüksek kayıplara yol açıcak bir çıkmazla sonuçlanan bir karşı saldırı girişiminde bulunacaktı.
17 Ocak 1937
İtalyan gönüllülerin İspanya'ya gelişiyle birlikte, İspanyol Milliyetçileri artık Cumhuriyetçi İspanya'nın güney eyaletlerine bir saldırı düzenlemekte karar kıldılar. Málaga'da üç Milliyetçi tabur birleşti; Güney Ordusu (General Gonzalo) batıdan, Grenada'dan şehrin kuzeyine ilerledi, Albay Antonio Muñoz Jiménez'e ilerledi. Kuzeyden saldıran üçüncü tabur, General Mario Roatta'nın İtalyanlarından oluşuyordu. Malaga'yı savunmak için çok sayıda Cumhuriyetçi asker bulunmasına rağmen, kötü bir şekilde organize olmuşlardı ve sonraki iki hafta boyunca istikrarlı bir şekilde geri çekildiler.
3 Şubat 1937
İspanyol Milliyetçi ve İtalyan gönüllü kuvvetleri, Malaga kentinin dış mahallelerine ulaştı.
6 Şubat 1937
İspanyol Milliyetçi güçleri, Cumhuriyetçi güçler Almeria'ya kaçarken İspanya'nın Malaga kentine girdi. Madrid'de General Luis Orgaz komutasındaki Milliyetçiler şehri ele geçirme girişimlerini yineledi; bu sefer çabalarını, Jarama vadisinden şehrin güneydoğusuna uzanan Valencia yolunu kesmeye yoğunlaştırdılar. General Sebastian Pozas, Madrid'de Cumhuriyetçi güçleri şehrin savunması için yönetti.
8 Şubat 1937
İspanyol Milliyetçi birlikleri İspanya'nın Málaga şehrini ele geçirdi.
11 Şubat 1937
General Luis Orgaz'ın İspanyol Milliyetçi güçleri, General Sebastian Pozas'ın Cumhuriyetçi güçlerini İspanya'nın Madrid yakınlarındaki Jarama Nehri boyunca doğuya doğru sürdü.
15 Şubat 1937
Durumu düzeltmek için General Jose Miaja, Madrid yakınlarındaki Jarama Cephesinde morali bozulmuş İspanyol Cumhuriyetçi birliklerinin kişisel komutasını devraldı.
21 Şubat 1937
Milletler Cemiyeti Müdahale Önleme Komitesi, yabancı uyrukluların İspanya İç Savaşı'nda savaşmasını yasakladı.
24 Şubat 1937
İspanya Madrid yakınlarındaki Jarama Cephesi'ndeki çatışmalar nihayet sona erdiğinde, İspanyol Milliyetçileri Cumhuriyetçi cephede bazı başarımlar kazandı, ancak Madrid'i kuşatmayı başaramadı.
7 Mart 1937
Benito Mussolini'nin gönüllü kuvvetleri ,artık iki bölük halinde örgütlenmiş ve 250 hafif tank ve 180 topla desteklenmişti.Ayrıca sağ kanatları karışık bir müdavim tugayı tarafından desteklenen Requetés ve Falangistler, Madrid'in kuzeydoğusundaki Guadalajara'yı hedefleyerek saldırılarına başladılar.
8 Mart 1937
Madrid'i tehdit eden İspanyol Milliyetçi güçlerine, İspanya'yı Cumhuriyet'in geri kalanından ayırmak amacıyla şehrin kuzeydoğusuna saldırmaları emredildi. İki Milliyetçi ordu, Madrid'e 54 mil uzaklıktaki Guadalajara'ya doğru ilerledi ve karşı karşıya geldikleri deneyimsiz Cumhuriyet askerlerini geri püskürttü.
10 Mart 1937
İspanya'nın Guadalajara kentinde, İspanyol Milliyetçi işgal gücü iki grup halinde saldırdı. General José Moscardó Ituarte tarafından komuta edilen sağ (veya batı) ordusu, muhalif Cumhuriyet birliklerini geri püskürtmekte çok az sorun yaşadı, ancak İtalyan gönüllülerden oluşan ve General Mario Roatta liderliğindeki sol (veya doğu) ordu, Brihuega'yı bu tarihte yakaladıktan sonra sertleşen bir direnişle karşılaştı.
15 Mart 1937
İtalyan General Mario Roatta yeniden organize olmak için İspanya'nın Guadalajara kentindeki ilerleyişini durdurdu.
18 Mart 1937
Albay Enrique Jurado Barrio komutasındaki İspanyol Cumhuriyeti güçleri, İspanya'nın Guadalajara kenti yakınlarında İtalyan birliklerine karşı bir karşı saldırı başlattı. Rus tankları ve uçakları tarafından desteklenen iki tümen, önde gelen İtalyan birliklerinin üzerine düştü. Karşı saldırının vahşeti İtalyanları şaşırttı ve geri çekilmeleri hızla bozguna dönüştü. General José Moscardó Ituarte'nin daha önce istikrarlı bir şekilde ilerleyen Milliyetçi birlikleri, İtalyanlar Brihuega'yı kaybedince geri çekilmek zorunda kaldı. Guadalajara'ya yapılan Milliyetçi saldırı, savaş nihayet sona erdiğinde bir miktar toprak kazanmış olsa da, umulan kesin sonucu elde edememişti. Ayrıca bu tarihte, İspanya'daki İtalyan Blackshirt Bölüğü 'Dio lo vuole' dağıtıldı; Yıl içinde, Kara Gömleklilerin kalan iki bölüğü de dağıtıldı ve üç İtalyan-İspanyol tugayına dönüştürüldüler.
20 Nisan 1937
İspanya'da, fikirlerinin Cumhuriyet Hükümetindeki temsilinden memnun olmayan iki anarşist tabur greve gitti ve geri çekildi ve Guernica'nın hemen doğusundaki küçük Marquina kasabasının önündeki ön cephede 15 mil boşluk oluşmasına sebep oldular . Alman Condor Lejyonu'nu komuta eden Von Richthofen, eğer boşluk kullanılırsa, bölgedeki Cumhuriyet güçlerinin geri çekilmek zorunda kalacağını ve Guernica'daki tek köprünün bombalama ile tahrip edilmesi durumunda Cumhuriyetçi güçleri tuzağa düşürebileceğini çabucak fark etti.
26 Nisan 1937
Rügen operasyonu: Alman ve İtalyan bombardıman uçakları İspanya'nın Guernica şehrine saldırdı ve 200 ila 1000 sivili öldürdü.
28 Nisan 1937
İspanyol Cumhuriyetçilerin yanında savaşan Basque kuvvetleri, İspanya'nın Durango ve Guernica kentinde teslim oldu.
30 Nisan 1937
İspanyol milliyetçi savaş gemisi Espana, Bilbao'nın ablukası sırasında Santander yakınlarındaki Cape Penas'ta bir mayına çarptıktan sonra battı.
7 Mayıs 1937
He 51 çift kanatlı avcı uçakları ile donatılmış Alman Kondor Lejyon avcı filosu, İspanya İç Savaşı'nda Francisco Franco'nun kuvvetlerine yardım etmek için İspanya'ya geldi.
31 Mayıs 1937
İspanyol Cumhuriyetçiler, Segovia kentini ele geçirmek için bir saldırı başlattı. General Domingo Moriones komutasındaki üç Cumhuriyetçi bölük , San Ildefonso'daki İspanyol milliyetçi direnişini kırdı ve La Granja'yı ele geçirdi. General José Varela liderliğindeki milliyetçi birlikler Madrid cephesinden ayrıldı ve daha fazla Cumhuriyetçi kazanımını durdurmak için bir karşı saldırıda kullanıldı.
3 Haziran 1937
İspanyol milliyetçi General Emilio Mola Vidal bir uçak kazasında öldü ve yerini General Fidel Dávila Arrondo aldı.
11 Haziran 1937
Basque kuvvetleri, Bilbao, İspanya'daki "demir halkası" savunmasının arkasına çekildi, çünkü milliyetçi güçler saldırılarına devam etti, daha sonra ağır topçu bombardımanına maruz kaldıklarında milliyetçi saldırıların daha az etkili olduklarını anladılar. Bombardımanın örtüsü altında, milliyetçiler dış savunma hattını yardılar ve" demir halkası " çöktü.
13 Haziran 1937
Gece boyunca, Bilbao'nın sivil sakinlerinin çoğu Basque kuvvetleri tarafından tahliye edildi.
17 Haziran 1937
İspanyol Cumhuriyet savaş gemisi Jaime I patladı ve Cartagena'da battı.
18 Haziran 1937
General Mariano Gamir Ulibarri ve birlikleri Bilbao'yı terk etti.
19 Haziran 1937
İspanyol milliyetçi güçleri Bilbao'ya girdi.
6 Temmuz 1937
Guadalajara'ya yapılan İspanyol milliyetçi saldırısının başarısızlığından sonra, Madrid çevresindeki İspanyol Cumhuriyet birlikleri saldırıya geçti. General José Miaja, El Escorial-Madrid yolundan Brunette' e doğru güneye doğru ilerlemek için iki Cumhuriyetçi kolorduya (generaller Juan Modesto ve Enrique Jurado liderliğindeki) harekat emri verdi. Amaçları, Madrid'i batıdan kuşatan milliyetçi güçleri yok etmekti. Ortaya çıkan 20 günlük savaşın başlangıcında, ilk saldırı Brunette'i ele geçirdi ve milliyetçi cephede 5 millik bir çıkıntı oluşturdu. General José Varela komutasındaki milliyetçi ordular daha sonra cumhuriyetçileri neredeyse başlangıç noktasına geri döndüren bir karşı saldırı düzenledi.
14 Ağustos 1937
Bilbao'yu ele geçirdikten sonra, İspanya'nın kuzeyindeki İspanyol milliyetçi güçleri saldırılarını Santander'e çevirdi. General Fidel Dávila liderliğindeki milliyetçiler, Cantabrian Dağları'ndan batıya doğru ilerlediler. İspanyol Cumhuriyetçi direnişi, General Mariano Gamir Ulibarri'nin komutasındaki çok sayıda askere rağmen, kötü eğitim ve silah sıkıntısı nedeniyle zayıftı.
23 Ağustos 1937
Santander yakınlarında, İspanyol Cumhuriyet ordusundaki Basque kuvvetleri General Ettore Bastico'ya teslim oldu ve daha fazla direnişin imkansız olduğunu gören Ulibarri, kalan birliklerini terk etti ve Fransa'ya uçtu. Bu, İspanyol milliyetçi saldırısının hedefi olan Santander'i neredeyse savunmasız bıraktı.
24 Ağustos 1937
İspanyol General Sebastián Pozas'ın Doğu Cumhuriyet Ordusu, Saragossa'yı ele geçirmek amacıyla Katalonya'dan Aragon'a bir saldırı başlattı. General Miguel Ponte'nin İspanyol milliyetçi güçleri gelecek ay boyunca Ebro Nehrinin kuzeyine ve güneyine geri itildi, ancak Cumhuriyetçiler onları Saragossa çevresindeki bölgeden çıkaramadı, ne de Huesca'yı (kuzeyde) ya da Tereul'u (güneyde) ele geçiremedi. Eylül 1937'nin sonuna gelindiğinde, saldırı herhangi bir ivme kazanmayı bıraktı ve etkili bir şekilde durdu.
25 Ağustos 1937
İspanyol milliyetçileri Santander'i neredeyse direniş görmeden ele geçirdi.
1 Eylül 1937
Bilbao ve Santander'in ele geçirilmesiyle İspanya'nın kuzeyinde kalan tek İspanyol Cumhuriyet Kalesi Gijón ve çevresi oldu. Generaller Antonio Aranda ve José Solchaga liderliğindeki İspanyol milliyetçileri, Gijón'u yakalamak için Leon dağlarından ve doğudan sahil boyunca bir saldırı başlattı. Ancak General Aranda kuvvetleri Asturya birlikleri tarafından güçlü bir şekilde tutulan dağ geçitlerini kıramadı, fakat General Solchaga'nın komutasındaki bir Navarrese kuvveti, bir ay sonra Infiesto köyünü ele geçirmesiyle dağ savunmasını aştılar ve Asturyalıları geri çekilmeye zorladılar.
5 Eylül 1937
İspanyol milliyetçi birlikleri İspanya'nın Llanes şehrini ele geçirdi.
20 Ekim 1937
İspanyol Cumhuriyetçi denizaltı C6, İspanyol milliyetçi hava saldırısı sırasında hasar gördükten sonra Gijón kentinde battı.
21 Ekim 1937
İspanyol Cumhuriyetçi Gijón Kalesi teslim oldu ve bu İspanya'nın tüm Kuzey kıyılarının milliyetçi kontrolüne geçmesine izin verdi. Gijón Limanı'nda, İspanyol Cumhuriyetçi destroyer Ciscar milliyetçi uçaklar tarafından batırıldı.
27 Ekim 1937
İspanya'daki Cumhuriyet güçleri, milliyetçilerin ele geçirmesini önlemek için İspanya'nın Gijon kentindeki yakıt rezervlerini ateşe verdi.
5 Kasım 1937
İspanya'nın Piedrafita de Babia kentinde 35.000 Cumhuriyetçi fanatik idam edildi.
30 Kasım 1937
İspanyol Cumhuriyet hükümeti Valensiya'dan Barselona'ya taşındı.
15 Aralık 1937
Katalonya'ya İspanyol milliyetçi bir saldırıyı önlemek için, iki İspanyol Cumhuriyet ordusu (generaller Hernández Sarabia ve Leopoldo Menendez liderliğindeki), Teruel şehrini ele geçirmek için bir saldırı başlattı.
29 Aralık 1937
İspanyol General Franco, generaller José Varela ve Antonio Aranda'ya, İspanyol Cumhuriyet güçleri tarafından kuşatılmış olan Teruel'deki savunucuları rahatlatmak için bir karşı saldırı başlatmalarını emretti. Fakat korkunç kış havası ilerlemelerini engelledi.
T-26 tankı İspanya'da
8 Ocak 1938
İspanyol Albay Rey d'harcourt, İspanyol Cumhuriyet kuvvetlerine Teruel'i teslim etti.
7 Şubat 1938
İspanyol milliyetçi süvari birlikleri, İspanya'nın Teruel kentinin kuzeyindeki İspanyol Cumhuriyet kuvvetlerine saldırdı.
17 Şubat 1938
İspanyol milliyetçi General Juan Yagüe'nin Fas kuvvetleri, İspanya'daki Alfambra Nehri'ni geçerek Teruel'i kuzeyden etkili bir şekilde kuşattı.
20 Şubat 1938
İspanyol milliyetçi güçleri neredeyse Teruel'i kuşattı ve İspanyol Cumhuriyet Orduları'nı güneydoğuya Valencia yolu boyunca geri çekilmek zorunda bıraktılar, bu sayede milliyetçiler şehri ele geçirmeye çok yaklaştılar.
1 Mar 1938
40.000 ZB vz. 24 tüfeği, T-26 tankları ve 76mm Fransız yapımı topçu parçaları, İspanya iç Savaşı'nda kullanılması için Murmansk, Rusya'dan Fransız yük gemisi Gravelines'e taşındı.
6 Mar 1938
İspanya'nın Cartagena kenti yakınlarındaki Akdeniz kıyılarında bir ticaret gemisi konvoyuna eşlik eden modern İspanyol milliyetçi kruvazörü Baleares, Cape Palos savaşı olarak anılacak savaş sırasında İspanyol Cumhuriyetçi destroyerleri tarafından fırlatılan torpidolar tarafından battı.
9 Mar 1938
Teruel'e yapılan İspanyol Cumhuriyetçi saldırının başarısızlığı ile İspanyol milliyetçileri artık İspanya'da Aragon ve Levante'ye doğru yeni bir saldırı başlatabildiler. Amaç, Cumhuriyetçi İspanya'yı ikiye bölmekti. Saldırı General Fidel Dávila önderliğinde başlatıldı.
3 Nisan 1938
Lerida, Katalonya İspanyol milliyetçi güçlerine teslim oldu.
15 Nisan 1938
İspanya'nın Akdeniz kıyısındaki Valencia ve Barselona arasında bir köy olan Vinaroz, İspanyol milliyetçi güçleri tarafından ele geçirildi ve böylece Cumhuriyetçi İspanya'yı ikiye böldü.
1 Mayıs 1938
İspanyol lider Dr. Negrin barış için müzakereleri açmaya çalıştı, ancak General Franco İspanya iç Savaşı'nda koşulsuz teslimiyetten başka bir şey kabul etmedi.
14 Haziran 1938
İspanyol milliyetçi güçleri, Valensiya'nın 40 mil kuzeyinde, İspanya'nın Castellon de la Plana kentini ele geçirdi.Valensiya'ya doğru ilerledikçe , İspanyol Cumhuriyetçilerinin direnişi arttı bundan dolayı milliyetçiler, Valensiya'ya yapılan saldırıdan önce birliklerinin dinlenmesine ve takviye edilmesine izin vermek için saldırıyı durdurdu.
24 Temmuz 1938
İspanya'da, Madrid savunması üzerindeki baskıyı hafifletmek ve Valensiya'ya yönelik İspanyol milliyetçi saldırısını önlemek için, İspanyol Cumhuriyetçi General Juan Modesto'nun yeni kurulan Cumhuriyetçi Ebro Ordusu Ebro Nehri boyunca bir saldırı başlattı. Başlangıçta saldırı, General Juan Yagüe komutasındaki milliyetçileri geri çekilmeye zorladı, ancak 25 mil kadar ilerledikten sonra Cumhuriyetçiler siper kazıp milliyetçi karşı saldırısını beklemeye başladılar.
21 Eylül 1938
İspanyol lider Dr. Negrin, Milletler Cemiyeti'ne yaptığı konuşmada, Uluslararası Tugayların savaştan çekileceğini açıkladı.
22 Eylül 1938
İspanya iç Savaşı'nda savaşan Uluslararası Tugaylar, İspanyol Cumhuriyetçiler tarafından geri gönderilmeden önce cepheden çekildi.
9 Ekim 1938
İspanyol Cumhuriyetçi denizaltı C1, İspanya'nın Barselona kentinde İspanyol milliyetçi uçakları tarafından batırıldı.
30 Ekim 1938
İspanyol milliyetçi güçleri, İspanya'daki Ebro Nehri yakınlarında büyük bir saldırı başlattı.
15 Kasım 1938
Uluslararası Tugaylar terhis edilmeden önce İspanya'nın Barselona kentinde geçit töreni yaptılar.
18 Kasım 1938
İspanyol milliyetçi güçleri, İspanyol Cumhuriyet kuvvetlerini İspanya'daki Ebro Nehri'ne geri itti.
23 Aralık 1938
İspanyol Cumhuriyet kuvvetlerini ikiye bölen İspanyol milliyetçileri şimdi Katalonya'ya karşı bir saldırı başlattı. Altı milliyetçi ordunun cephe saldırısı, yakında zaten Barselona'ya doğru geri çekilecek olan tükenmiş Cumhuriyetçiler için çok güçlü olduğunu kanıtladı.
30 Aralık 1938
İspanyol Cumhuriyetçi destroyer Diez, Catalon Körfezi yakınlarındaki sahilde bulunan İspanyol milliyetçi kruvazör Canarias tarafından hasar gördü. Diez o kadar çok hasar gördü ki, batmasını durdurmak için karaya çıkarılması gerekiyordu. Daha sonra Cebelitarık'a çekildi ve savaşın sonuna kadar orada kaldı.
14 Ocak 1939
Tarhun İspanyol milliyetçi güçlerine teslim oldu.
24 Ocak 1939
İspanyol milliyetçi güçleri, İspanya'nın Barselona kentine üç mil uzaktaydı. Bu noktada Dr. Juan Negrín liderliğindeki İspanyol Cumhuriyet hükümeti, İspanya'nın Katalonya eyaletindeki Girona'ya kaçtı. Barselona'daki Cumhuriyetçi birlikler ise direnişi sürdürmeye devam etti.
26 Ocak 1939
Milliyetçi güçler Barcelona'yı işgal etti.
5 Şubat 1939
İspanyol milliyetçi birlikleri Gerona'yı ele geçirdi.
23 Şubat 1939
Brunete Savaşı'nda geçici XVIII Kolordu Komutanı olan İspanyol Albay Segismundo Casado, Komünist iktidara karşı bir ayaklanma düzenledi ve Francisco Franco'nun bir subayla şartları tartışmaya hazır olacağını umarak Ulusal Savunma Konseyi'ni kurdu. Bu ,Casado ittifakının cumhuriyetçilere karşı üstünlük kazanmasından önce 1000'den fazla ölümle sonuçlanan bir iç savaş içinde bir iç savaşa dönüştü.
27 Şubat 1939
İngiliz ve Fransız hükümetleri, General Francisco Franco'nun İspanya'daki rejimini tanıdı.
28 Şubat 1939
Manuel Azaña, İspanya Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı görevinden istifa etti.
4 Mar 1939
Negrin'in Komünist hükümetinin barış için müzakere başlatmaması, İspanya'nın Madrid sokaklarında bir iç savaşın bir parçası olarak bir iç savaşa yol açtı. Albay Casada liderliğindeki Ulusal Savunma Konseyi, Cumhuriyetin kontrolü için mücadelede zafer kazandı ve General Franco ile barış şartlarını müzakere etmeye çalıştı. Bu arada, kabinesi ve Rus danışmanları eşliğinde Dr. Negrin, Madrid'den güvenli bir yere uçtu.
28 Mar 1939
Francisco Franco'nun milliyetçi güçleri İspanya'nın Madrid kentini işgal etti ve İspanya iç Savaşı'nda zafer ilan etti.
29 Mar 1939
İspanya'nın Valencia kentindeki kuşatılmış Cumhuriyet garnizonu Milliyetçilere teslim oldu ve ülkedeki tüm çatışmalar sona erdi.
Okuyan herkese teşekkürler.Yazım hatalarını bildirirseniz sevinirim
We will watch your career with great insterest
![[+]](https://forum.strategyturk.com/images/majestic/collapse_collapsed.png)
