[Attila the Hun]

Serinin ilk kitabı Dune'u iki gün önce bitirdim. Kitap öyle sürükleyiciydi ki en ufak bir boş zaman yakalasam bile hemen Dune'u açıp okudum. Hakikaten de ustalıkla yazılmış bir eser.

Bu kitabı diğer serilerden farklı kılan unsurlardan biri karakterlerin düşünce dünyalarının anlatımı. Dune'da karakterlerin düşünceleri çok ustaca anlatılmış. Hatta karakterlerin düşüncelerinin hikâye üzerinde en az diyaloglar kadar tesiri olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.

Yazarın üslubu, anlatım tekniği iyi hoş da, beni kitaba ve Frank Herbert'a asıl hayran bıraktıran ise Fremenlerin gerçek bir halk gibi tasviriydi. Fremenler Arrakis'in yerlileri ve Arrakis'te su olmadığı için Fremenler suyu çok kıymetli bir para birimi gibi kullanıyorlar. Suya verdikleri kıymet, vecizelerine, dualarına hatta cenaze ayinlerine yansımış. İşte bu gerçekçilik ve tutarlılık beni Fremenler hakkında daha çok bilgi edinmeye itti. Fremenlere ve kültürlerine hayran kaldım.

Son olarak şunları söylemek istiyorum: Kitabın kalın olması (Roman kısmı 700 sayfaya yakın) gözünüzü korkutmasın. Kitabın hikayesi, yaklaşık 100 sayfa okursanız sizi içine çekmeye başlıyor ve bir süre sonra kitabı bir an önce bitirmek istediğinizi fark ediyorsunuz.