[Hanno barca]

Ben Flavio Orsini ve bu yazdıklarım benden sonra gelecek nesillere beni hatırlamaları için yazıyorum. Öncelikle kendimi tanıtayım. 1 Ocak 1060'da Orvieto'da dünyaya geldim. Babam beni bir asker olmam için eğitti ama ben hep felsefeye ilgi duydum. Bu yüzden sık sık eğitimlerden kaçtım , Ustalarıma sürekli kendimi arattırdım. Şimdi bunları düşününce çok ayıp ettiğimi fark ediyor ve utanıyorum. Ustalarım geleceğin contunu eğitmek için kırk takla atarken ben sürekli sorumluluklarımdan kaçıyordum. Nihayetinde babam şahinim Tiber'i satmakla tehtid edince başka şansım kalmamıştı. Bu noktada şahinim Tiber'i biraz tanıtmam gerekiyor. Kendisi benim can yoldaşım ve dostumdur. Henüz 6 yaşındayken onu bir kurtun elinden kurtardığım vakit boyunca hep benimle. Onun sayesinde düşmanların nerede menzillendiğini anlayabiliyor ve tehlikelere karşı önlem alabiliyordum. Bu yüzden Tiber benim için önemliydi. Nihayetinde eğitim tamamlanmış ve 16 yaşına girmiştim. Babam benim yeterince iyi olmadığımı düşünerek beni orduya soktu. Orada 6 yıl boyunca kaldım ve askeri taktikler öğrendim. Hatta parlama fırsatım da oldu. 1801 yılında Nice geçidindeki muharebede imparator Heinrich'i esir aldım. Bu muharebenin ardından Pavia muharebesi oldu. Orada çok bir rolüm yoktu ama İmparatorluğun gücünü azaltmıştık. Nihayetinde savaş bitiği vakit yurduma geri döndüm ve 2 yıl sonra karım Matilde De Canossa ile evlendim. Dürüst olmak gerekirse karım kalın kafalı biriydi ama benim gibi bir savaşçıydı. Ama ben ona aşık değildim. Savaş sırasında babamın tebaasında bulunan Porto'lu bir kadına aşık olmuştum ama döndüğümde kadının yüksek bir kuleden düşmüş olduğunu öğrendim. Adını veya sanını hatırlamıyorum belki de daha fazla kötü olmamak için unuttum. Sonuç olarak Matilda ile evliliğimiz başlarda kötüydü. Peki tabii zamanla aramızı düzeltim ve birbirimize aşık olduk. Bunların haricinde 3 yıl huzurlu geçti ama kaderin bir cilvesi olacak ki babamı 1086 yılında aniden kaybettik. Artık bir cont olarak yüksek bir sorumluluk taşıyordum. İlk icraatim babamın ürettiği yeni lisanı yürürlülükten kaldırmak oldu. Neo-Latinium zengin ve Yeni bir Roma için ideal bir lisandı belki ama halkın bunu benimsemesinin yıllar süreceğinin farkındaydım. Önce bütün İtalya'yı birleştirmeliydim ama ondan önce kendi topraklarıma nizam getirmeliydim. Her şey başta iyiydi. Hasat boldu , halk düşük vergiler nedeniyle zenginleşiyordu. Hatta 1087 yılında Capua'da alışılmadık derece de çocuk doğmuştu. Her ne kadar bahsetmesemde oğlum Augusto iyi yönde bir gelişme sergiliyordu. Ondan büyük beklentilerim vardı artık 3 yaşında olmasına rağmen yaşından büyük zeka belirtileri sergiliyordu. Topraklarımda asayiş iyice artmıştı ama 1088 yılında babamın vaktinde gerçekleşen bir deve vakası gerçekleşti. Devin arkasında bıraktığı harabeleri görmek için bir köye gittim ama orada bir köpek beni ısırdı. O zamandan beridir acı çekiyorum. Umarım kaderimde daha uzun süre yaşamak vardır zira doktorlarım çok ömrümün kalmadığı çünkü bende bulunan hastalığın kuduz olduğunu söylediler. Yapabilecekleri en iyi şeyin acıyı dindirmek olduğunu söylediler. Tanrım bana yardım et. 

Tarih:24 Kasım 1088

Ben Rahip Cosimo ne yazık ki efenim Flavio'yu 28 Kasım vakti kuduzdan kaybettik. Umarım artık huzura ermiştir.