[Hanno barca]

---

Ben cont Martin ve bu yazdığım mektup oğlum Robert'a gönderilecek. İsterdim ki bizzat gidip kendim veriyim fakat şuan esir haldeyim. Haliyle özgürce gidebilmem mümkün değil. 1069 yılında babam Herbet savaşta ölünce cont oldum. 9 yaşında olmama rağmen sırtıma büyük bir yük bindirilmişti. Fakat babam ölmüştü ve hanemizin eski ihtişamını geri kazandırmak bana kalmıştı. Bunun için yıllarca eğitim gördüm ve olabildiğince Fransa'nın çıkarı için çalıştım. Fakat efendilerim pek iyi krallar değillerdi. Özellikle isyandan korkup 1072 yılında Picarde düklüğünü Flemenk bir hane olan Van Flanders'a vermeleri zoruma gitmişti ama elimden bir şey gelmiyordu. Bütün bunlar yetmezmiş gibi kral ölünce yerine kardeşi II. Hugues "Lucifer'ın evladı" başa geçmişti. O şeytan evladı adam devletle hiç ilgilenmedi.  1075 yılında başlayan Aqitanya bağımsızlık isyanında asker bile göndermeye tenezzül etmedi. İsyancıların sayısı 4500 kişiydi sadece ama o sarayında şehvet peşindeydi. Haliyle Ancelmes adında bir köylü Aqitanya kralı olmuştu. Bütün bunlar için onun adını her duyduğumda ona lanet ederim Fransız halkının onurunu , itibarını beş paralık etti. Nihayetinde 1077 yılında Aqitanya krallığı kurulmuştu. Ben ise halkımın ve hanemin ihtişamını geri getirmeye söz verdim. 1076 yılında 16 yaşıma girince bile çalışmalarıma devam ettim. 1084 yılında hacca gittim. Haç sırasında birçok şey öğrendim bu sayede hanemin servetini büyüttüm. 1095 yılında Lotharingia krallığı Macaristan krallığına savaş açınca katıldım. 1096 yılında savaşı kazandık. Zaten büyük bir savaş değildi haliyle çok asker göndermedim. Savaşı kazanmanın ardında kısa bir süre sonra Papa haçlı seferi olacağını duyurdu.

[Hanno barca]

Haçlı seferinin başlaması ardından ben de adamlarımla İskenderiye'ye doğru yola çıktım. Fakat filomuz olmadığı için 1 yıl sonra ancak varabildik. İskenderiye'ye varmamızın ardın kuşatmayı başlattım fakat hiçbir komutan bana kuşatma için destek vermedi. Ben de "Madem onları kuşatarak zayıflatamıyorsam köylerini yağmalarım."  dedim ve önüme gelen her köyü yakıp yıktım. Öldürdüğümüz insanların ölülerini şehrin önü diktim ki belki teslim olmayı düşünürler diye. Haklarını vermem lazım korkmadılar ama bekçi sayısını arttırdılar. Çok geçmeden bazı birlikler bana destek için geldi ama Fatiimi orduları da İskenderiye'ye gelmişti. Komutanlara , ordularının daha büyük ve donanımlı olduğunu söylediğimde bana güldüler. Tanrının yanlarında olduğunu söyleyerek savaşacaklarını söylediler. O an kaçamazdım ordum o kadar hızlı değildi.  1099 yılında İskenderiye muharebesi gerçekleşti. Sonuç beklediğim gibiydi, kaybetmiştik. Ben ve ordum kaçtık ve 3 yıl boyunca Mısır'ın çeşitli şehirlerinde gerçekleşen küçük çaplı savaşlarda yer aldık. Fakat bu daha fazla süremezdi. Askerlerim vatanlarını özlediler , erzağımız azalıyordu , morallerimiz de düşüyordu. 1103 yılında Kahire'yi kuşattık. Her şey iyi gidiyordu , birçok birlik bize desteğe gelmeye başlamıştı üstelik iyi komutanlarda yanımızdaydı. Fakat kaderin cilvesi Fatimii devletinin bütün orduları Kahire'ye gelmişti.  Birliğimizin mevcudu 10.000 kişiyken Fatimiilerin 25.000 kişiydi. Üstelik savaştan 3 gün önce Haşhaşiler önemli komutanlarımıza suikast düzenlemişti. Fakat artık çok geçti. 1103 yılında gerçekleşen Kahire muharebesi büyük bir felaketti. Eğer ki Cesur Enzo ordunu yarısını gizlice çekmeseydi haçlı birliğinin gücü azalırdı. Savaşın ardından esir düştüm. Beni esir alan emir İskenderiye'de yaptıklarımı biliyordu. Bu yüzden beni idam etmek için bir tarih verdi. 1104 yılın başınca öldürülecektim. Bu yüzden ölmeden bir gün bunları yazıyorum ki Karling hanesinin bir sayfasında hayat hikayemi koysunlar.
Ne yazık ki oğlum Robert daha beş yağında. Umuyorum ki o hanemizin ve halkımızın ihtişamını geri getirir. 
Cont Martin 1104 1 Ocak vakti Kafkas dağlarında kar yağarken idam edildi.

[Hanno barca]