[Craetus]

Steam'de 80 saat oynayarak dün bitirdim sonunda. Sıfır spoiler içeren bir yazı, gönül rahatlığı ile okuyabilirsiniz.

Çok ilginç bir evrende çok ilginç olaylar silsilesi ile karşı karşıyayız. Film gibi bir şey. Hikayeyi anlamak için bazen gamepadi bırakıp film izliyoruz. Cutscenelerden biri abartmıyorum yaklaşık yarım saatti. Oynadığım 80 saatin yaklaşık bir 6-7 saati cutscenedir. Benim için bu durum kötü değil. Film gibi izledim. Zaten başroller ünlü film oyuncuları ve motion-capture ile çekilmiş sahneler. Grafik ve ses de oldukça sağlam.

Oyunun en başında hakkında hiçbir şey bilmediğimiz bir adamı kontrol ederek, yine hakkında hiçbir şey bilmediğimiz bir dünyada bize söylenen ve gitmemiz gereken yere giderek başlıyoruz. Başlar başlamaz garip şeyler olmaya başladığı için insan hikayeyi merak ediyor ve oynanış öğelerinden dolayı da biraz gerilip tedirgin olabiliyor. Oyunda bir yandan hikaye ilerlerken bir yandan da oyun bize aslında oyunun nasıl oynandığını öğretiyor ve belli bir yerden sonra dünyada serbestçe dolaşmaya ve bir "düğüm noktası"ndan diğerine, ana hikayeyi ilerletmeyen kargolardan da dilediğimizi taşımaya başlayabiliyoruz. Oyunun kendine has garip dünyası ve hikayesi olmasa aslında oyun, sosyal medyada da insanların çok dalga geçtiği gibi, "kargocu simülatörü". Bir başlangıç noktasından kargo kutularımızı alıyoruz, sırtımıza veya aracımıza yüklüyoruz ve hedefe, kargolar hasar görmeden veya belli bir süreyi aşmadan ulaşmaya çalışıyoruz.

(80 saatlik oynayışımda ekran görüntüsü almak aklıma bir kere geldi, o da bu görüntü.)

Peki kargocu olmak zevkli mi? Oyunda konum olarak Amerika'da olsak bile başlangıç ortamı ve atmosferi İskoçya kıyıları, dağları, bayırları gibi. Hafif tepeler ve dağlar, yeşillik ve taşlarla kaplı. Görsel olarak çok güzel. Nehirler akıyor irili ufaklı. Oradan karlı dağ zirvelerine, yer yer bataklıklara ve sadece taş, toprak alanlara kadar her yere kargo götürüyoruz. Yol üstünde aşmamız gereken nehirler, dağlar, uçurumlar ve kanyonlarla karşılaşıyoruz. Bunların dışında KV denilen, Kıyı'dan dünyaya gelmiş ruhlar etrafta cirit atıyor ve bizi yakalamak için can atıyorlar. Bazı bölgelere kamp kurmuş, yol üstünden gelip geçen kargocuların kargolarını çalmak isteyen hırsızlar var. "Zaman Yıkım" yağmurları, temas ettiği her şey için zamanı ileri alıyor ve kargoları bozuyor. Tehlikeli bir dünya. Bu tehlikelerin dışında, her kargoyu ulaştırdığımızda, ulaştırdığımız kişi ile aramızdaki ilişki artıyor ve arttıkça yeni bir şeylerin kilidi açılıyor. İlerleme hissi bence güzel verilmiş.

Hikayesi hakkında çok konuşmayacağım çünkü anlaması ve anlatması zor. Adamlar 7 saatlik cutscene ve plot twistler ile zor anlatmış. Burada bir paragrafa sığdırmam zor olur. Ancak şuna değinmeliyim ki oyun, hikayenin devam edebilmesi için bir yerden sonra kendini sürekli tekrarlamaya başlıyor. Bir yere kadar hikaye ile birlikte sürekli yeni şeyler keşfedip, yeni şeylerin kilidini açıp, yeni şeyler öğrenip, yapabilirken, bir yerden sonra yeni bir şey kalmıyor ve sadece hikaye devam edebilmesi için bazı şeyleri tekrar tekrar yapmanız gerekiyor. Yaklaşık 65. saatten sonra sadece oyunun hikayesinin sonunu görebilmek için oynadım desem yalan olmaz. Bunun dışında başrollerde sık sık bizimle konuşan ve yer yer yanlarına gittiğimiz karakterlerin hayat hikayelerini ve karakter gelişimlerini görmek güzeldi.

3 yaşından beri oyun oynuyorum, çok fazla oyun oynadım. Bu oyun da çok ilginç bir deneyimdi. Herkesin hoşuna gideceğini düşünmüyorum. Ancak bir şans verebilirseniz. Death Stranding bitti, Days Gone'a başladım. Onu da bitirirsem, ona da bir yazı yazarım.