[Attila the Hun]

Şahsen gemi savaşlarını çok umursadığımı söyleyemem. Fakat bu oyunda gemilerin olmaması bazı sorunlara yol açabiliyor. Denize kıyısı bile olmayan bir ülkenin askerlerinin gemiye dönüşerek başkentime çıkartma yapması tuhaf duruyor. Britanya gibi bölgelerin konumundan dolayı işgallere karşı daha korunaklı olması gerekirken ufacık bir kont bile kafasına göre çıkartma yapabiliyor. Bu konuya ileride eğileceklerini düşünüyorum.

Oyunu genel olarak beğendim. Severek oynadığım Crusader Kings II'ye layık bir "varis" olmuş. Crusader Kings II'nin arayüzündeki karmaşıklık büyük oranda giderilmiş.

Ansiklopediyi ve iç içe tooltipleri çok sevdim. CKII'deki gereksiz karmaşıklıklar giderilse bile CKIII hâlâ öğrenmesi zor bir oyun. Ansiklopedi sayesinde öğrenme zorluğu biraz daha hafifletilmekle kalınmayıp, unutulan kavramlar basitçe üzerine mouse imleci getirilerek hatırlanabilir.

3D karakter portrelerini beğendim ve iki cinsiyet de gayet hoş duruyor. 3D portreler sayesinde karakter özellikleri dinamik olarak yansıtılabiliyor. CKII'de 16 yaşına kadar aynı portreye sahip karakterler birden yetişkin portrelerine sahip olurken, CKIII'te karakterin büyüme evreleri gerçekten daha detaylı şekilde görülebiliyor.

Imperator: Rome'un en sevdiğim özelliklerinden biri haritasıydı. CKIII'ün haritası harika görünüyor. Haritaya en uzaktan bakıldığında kenarları yırtık bir harita gibi görünmesi, ahşap bir masanın üzerinde durması, üzerinde bazı şekillerin olması gibi detaylar çok hoş. Oyunun en çok zaman geçirdiğimiz bölümünün güzel olması önemli ve CKIII'te bunu başarmışlar. Büyük çaplı bir harita modu kullanmayacağım ilk Paradox oyunu olacağını söyleyebilirim. (CKII'de Theatrum Orbis Terrarum kullanıyordum.)