[HakaniyeLehçesi]

Burada paylaşmadığıma inanamadığım bir Ahmet Kutsi Tecer şiirini, hazır gece vaktindeyken, atayım: Nerdesin

Geceleyin bir ses böler uykumu,
İçin ürpermeyle dolar: "Nerdesin?"
Arıyorum yıllar var ki ben onu,
Âşıkıyım beni çağıran bu sesin.

Gün olur sürüyüp beni derbeder
Bu ses rüzgarlara karışır gider.
Gün olur peşimden yürür berâber,
Ansızın haykırır bana: "Nerdesin?"

Bütün sevgileri atıp içimden,
Varlığıma yalnız ona verdim ben.
Elverir ki bir gün bana derinden,
Tâ derinden bir gün bana "Gel!" desin.

Bu şiirdeki "âşıkıyım"ın kullanımının etkisiyle "aşığım, aşığa"daki gibi k seslerinin yumuşaması mide bulandırıcı gelmeye başlamıştı bana.