[Consul of Time]

Yine ofisimde oturuyorum. Hayır! Artık mini sarayımda oturuyorum. Kendi Bakanlık Binam! Her ne kadar minik sarayımın en sevdiğim yeri zindan olsa da, dışarı çıkmak da lazım elbet. Ne mi yapıyorum? Führerimizin iskandinavya konusundaki seçimini bekliyorum. Kendisine benim de aday olduğumu, ama beni seçmese bile sivil bir bakan seçmesini rica etmiştim. Çünkü generallerimiz (her ne kadar kendilerini çok sevsem de) bizzat ilgilenemiyorlardı cepheden cepheye koşmaktan. Ben telefona,telefon bana bakarken;telgraf makinesi çalışmaya başlıyor. Führerimiz arıyor. Beni Hukümet Binası na çağırıyor. Hemen oraya gidiyorum. Diğer aday bakanlarıda görüyorum. Anlaşılan İskandinavya ile ilgili kararını açıklayacak Führerimiz. Faramiri seçtiğini pat diye söylüyor. Sivil bir bakan olmasını tercih etsem de general Faramiri çok sevdiğimden dolayı seviniyorum. Çünkü biliyorum ki kendisi görevini layıkıyla yerine getirecektir. Elini sıkıyorum. Aslında sırayla herkes sıkıyor. Yavaşça İstihbarat Bakanlığına geçiyorum(evet binanın gerçek adı bu. Şaşırdınız mı?). Büyük odama geçiyorum. Şimdi de Arlond ve hans von bilmem ne nin takip sonuçlarını beklemeye başlıyorum. Canım sıkılıyor. Zindanda idam cezası alanları kazığa oturtmaya devam mı etsem acaba diye düşünürken aklıma Türk-Yunan meselesi geliyor. Arıyorum Dış İşleri Bakanlığını. Meselenin hala devam ettiğini öğreniyorum. Ayrıca sovyetlere gittiğini ve bir saldırmazlık paktı koparmaya çalıştığını söylüyor. Türk-Yunan meselesi ile ilgilenmeyeceğini mi soruyorum. Onun da sırası gelecek diyor. Kapatıyorum. General Faramir'e en iyi biramdan bir şişe yolluyorum. Tekrardan kendisini tebrik ettiğimi söylüyorum. Hemen ardından telefon çalıyor. Açıyorum. Propaganda bakanımızın istifa ettiğini ve inzivaya çekildiğini öğreniyorum. Yerine yeni birisinin atandığını söylüyor telefondaki. Yeni bakanımızı tebrik etmek için telefon açıyorum. Telefon açıldığında "Ben de tam sizi arayacaktım bakanım" diyor. Buyrun diyorum. Bana kendi kurduğu ( daha doğrusu önceki bakanın kurduğu ) karşı istihbarat ağındaki bazı adamlarının takip edildiğini söylüyor. Halledebilir misin? diye de ekliyor. JA! diyorum. Tebriği de araya sıkıştırıp telefonu kapatıyorum. Sonra benim hans ve arlondun peşine taktığı adamlarımı söylediğini farkediyorum. Bir kahkaha patlatıyorum. ( Tabi ki kimse duymuyor. Koskoca odada yalnız başımayım. ) Sonra arlond ve hans ın karşı istihbarat ağında olmadığını hatırlıyorum. Anlaşılan durum ciddi! Sonuçların hemen bana iletilmesini istiyorum. İkisinin de kayda değer bir şey,şüpheli bir şey, yapmadığını öğreniyorum. Anlaşılan iş başa düştü.

Hans.

Hans ı adı çok zor okunduğu için ona ayrı bir kin besliyorum.Kendisine İngiliz ajanı olduğumu, herşeyi itiraf etmek istediğimi, berlin garnizonunda görev aldığımı, ve söylediğim tenha bir yerdeki tenha bir binada( ikisinin de tenha olması ne tesadüf değil mi? ) buluşmayı öneriyorum. Ama yalnız gelmesini, en ufak bir şüphe duymamda siyanürü kafama dikeceğimi söylüyorum. En güvendiğim birkaç adamımı da yanıma alarak gece 02.00 da varıyorum. Adamlarımı yerleştiriyorum. Yumruk yumruğa dövüş olursa zaten japonyada aldığım üstün dövüş tekniklerine ve sağlam kaslarıma güveniyorum. Cebime tabanca atıyorum. Ayağıma bıçak saklıyorum. Son olarak arka cebime bir kutu koyuyorum. ( Açıklayacağım, bekleyiniz. ) Geliyor. Yüzümü göstermediğimden dolayı beni tanıyamıyor. Yaklaşıyor ve dökülmemi istiyor. Elinde tabanca daha da yaklaşıyor. Bir hamlede tabancayı elinden alıp bileğini büküyorum. Fiziksel hasar vermemeye özellikle dikkat ediyorum. Şerefsiz haşere diyorum. Her bildiğini anlat diyorum. Bebek gibi ağlamaya başlıyor. Özür dilerim. Casusum evet. Lütfen canımı bağışlayın diye zırlıyor. Bu adam nasıl Garnizon birliklerinin başına getirildi diye düşünsemde dışarıdan söylediğim şey farklı oluyor :

--Yaz şuraya yaptığın tüm itlikleri. Seni gidi soysuz köpek. Umarım "kazık" yemeyi seviyorsundur.

Gözleri fal taşı gibi açılıyor. O anda suratında beliren o korku ifadesini anlatamam. Tabi benim de kim olduğumu anlıyor.

--Bağışlayın beni bakanım, büyüksünüz, güçlüsünüz, bağışlayın beni. ( Ego tatmini hehehee )

Konuşma yaz! diye bağırıyorum. Yaptığı herşeyi, hangi bilgileri sızdırdığını, suç ortaklarının kimler olduğunu (onurcum lütfen buradan yürüme)  vs. her şeyi yazıyor. Kağıt yetiştiremiyorum. Yazısı bitince "beni bağışlıyor musunuz efendim?" diyor. Gülüyorum. Daha doğrusu gülümsüyorum. Al şunu diye cebimden bir hap çıkarıyorum. Siyanür. Tekrar zırlamaya başlıyor. Efendim acıyın banaaa, demeye başlıyor. Al şunu yoksa seni de "Cadı" avımda kazıklarım diyorum. Gözlerimde vahşi bir ifade var. O kadar otoriteli bir şekilde içmesini söylüyorum ki sanki zihnini kontrol ediyormuşum gibi titreye titreye içiyor. Ve yere yığılıyor. ( kağıda suçunu itiraf ettiğini, istihbarat bakanının peşinde olduğunu, konuşmamak için intihar edeceğini yazdırdım.) adamlarım da çağırıp her şeyi temizliyoruz. Çıkıyoruz oradan. 

Hans ın ailesi

Ailesinin kundaklanmasını emrediyorum.Evden kimsenin canlı çıkmaması için nöbetçiler dikiyorum. Çkan olursa paçasını tutuşturup yanan eve geri yollasınlar ki yansın.

Arlond.

Hans ı adamlarımdan birinin bulmasını sağlayarak işi hallediyorum. Sıra geliyor Arlond'a. İşi uzatmak istemediğimden kendime ait berlinin farklı yerlerindeki (Aslında almanyanın her yerinde var) küçük zindanlarımdan birine çağırıyorum. Ona o ünlü sözümü söylüyorum. "Yanlış bakana çattın evlat."suratına yumruğumu yapıştırıyorum. Filmlere konu olan dövüşümü yapıyorum. ( o hiçbir şey yapamıyor üstün yeteneklerim karşısında. yastık dövüyormuşum gibi kolayca dövüyorum.) Ağzını yüzünü heryerini kırdıktan sonra ( tatmin olmak için böyle birşey yaptım.) kazığa oturtturuyorum. Cesedinin yakılıp küllerini pomeranyada denize dökülmesini emrediyorum. Küllerinin Döküldüğünün haberi geldikten sonra hansın ailesine yapılanın onun ailesine de yaptırıyorum. Vicdan azabı çekmiyorum. Görev herşeyin üstündedir.

Karakterle ilgili not.

Benim karakteri iyice filmlerdeki psikopat kötü adamlara çevirdim sanırım. Ama amacım kesinlikle bu değil. Bu karakter daha çok Alman ulusunu herşeyin üstünde tutan, ve bu uğurda ne yapması gerekiyorsa yapan acımasız ve soğukkanlı bir karakter (belki birazda taş kalpli ama olsun). En azından ben öyle düşünüyorum.  Psikopat bir cani olduğu konusunda bir düşünceniz varsa belirteyim dedim.

Resmen Jason gibi davrandığım yoğun geçen turdan sonra führerin emri üzerine führerimizin yanına gidiyorum. Acaba ne diyecek...