[uçan erişte]

Kimi tarihçiye göre o meşhur ferman dahi Karamanoğlu Mehmed Bey'e ait değildir. Anadolu Selçuklu Sultanı Sivayuş Cimri'nin tahta çıktıktan sonra aldırdığı bir karardır. Ancak genel kanı, Cimri'yi tahta çıkaran ve bundan siyasî menfaat sağlayan kişinin Mehmed Bey olduğu yönündedir.

Türkçenin kullanımıyla ilgili bu fermanın amacı konusunda, Moğol egemenliğine karşı devlet yapısındaki Farsça-Arapça bilen aydınların etkisini azaltmak ve Türkmen boyların desteğini sağlamak olduğu söylenir.
Bir ikinci neden olarak, yönetime geçen Mehmed Bey'in Farsça bilmediği ve devlet işlerinde tam denetim sağlamak için Türkçe yazılmasını talep ettirdiği gösterilir.
Bu arada resmî dil kavramı ise ulus devletlerin doğduğu 19. Yüzyıla ait bir buluş. Yani fermanın maksadı milli değil, siyasîdir.

Dönem tarihçilerinden Yazıcızâde şöyle nakletmiş:

Karamanoğlu Mehmed Beğ çün vezir oldı, buyurdu ki defterleri dahi Türkçe yazalar. Ol zamanda bu Arabi huruf ile Türkçe yazmak adet olmamışdı. Her yazıcı kendü karihasından bir dürlü defter ve tafsil yazdılar. Cümle idecekleri vaktin başaramadılar. Zira Türkînin zabtı kolay degildür ve rükumi yokdur. Naçar girü Parsî şerh ve Arabî rukum yazdılar.

Yani işin teknik zorluğundan bahsediyor. Türkçe kaleme alınan bir belgenin anlaşılması zor yerlerinde Farsça açıklama satırları ve tamamında Arapça rakamlar kullanılmış.
Ferman ilk başta sıkı bir şekilde yürürlüğe konulmak istenmiş. Hatta Fuad Köprülü eski kâtiplerin bir kısmının katledildiğinden de bahseder.
Ancak bu ferman pek etkinlik gösterememiş ve kısa bir süre sonra yine Mehmed Bey'in döneminde sarayın dili tekrar Farsçaya dönmüştür.