[Attila the Hun]

ای ایران ای مرز پرگهر - Ey Irân ey marze por gohar
ای خاکت سرچشمه هنر - Ey xâkat sarcešmeye honar
دور از تو اندیشه بدان - Dur az to andišeye badân
پاینده مانی تو جاودان - Pâyande mâni to jâvedân
ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم - Ey došman ar to sange xâreyi, man âhanam
جان من فدای خاک پاک میهنم - Jâne man fadâye xâke pâke mihanam

مهر تو چون شد پیشه‌ام - Mehre to con šod pišeam
دور از تو نیست اندیشه‌ام - Dur az to nist andišeam
در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما - Dar râhe to key arzeši dârad in jâne mâ
پاینده باد خاک ایران ما - Pâyande bâd xâke Irâne mâ

سنگ کوهت در و گوهر است - Sange kuhat dorro gohar ast
خاک دشتت بهتر از زر است - Xâke daštat behtar az zarast
مهرت از دل کی برون کنم - Mehrat az del key borun konam
برگو بی‌مهر تو چون کنم - Bargu bimehre to cun konam
تا گردش جهان و دور آسمان به پاست - Tâ gardeše jahâno dowre âsemân bepâst
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست - Nure izadi hamiše rahnamâye mâst

ایران ای خرم بهشت من - Irân ey xorram behešte man
روشن از تو سرنوشت من - Rowšan az to sarnevešte man
گر آتش بارد به پیکرم - Gar âtaš bârad be peykaram
جز مهرت در دل نپرورم - Joz mehrat dar del naparvaram
از آب و خاک و مهر تو سرشته شد گلم - Az âbo xâko mehre to serešte šod gelam
مهر اگر برون رود تهی شود دلم - Mehr agar borun ravad tohi šavad delam