[Sezar]

1910’da Osmanlı Ekonomisi: Bir Fotoğraf
Osmanlı İmparatorluğu, 1910 yılında dünyanın büyük ekonomileri arasında yer almakla birlikte ciddi yapısal sorunlar yaşıyordu.

• Gayri Safi Yurtiçi Hasıla (GDP): 1910 itibarıyla Osmanlı İmparatorluğu’nun GDP sıralamasında dünyada 13. sırada olduğu tahmin edilmektedir. Ancak bu büyüklük, geniş topraklarına rağmen nüfusa oranlandığında oldukça düşüktü.
  
• Sanayi Kolları: Ekonomi büyük ölçüde tarıma dayalıydı. Küçük ölçekli dokuma atölyeleri, deri işleme ve seramik üretimi gibi geleneksel sanayi kolları vardı. Modern sanayi ise oldukça sınırlıydı ve demiryolu, silah sanayi gibi alanlarda dışa bağımlıydı.
  
• İhracat Ürünleri: Osmanlı’nın ihracatı büyük ölçüde tarımsal ürünlere dayanıyordu. Başlıca ihracat ürünleri arasında tütün, pamuk, zeytinyağı, kuru meyve ve buğday bulunuyordu. Ancak sanayi ürünlerinin ihracatı neredeyse yok denecek kadar azdı.
  
• Borçlar: 1910 yılı itibarıyla Osmanlı’nın dış borcu yaklaşık 250 milyon Osmanlı lirasına ulaşmıştı. Bu borçların ödenmesi için gümrük gelirleri ve tuz, tütün gibi vergiler, Düyûn-u Umumiye İdaresi tarafından toplanıyordu. Bu durum, devletin mali egemenliğini sınırlayan en büyük unsurdu.
  

---

1910’da Başlayan Mali Reformlar
Sultan II. Abdülhamid’in tahta dönüşüyle başlayan reform süreci, ekonomik alanda da önemli değişimlerin yolunu açtı.

1. Maliye Bakanlığının Yeniden Yapılandırılması: Osmanlı Maliye Bakanlığı, gelirlerin daha etkin toplanması ve harcamaların kontrol altına alınması için yeniden organize edildi.
   
2. Vergi Reformu: Tarım vergilerinde düzenlemeye gidildi. Aşar vergisi gibi halkı zorlayan uygulamalar azaltılırken, modern vergi sistemlerinin temelleri atılmaya başlandı.
   
3. Demiryolu ve Ulaştırma Yatırımları: Üretim bölgelerinden limanlara ulaşımı hızlandıracak demiryolu projelerine yatırım yapıldı. Böylece tarımsal ürünlerin ihracatı artırılmaya çalışıldı.
   
4. Sanayi Teşvikleri: Yerel sanayinin gelişmesi için düşük faizli krediler sağlandı ve küçük işletmeler desteklenmeye başlandı.
   

---

Trablusgarp Savaşı ve Ekonomik Kazanımlar
1911 yılında İtalya’ya karşı verilen Trablusgarp Savaşı’nın askeri ve diplomatik başarısı, ekonomik alanda da Osmanlı’ya büyük bir kazanç sağladı.

• Tazminat: Barış anlaşması kapsamında İtalya, Osmanlı’ya yüklü bir tazminat ödedi. Bu tazminat, Osmanlı’nın toplam borçlarının yarısını ödemesine olanak sağladı. Bu, Düyûn-u Umumiye İdaresi’nin etkisini azaltan önemli bir adımdı.
  
• Mali Egemenlik: Borçların yarıya inmesiyle Osmanlı, gelirlerinin daha büyük bir kısmını borç ödemek yerine ekonomik yatırımlara yönlendirme fırsatı buldu.
  

---

Sonuçlar ve Gelecek Perspektifi
1910’dan itibaren başlatılan mali reformlar ve Trablusgarp Savaşı’ndan elde edilen tazminat, Osmanlı ekonomisinin nefes almasını sağladı. Düyûn-u Umumiye’nin baskısı azalırken, devlet maliyesinde düzen sağlanmaya başladı. Ancak sanayi yatırımlarının yetersizliği ve modernleşme çabalarının uzun vadeli bir stratejiye dayandırılamaması, Osmanlı ekonomisinin kırılgan yapısını tamamen değiştiremedi