[basileus]

Okuduğum "eski" zamanlarda bazı yayınevlerine bağlanmıştım doğal olarak. Bir düzineye yakın yayınevi favorimdi. İletişim bunların başında geliyordu; fiyatları her zaman piyasa ortalamasının üstündedir, yüz sayfalık ince kitapları bile yirmi liradan aşağı satmazlar ama kapak tasarımları, kitapların içeriği, çevirileri çok başarılıydı.

Doğu Batı, Metis, İş Bankası Kültür, Dergah, YKY, Say, Yordam, İmge de başarılı yayıncılardı. Tabii hepsinin eksisi, artısı vardı: Metis de fiyat olarak bütçe dostu sayılmazdı ve bazı kitaplarındaki yazıların puntoları inanılmaz göz yorardı. Doğu Batı felsefe, tarih ve politika alanında hep ana akım dışı ya da Türkiye'de fazla rağbet görmediği halde yurt dışında bu konuların baş ucu sayılan çalışmaları basardı ama onlarda da kağıt-cilt-yanlış sayfa dizimi hataları görürdüm. İş Bankası Kültür fiyat olarak en iyisiydi ancak Hasan Ali Yücel Klasikler Dizisi -Modern Klasikler aynı şekilde- kitaplarında çevirmen olmayan kişilerle çalıştıklarını da gördüm. Bu da soru işaretleri yaratmıştı. YKY, İş Bankası'na benziyordu. Say tam bir tozlu felsefe kitapları yayıneviydi; felsefe klasiklerini vs. çevirirdi ama Nietzsche serisinin kapak tasarımını hiç beğenmezdim. Yordam, Marksist yazını besleyen en büyük yayıncıydı; çevirileri, kapakları özenliydi ama bana kalırsa bu alan teorik kitaplara yeterince doydu. İmge'nin de fiyat politikası çok acımasızdı, üstelik İletişim kadar kaliteli olduğu da söylenemezdi buna rağmen. Dergah'ı her yönüyle beğeniyordum.

Yeni keşfettiğim, fazla haşır neşir olmadığım yayınevleri de vardı. İnsan Yayınları, mesela. Son zamanlarda İslamcı-muhafazakar yayıncılar/yayınevleri çeviriler, mizanpaj, konu seçimlerinde epey yol kat etti. İnsan Yayınları da bunlardan birisi. Eski denebilecek bir yayınevi olmasına rağmen, tanınması 2010'ların ortasındaki Türkçü uyanışla gerçekleşen -belki de bana öyle geliyordur- Ötüken de şaşırtıcı bir atılım yaptı. Schopenhauer'in temel eserlerinden birisini müthiş kaliteli biçimde çevirdiler. Atsız Atsız kitapları haricinde akademik eserleri de çok göz dolduruyordu.

Pişman olduğum, beğenmediğim yayınevleri de var tabii. Timaş'ı çok sevmiyorum, aşırı derecede popüler tarihçiliğe kaymış durumdalar. Phoenix, fazla ilişilmeyen bir alanda, sosyal demokrasi için bir seri çıkarttı ama o kadar garip çeviri hataları gördüm ki yaka silktim bazen. Destek Yayınevi ne yapmaya çalışıyor anlamış değilim. Türk yayıncılığında çok görülen bir kurnazlığı; özellikle felsefi kitapları parçalayıp aforizma derlemelerine dönüştürme girişimini onlar da Marcus Aurelius gibi, Stoacılık benzeri kişisel gelişimci düşünce sistemlerine uyarlamaya çalışıyordu en son. Say da böyle yapa yapa beş-altı kitaplık Schopenhauer külliyatını on-on beş kitaba çıkarmıştı.