[Elefsar]

Cumhuriyet çok komplike. Yönettiğin lider çok sık değişiyor ve bir önceki sene muhalefette düşmanlık yapan adam iktidara geliyor ve onunla oynamaya devam ediyorsun. Sadakat biriktirmek çok zor, bugün iktidara sadık olanlar yarın muhalefetten biri başa geçince sadakatleri düşük oluyor. İktidara gelen ya milleti kendi tarafına çekmek için para dağıtıyor, ki kendi verdiği parayı da yolsuzlukla devletten çalıyor tekrar, ya da herkesle düşman olup kendi partisini güçlendirmeye çalışıyor. Bu seferde senato dışişlerinde destek vermiyor. Bazı kendine has dinamikleri dışında çekilir bir sistem değil.

Kabile sistemi fena değil, kabile reislerinin orduları işine yarıyor, iç savaşı dizginlemek daha kolay, hakeza reislerin sadakatleri de daha kolay kontrol altına alınabiliyor. İki tercih var, barbar kalmak ya da merkeziyetçiliği artırıp monarşik ya da cumhuriyet düzenine geçmek. Barbar kalmak isterseniz teknolojik handikap çok ağır geliyor. Tamamen kabile toplulukları arasında bu çok fark ettirmiyor ama Balkanlarda ya da Kuzey İtalya'da iseniz canınızı yakabilir. Medenileşmek istediğinizde ise kabileye göre uzun bir yol olabiliyor. Diğer bir düzene geçene kadar geride kalmış oluyorsunuz ve yakın rakipler medeni ise sizden önde oluyor, değilse de zaten siz medenileşene kadar sizi dövebilecek güçte oluyorlar.

Monarşik düzen temiz. Diğer aile reisleri ile iyi geçindiğin sürece rahatsın. Ölene kadar tek yönetici, dolayısıyla minimum 30 sene ilişki kasabiliyorsun ve kurduğun düzenin bir anlamı oluyor. Kendine göre askeri artılar edinebiliyorsun. Tüm diplomatik tercihlerde özgürsün. En büyük sıkıntısı büyümeyen kraliyet ailesi. Yöneticinin bulunduğu ailedekilerin ölme oranı yenilerinin katılma oranından fazla ise zamanla azalıp evlatlık edinmeye mahkum kalıyorsun ve bu da aile prestiji için hiç iyi değil. Ve çıkmaz döngüye giriyorsun. Bir oyunumda Kraliyet ailesinde son 2 kişi kalmıştı, inatla evlatlık edinmiyordum herkes ölsün de aile yok olsun diye.