(28-12-2015, 17:27)cemal : Kuzyaka ve Xepluper niye bana karşı tartışmıyonuz ... takmıonuz vay ...
hele xepluper hem arkadaşa bağnaz dion hemde bana karşı kanıt yollamıon
Gidiyorum ben , bi daha da gelmem
Pek canım istemiyor :(
Ne kadar da anlatsam bir tartışmadan yeni bir şey öğrenemiyorum, birisine öğretemiyorum. Bunun sebebi ise bıkmış olmam. Çevremde bağnaz insanlar çok çok çok çok çok çok fazla söyle örnek vereyim;
Sınıfımda Atatürk'ü sevmeyen bir kız var, sebebini sorduğumda ise "Bilmiyor musun, din adamlarını astirdi sonraaaa - ha bide ezanı Türkçe okuttu."
Bunları duyduktan sonra bende sizin gibi güldüm ve "Bununla ugrasilmaz" diyerek ortamdan ayrıldım.
2-3 hafta sonra yine laf lafı açtı bu sefer yönetim sistemine geldi (Kız tahmin edeceğiniz üzere AKP destekçisi), bu yaşta nasıl bu kadar yanlış bilgiyi almış bilmiyorum ama söyle dedi, "Bence şeriat gelmeli" evet, aklınızda canlandı değil mi nasıl bi insan olduğu, ama öyle değil işte.
Kızın üniversite 2. Sınıf öğrencisi sevgilisi var, kapalı değil, hergün süslenme meraklısı, namaz kilmiyor, gözlemlerime gore dininin kitabını bile okumamış bana "Şeriat gelsin yha .s.s.s.s.s.s.s.s.s" diyebiliyor.
Diğer bi gün ise devletin vergileri hizmet için nasıl verimli kullanabilir konusunu tartışırken normal olarak konu hükümet partisine geldi, eleştirisel 1-2 şey söylediğim zaman diğer bir arkadaşım "Sus sus sus - %50 size çok çaktı galiba ha ? Ne bu karın ağrısı ?" dedi.
Şimdi ben bunlara karşı tartışıp adam mi doveyim yoksa ortamdan uzaklaşıp sinirlerime mi hakim olayım ? Ben 2. Yi tercih ediyorum çünkü 1. Sinin iş çözemediğini deneyimledim.
Özet olarak, eğer bana tarafsız yaklasacaginiza söz verebilirseniz ben sizinle seve seve tartışırım, ben her zaman öğrenip öğretmeye merakliyimdir ve genellikle eğlenirim. Hayat bilgi alışverişi yapmayacaksak neden var, değil mi ?