[Alcarin]

Fransa Kralı, Papa'nın uyarısının getirdiği korku ve huzursuzluk içerisinde düşünürken birden bulunduğu odanın nemden yüz tutmuş gıcırdayan kapıları "hoppf" sesiyle açıldı. İçeri giren haberci hava soğuk olmasına rağmen kan ter içerisindeydi. "Ulu Tanrım, yine ne günah işledim :/" diye içinden söylenen Fransa Kralı, yaşanan sessizliğin ve ürkütücü bakışmaların ardından haberciye izin verdi. "Anlat" dedi o titreyen sesiyle. Bir omzunda şeytan, diğer omzunda melek, hep bir ağızdan Kralın kulağına fısıldıyorlardı. "Papa seni afaroz etti! Yanacaksın!" diyordu iblis, "Sen görevini yaptın, artık sadece dua et" diyordu melek.

Bu akıl tutulmaları esnasında Fransa Kralı'nın boş boş etrafına baktığını anlayan haberci bir an duraksadı. "Kralım" dedi. Cevap alamadı. Tekrar seslendi haddi olmadan sesini artırarak. Aniden kendine gelen Kral başını sağa sola salladı, anlaşılmaz kelimelerle kendi kendine söylendi. Kolay değil, delirmenin eşiğine gelmişti. "Anlat" dedi. Sesi hırıltılı çıkmış olmalı ki etrafından bir türlü gelmeyen tepkiye şaşkınlıkla baktı. "ANLAT!" diye bağırdı. Sesi odada yankılandı, en ücra köşedeki hizmetçiler bile duymuştu. Haberci nihayet okumaya başladı. "Papa'mız" dedi, "Efendimiz" dedi, uzun uzadıya okudu. Ağzından çıkan her Papa kelimesinde Kralın boğazı düğümleniyor, ateşler içerisinde kalıyordu. Ancak kendisi bir takım ilahi güçler tarafından korunuyor olsa gerek, bir türlü o malum "aforoz" kelimesini duyamıyordu. İçini hem bir ferahlık kaplıyor hem de ara sıra dizleri titriyordu.

Haberci devam etti. Olan biteni anlattı. Mektubun başındaki sıkıntılı giriş, korku dolu gelişmeye dönüşmüştü. Sonuç ise hiç beklenildiği gibi değildi. Adeta bir hüzün, bir keder silsilesiydi. Odadaki soyluların gözlerinden yaşlar süzülüyordu. "Bu, bu, bu nasıl olabilir" dedi Kral. Şaşkınlıktan tüm bildiğini unuttu. O yüce dini lider, İsa Efendimizin vekili, Tanrı'nın gölgesi, kafirlere ateşler, imanlılara nur saçan Papa hain ve kalleş bir suikast sonucu öldürülmüştü. Kral duraksadı. "Ben, benim yüzümden efendimizi Tanrı yanına alarak ödüllendirdi... Beni ise lanetledi..." diye olur olmaz düşüncelere gark oluyordu. Yanındaki rahip vaziyeti anlamış olacak ki Kral'ı sakinleştirdi, "Bizi yalnız bırakın" dedi o tok sesiyle asasını yere vurarak. Odadakiler dağılmadan önce Kral gözyaşlarını tutamayarak etrafındakilere Yas tutulacağına dair emirler veriyordu. Rahip ise o rahatlatıcı konuşmasıyla Kral'ın önce af dilemesini, daha sonra dua etmesini isteyecekti. Nihayetinde sorumlulardan intikam alınmasını öğütleyecekti.