[Jazel]

Bir şey fark ettim oyunda, öncelikle fark ettiğim mevzunun oyuncular üzerinden başlayalım. Birçok oyuncunun zor ayarlar ya da efsanevi ayarlarda oynamaya takık olduğunu gördüm, bence bu çok saçma bir düşünce. Çünkü normal olan şey, mevcut olanın salt kendisini verir bize. Oyunu kolay da oynamak ya da zor da oynamak bize mevcut, yani var olanın dışında bir extrem yaratılmasına imkan sağlar. Nedir bu? Sparta güçlüdür, ama kolay da zayıf kalır. Baktriya, Roma'ya göre güçsüzdür ama efsanevi de başa baş gidersiniz. Bu da mevcut, normal olan seviyeye karşı fazla absürt oluyor. Gerçek dışı oluyor. Oyun sizi aptallaştırıp, karşı general ve ülkeleri zorlaştırıyor yani iyileştiriyor. 

Ancak, oyunu normal ayarlarda oynadığımda kolaylığını yani; 180 turluk Süev maratonumda Avrupa'nın %85'ini aldım. Karadenizi aldım ve tüm Roma ve Siraküza'yı aldım. +300.000'den fazla param var, yıllık 20.000 geliyor. Dünyanın %90'ı ile ilişkilerim yeşil çizgide. Yani kısacası sıkıldım artık. Ben de kapattım save. Ve dün bir yabancı forumda bir fikir vardı, belki de Türk forumu emin değilim. Diyordu ki: 60 tur Atina ile, Epir yıkılmasın diye uğraştım; 60 turun sonunda Sparta geldi beni yıktı, Epir'de Romayı, dedi. Bu mükemmel bir düşünce bence. Yani oyunda kendinize bir amaç edinin. Tüm dünyayı almak bence çok aptalca ve bağnaz bir boş hırs. Örnek vereyim:

1) Süevler ile tüm Cermenleri aynı çatı altında toplama fikri: Sadece buna odaklanın. Gerekirse psikolojik baskılar, askeri yaptırımlar ile bunu elde etmeye çalışın.

2) Roma ile, İtalya'yı tamamladıktan sonra Mısırı yenip, satraplığa çekmek. Daha sonra Roma'lı generalinizi, Mısırlı bir kadınla evlendirme fikri.

3) Makedonya seferinde, Atina ve Sparta'yı müttefik yapıp tüm Anadoluyu  3 devletle ele geçirme.

4) Roksalan veya Asil İskitler kariyerinde  mevcut şehirlerden asla çıkmayıp, tüm düşmanları mevcut şehirler içerisinde alt etmek.

5) Epiri alarak tüm Hellası işgal etmek.

böyle daha zevkli olmaz mı, hedef odaklı?