[Rodemape32]

19.Yüzyılda yaşamış İrlandalı James Clarence Mangan daha önce gitmediği Karaman şehri hakkında bir şiir yazmış. Şehri hiç görmediği ve bu derece özlem duymasını bir görüşe göre Reenkarnasyonla açıklıyorlardı.

Bu şiir Karamanda evinden alınıp Erzuruma savaşmaya giden bir genci anlatıyor.

Şiir:

Karamanian Exile - Karaman Sürgünü

Seni hep rüyalarımda görüyorum,

Karaman!

Senin yüzlerce tepen, binlerce deren,

Ah Karaman, Karaman!

Işıltılı sabahların parladığı zaman,

Derin gün batımı,

Derelerini ve tepelerini,

Işık huzmeleriyle ördüğü zaman,

Sen hayalimde belirirsin,

Karaman.

Bütün hayallerimde,

Hasret dolu hayallerimde belirirsin,

Karaman, Ah Karaman!

Sıcak, parıltılı ovalar, güneş, gökler,

Karaman!

…

Karaman, Ah Karaman!

Yaz çiçeklerinden, renklerinden,

Yüzümü çevirsem de

Hayal gözümde

Sen belirirsin ihtişamla,

Karaman!

Canımın parçası hâlâ sendedir,

Karaman!

Sen hâlâ mukaddessin gözümde,

Karaman, Ah Karaman!

Savaş vaktim gelmişti bir zamanlar,

Karaman!

Erzurumda taburlar vardı yer yer,

En acımasızı Erzurum’dan geldi bölüklerin,

Uhbar sarayının kubbesinden indiler,

Beni senden, vatanımdan söküp kopardılar,

Karaman!

Sen, öz vatanım, dağlık yurdum,

Karaman,

Hayatta ve ölümde ruhumun ocağı,

Karaman, Ah Karaman!

Bil ki Karaman,

On kız kardeşimden hiçbiri,

Hemşehrilerini benim kadar sevmedi,

Karaman, Ah Karaman!

O âna kadar süt kadar latif,

İpek kadar yumuşaktım.

Simdi göğsüm aslan ini gibi,

Öldürülen insanların,

Kan ve kemikleriyle kirlenmiş,

Karaman, Ah Karaman!

Yeni doğmuş gençlik duygularım,

Karaman!

Örselenmiş çiçekler gibi soldu,

Karaman, Ah Karaman!

Yerlerinde dikenler ve yabani otlar fışkırdı,

Bir zamanlar sevdiklerim simdi küçük düştü gözümde,

…

Sabahın bereketli ışığından nefret ediyorum,

Karaman!

Sabahın çehresi beni çıldırtıyor,

Karaman, Ah Karaman!

Sipahi bir zorbanın zırhını giyinmiş,

Karaman!

Fakat kölelik şu cesetten daha kötüdür,

Karaman, Ah Karaman!

Kalbi binlerce şeytanla kararmış onun;

Karaman, Ah Karaman!

Kaf’ın yanıp kavrulmuş ovaları gibi,

O kalbe de hiç yağmur ve çiğ düşmeyecek,

Karaman!

Ancak zehir şebnemleri ve kan yağmurlarıdır yağacak,

Karaman!

Cehennemin zehir şebnemleri, kan yağmurları,

Karaman, Ah Karaman!

Fakat en kötüsü yakında hayat bitecek,

Karaman,

Azrail her yanlışın intikamını alacak,

Karaman, Ah Karaman!

Son zamanlarda düşüncelerim daha çok geziniyor,

Çayırlarında; hayal kümeleri zihnimi, ve

Kehanetli şarkı güftelerini gölgede bırakıyor,

Karaman,

Azrail çetin ve güçlü,

Karaman!

Işıldayan kılıcı çok yakında çarpacak,

Karaman, Ah Karaman!

Bu gece Ekberin salonlarında endişe var,

Ezilmiş esirler için umut da var,

Karaman, Ah Karaman!

Şu duvarlar boyunca yanan kızılışık da nedir?

İçtima borusu sus, dinle! diye bağırıyor!

Mızrakların ve salların parıltısını görüyorum,

Karaman!

Kalabalıklar, kalabalıklar! Duvarlara tırmanıyorlar,

Karaman!

Bu gece Murad veya Ekber düşüyor,

Karaman, Ah Karaman!

Biliyor muydunuz?