[The Last Kaiser]

SdKfz 231 (6 Rad) Schwere Panzespähwagen 'ın ("ağır zırhlı keşif aracı") kökeni 1920'lerin sonlarında Alman Ordusu' nun, iç güvenlik ve sınır kontrol görevleri üzerinde kullanılabilecek büyük bir zırhlı otomobil ihtiyacını karşılama isteğiyle başladı. O zaman, aşırı maliyet olmadan makul bir kros performansı elde etmenin en etkili yolu, dört arka tekerlekli manevrası iyi olan altı tekerlekli bir kamyon kullanmaktır. 1930'da Daimler G3 6 x 4 ticari araç şasisini, Sovyetler Birliği'ndeki Kazan test Merkezi'nde gizli olarak geliştirme ile  bunu bir başlangıç noktası olarak alıp tasarım çalışmaları başladı. Hizmet için kabul edilecek ilk tasarım, Berlin Marienfeld'in Daimler-Benz AG tarafından üretildi, otuz yedi araç 1932'de teslim edildi ve ertesi yıl Brunswick'in Bussing-NAG Vereinigte Nutzkraftwerk AG'DEN bir model de ortaya çıktı. Bunlar 1934 yılında Ulm Donau'nun C. D. Magirus AG (Klockner-Humboldt-Deutz) tarafından inşa edilen benzer bir modelle takip edildi



Üç modelin temelde düzeni benzerdi (aynı şartnameye göre inşa edilmiştir), Sadece kaput uzunluğu ve radyatör koruma şekli gibi küçük farklar vardır. Yapısal olarak, hepsi üreticilerinin ticari kamyon şasisine dayanıyordu. İlk araçlarda zırhlı gövdeler, üç üreticinin de farklıydı, ancak sonunda standart bir form geliştirildi. Motor ön taraftaydı ve şanzıman (otomobillerin, sürücünün kontrollerini ve direksiyon simidini dahil eden alternatif bir arka gövde direksiyon pozisyonundan en yüksek hızda tersine sürülmesine izin veren bir ileri geri vites seçici dahil) arka arkslara yakındı. Tüm tekerlekler lastik geçirmezdi. Süspansiyon uzunlamasına yaprak yaylar vasıtasıyla yapıldı.

 

İyi açılı zırhlı gövdeleri, Hannover Deutsche Edelstahl ve Kiel Deutsche Werke tarafından sağlamıştı ve dönemin çoğu çağdaş şirketinin bu balistikleri çok önceden vardı. Gövde, tüm yuvarlak travers ile elle çalıştırılan bir taret ile aşıldı ve 20mm KwK 38 top ve (genellikle) bir koaksiyel 7.92 mm makineli tüfek monte edildi. Dört kişilik bir mürettebatı vardı. 
Sdfkz. 231'in ilginç bir olayı zemin silindirlerinin sağlanmasıydı. Altı tekerlekli şasinin bir dezavantajı, dağlık arazilerden geçerken nispeten uzun dingil mesafesinin yere düşmesinden kaynaklanmasıydı. Bu eğilime karşı koymak için, dik yamaçlarda veya hendeklerin uzak kıyılarında yere batmasını önlemek için aracın burnunun altında bir silindir askıya alındı ve Magirus modellerinde (üretimde son olan) ön tekerlekler ile gövdenin topraklanmasını önlemek için önde gelen arka tekerlekler ile çifti arasına bir silindir eklendi.



1932-35'te 1.000 adet civarında üretildi. Her zaman geçici bir tasarım olarak kabul edildi ve 1936'da tercih edilen arka motor sekiz tekerlekli otomobil lehine durdu. Yine de Wehrmacht'ı yeniden donatmak için yeterli sayıda inşa edilmiş ve bunlar 1930'larda eğitim ve egzersizler için ordu ile paha biçilmez bir hizmet gerçekleştirmiştir.