[Mabella]

Robert de Hauteville veya Robert Guiscard 17 Temmuz 1085'te Yunanistan'da Kefalonya yakınlarında ölen ünlü Norman Komutandır. 1047 dolaylarında küçük bir grupla birlikte Normandiya'dan göç edip Güney İtalya'da Apulia'ya yerleşen ve daha sonraları Apulia dükü olan Robert, Norman egemenliğini Napoli, Calabria ve Sicilya'ya kadar genişletti ve Sicilya krallığının temellerini attı.

Apulia'ya Varışı
Robert, soylu bir şövalye ailesinde doğdu. 1047 civarında üvey kardeşi Drogo'ya katılmak üzere Güney İtalya'nın Apulia kentine vardığında bu kentin ve Campania'nın Güney İtalya'nın en çok gelişmiş bölgeleri olmalarına rağmen siyasi karışıklıklardan dolayı istikrarsız olduğunu gördü. Bu bölgeler, sonraki yıllarda her iki bölgenin kaderini değiştirecek olan servet peşinde koşan Norman gezgin ordularını cezbetti.

Campania'da Capua Lombardları, bu önemli limanı ele geçirmek için Napoli'nin Bizans düklerine karşı savaşlara girişiyorlardı. Apulia'da, Robert’in en büyük üvey kardeşi William(Demir Kol)de Hauteville, o bölgeyi kontrol eden Bizans kuvvetlerini başarılı bir şekilde mağlup etti ve 1042'de Apulia Dükü olarak seçildi. 1046'da yerini kardeşi Drogo aldı.

Robert kardeşlerine katıldığında onu Bizans topraklarına saldırması için Calabria'ya gönderdiler. Seferine kentin kırsallarını yağmalayarak ve esirleri kurtararak başladı. 1053'te Apulia ve Campania'dan Normanlar'ın birleşik kuvvetlerinin başındayken Bizanslılar, Lombardlar ve Civitate'daki papalığın gelişigüzel yönetilen düzensiz ordularını  yenilgiye uğrattı. 1057'de William, Drogo ve üçüncü üvey kardeşi Kont Humphrey'in ölümleri nedeniyle Robert, Humphrey'in oğullarının kontrolünden geri almak ve bölgeyi iç çatışmalardan kurtarmak için Apulia'ya döndü. Apulia Normanlarının meşru lideri olduktan sonra Robert, Calabria'daki seferine devam etti. Kardeşi Roger’ın Normandiya’dan gelişi, Apulia’daki fetihlerini genişletmesine ve sağlamlaştırmasına olanak sağladı.

Robert, çete liderliğinden, paralı askerlerin komutanlığına ve fatihliğe doğru ilerlemesinde, zeki ve anlayışlı bir siyasi figür olarak ortaya çıktı. 1059'da Papa II. Nicholas ile Melfi'de bir anlaşma yaptı. O zamana kadar Papalık, Kuzey İtalya'daki Bizanslılar ile Lombardlar arasındaki güç dengesine dayanan bir yapı olan Güney İtalya'daki siyasi yapıyı altüst eden anarşist bir güç olduğunu düşünerek, Normanlara düşman olmuştu. Ancak 1054'te Yunan ve Latin kiliseleri arasında meydana gelen ayrılık, Bizans İmparatorları ile Papalık arasındaki ilişkileri geçici olarak kötüleştirdi ve sonunda Papalık, Normanların Bizanslılar üzerindeki istilasının kendi yararına olacağını fark etti. Robert’ın Arapları Sicilya’dan kovma ve adaya Hıristiyanlığı geri getirme planı da Nicholas’ın işine gelecekti. Sicilya'ya yapılan bu sefer, Calabria'nın fethi tamamlanır tamamlanmaz 1060 yılında başladı. Robert, keşif gezisinin komutasını kardeşi Roger'a emanet etti, ancak özellikle zor durumlarda - örneğin, 1071'de Palermo kuşatması - kardeşinin yardımına geldi.

Bu zamana kadar Robert’ın, Roger ile ilişkileri her zaman olumlu olmamıştı, çünkü hem kendi yeteneğinin hem de Robert’ın kendisine bağımlı olduğunun farkında olan Roger, kendisinin arka planda kalmasına ve ikincil rollere razı olmayacaktı. Robert, eğer kendisinin her iki kontluğun da mutlak hükümdarı olduğunu kabul ederse Roger’a Sicilya ve Calabria Kontluklarını  yönetme ve vergilendirme hakkının yanı sıra tanıyınca aralarındaki anlaşmazlıklar çözüldü.

Güney İtalya'da Norman Fetihleri

Düklüğün Genişlemesi
Robert, Humphrey'in bıraktığı küçük kontluğu, Adriyatik'ten Tiren denizine uzanan büyük bir düklüğe dönüştürmeye doğru çalışmalarına devam etti. Bari'nin Nisan 1071'de ele geçirilmesiyle, İtalya'nın güneyinde Bizans egemenliği sona ermişti. Robert, Lombardlar tarafından kontrol edilen komşu Salerno bölgelerine döndü. Onlarla savaşmak yerine ilk evliliğini feshetti ve 1058'de Salerno'nun son Lombard Prensi Gisulf II'nin kız kardeşi ile evlendi. Ancak iki yönetici arasında sorunlar patlak verdi ve Gisulf düşüncesizce Robert'a karşı Bizans karşı saldırısı başlatmaya çalıştı. Normanların Campania, Molise ve Abruzzi'ye ilerlemesinin Papalık egemenliğini tehdit edeceğinden korkan Papa VII.Gregory, Robert'ı aforoz etti ve Gisulf'a hatırı sayılır bir askeri yardım verdi. Gücünü göstermeye kararlı olan Gisulf, müreffeh Amalfi şehrine doğru ilerlediğinde mücadele doruk noktasına ulaştı. Robert, 1073'te şehrin yardım talebine cevap verdi ve onu başarıyla savundu; Aralık 1076'da Salerno'yu Gisulf'tan aldı ve burayı düklüğünün başkenti yaptı.

Robert şimdi gücünün zirvesindeydi. Yükselişi sırasında, sadece Humphrey’in oğullarının iddialarını değil, aynı zamanda onlara dayatılan sınırlamalardan endişelenen kasaba ve lordların ayaklanmalarını da demir yumruk ile bastırdı. Robert'ın bu isyancılarla uğraşmayı seçtiği sertlik, heterojen bir nüfusu sağlam bir güce dönüştürmeyi amaçlıyordu.

1080 yılında, kilise ile devlet arasında, din görevlilerini ve mülkiyeti kontrol etme hakkı konusundaki ihtilaf daha yoğun hale geldiğinde, Robert, önceki Melfi Konseyinin taahhütlerini doğrulayan Ceprano Konkordatosu'na girerek VII. Gregory ile uzlaşma yoluna gitti. Bizans Sarayı bile ona yaklaştı ve Robert'la aile ilişkisi kurmaya çalıştı. Bizans imparatoru VII.Michael, istikrarsız tahtını ayakta tutmak için Robert’in yardımına ihtiyaç duyarak oğlu Konstantin’i Robert’ın kızlarından Helen’le evlendirdi. Ancak muhalefet Michael'ı görevden aldı ve Helen'i bir manastıra kapattı. Apulia'yı Bizans'ın yeni yöneticilerinin saldırısına karşı korumak için Robert, Balkan Yarımadası'nın Adriyatik kıyısındaki bölgeleri istedi ve büyük bir donanma inşa etmeye başladı. Michael’ın sınır dışı edilmesi ve Helen'in hapsedilmesi, onun huzursuz macera ruhunu yeniden uyandırdı ve uzun süredir düşündüğü yolculuğunu hızlandırdı. Şimdiki hedefi daha da hırslıydı. Bizans'a yürümek ve tahttan indirilen Mikail'in yerine kendisini imparator olarak taçlandırmak.

1083'te Robert, iyi eğitimli ve disiplinli bir orduyla Epirus'a çıktı ve Bizanslıları ve Venedikli müttefiklerini yenmeyi kolayca başardı. Ancak Papa aniden onu, Kutsal Roma İmparatorluğuna Güney İtalya'yı katmak için Roma'ya yürüyen Alman kralı IV.Henry'yi kovmasına yardım etmesi için İtalya'ya geri çağırdı. Eve dönüp kendisine ve Papa VII. Gregory'ye düşman olan lordların isyanlarını bastıran Robert, Roma'ya doğru hareket etti, Papanın düşmanlarını yendi ve 1084 yazında ona Salerno'ya kadar eşlik etti. Bu başarının ardından, Adriyatik kıyısındaki seferine geri döndü. 17 Temmuz 1085'te Kefalonya kuşatması sırasında öldü.

Papa tarafından taç giydirilen Robert

Başarımları
Sağlam bir fiziğe, kurnaz ve keskin bir zekayla sahip aynı zaman da vicdansız bir komutan, stratejist ve yetkin bir devlet adamı olan Robert, çeşitli etnik kökenli askeri ve sivil gruplardan oluşan bir devlet kurmayı başarmıştı. Lombard bölgelerinde Latin ve Cermen, Bizans bölgelerinde Yunan halklara hüküm sürmüştü.

Güçlü ve müreffeh bir devlet yaratmak için düklük güçlerini sonuna kadar kullanmaya çalışan enerjik, hırslı ve kararlı Robert tarafından yeni siyasi yapı zamanın karakteristik monarşik-feodal çerçevesi üzerine inşa edilmişti, Üzerine inşa ettiği diğer temel ise, tabi tutulan halkları uzlaştırmak için kullandığı, fethedenlerin ve fethedilenlerin çoğunun dini olan Latin Hıristiyanlığı idi. Son derece dindar bir adam olan Robert, Bizans'la olan kötü ilişkileri nedeniyle Yunan din adamlarına güvenmiyordu. Öte yandan, Latin kilisesine karşı oldukça cömert idi. Kendisine sıkıca bağlanması için Latin kiliselerine toprak ve ruhban dokunulmazlığı haklarını bahşetti. Latin dilini ve kültürünü heterojen insanlar arasında pekiştirip yayacağı ve onlarla yeni, birleşik bir devlet kuracağı umuduyla görkemli katedraller ve Benedictine manastırları inşa ettirdi.