[uzaktan]

Ziya Gökalp veya Atsız'ın hayatı üzerinden Türkçülüğün kitaplarını eleştirmek bana çok makul gelmedi.Şimdi sana madem Türkçüsün sen kimsin diye bir soru sorsam senin vereceğin yanıt Türkçülüğün bir tanımı olur.Aslında bu yazarların yaptığı şey de bu.Ancak burada asıl mesele yapılan tanımı kaç kişi ciddiye alır ve kabul eder.Bahsi geçen yazarlar kendini Türkçü sayan kitlenin önemli bir kısmı tarafından saygıdeğer kabul edildiği için eserleri de Türkçülüğün temellerini oluşturur.Son kısımda bahsettiğin yaşayanların hükmü konusu tüm ideolojilerin statik olduğu varsayımına dayanıyor halbuki pek çok fikir ortaya atıldığı haliyle kalmaz.Belirli aralıklarla kendini yeniler ve çağa ayak uydurur.Şu anda Türkçü kitle kimi takip ediyor kimi okuyorsa günümüzün Atsız'ı o olur.Eğer ölüleri bilgi ve fikirleriyle birlikte gömseydik şu anda hala taşı taşa sürtüp ateş çıkarmaya çalışıyor olurduk.Bence doğru yöntem geçmişin bilgisini küçümsemeden eğer ihtiyaç varsa çağın şartlarına göre yeniden düzenlemek.Kümülatif bilgiyi bırakıp Amerika'yı yeniden keşfetmeyi denemek bize sadece vakit kaybettirir.

Ben diyorum ki, bize yaşayanlar hükmetsin (Yaşayanların hükmü ölene kadardır diye coşmak isterdim ama ciddiye alınabilir). Öleni fikriyle gömelim demiyorum ha! Fakat çoğunlukla yaşayanın halinden en iyi, yaşayan anlar.

Ve evet, korktuğum başıma gelip ciddiye almışsınız. Asıl vurgulamak istediğim yere odaklanmamışsınız. Üstüne hafiften espriyle karışık anlattığım "ölenle ölünmez"e ciddiyetle cevap vermişsiniz. Tonlamamın nesini anlamadınız acaba? Acaba ifade edemedim mi diye düşündüm ama gayet de harikulade mükemmel anlatmışım. Üstelik "çoğunlukla" diye de vurgulamışım.
Onlardan daha fazla yaşadık derken bir küçümseme kaygısıyla yazmadım. Neyse, birer tanrılarmış gibi ölüler yüceltilir. Bahsettiğim o Erol Güngör yahut Dündar Taşer örneğini yahut neden imtidat dediğimi zerre anlamamışız. Geçmişi küçümseyen insan, imtidat demez. Bizi var eden, geçmişle bugündür. Yarın millyetçi bir sosyolog Erol Güngör'ü eleştirecek ve gençler onu yuhalayacak "sen kimsin" diye.
"Sen kimsin" sorusunu saçma bulduğumu açıkça söylemek isterim. Gerçekteki bir şeyin çözümünü arıyoruz ve çözümü tabii ki geçmişten de bulmaya çalışacağız. Bu olmasa zaten mankurtuz. Tekrar ediyorum, tamamen reddet demiyorum, şunu diyorum: Gökalp'ın çözüm yöntemini hâlâ kabul görüyor olabilirsin pek ala. Bunda ayıp yok, mesele yok. Mesele kutsallık(tartışılmazlık). Ekonomik çözümü mevcut durum için bal gibi tartışılır. Benim bir halt olmam gerekmiyor bir şeyi eleştirmem için. İsterse kahvehanedeki kitap görmemiş insan, Atatürk'ü pek ala eleştirebilir. Burada odaklanılacak mesele, kahvedeki insanın donanımı üzerindense mesele zaten kökten çürüktür. Aptallığa aptallıkla karşılık vermektir. Ziya Gökalp muhakkak benden çok daha donanımlı. Bunu ben reddetmiyorum ve kabul ediyorum. Türkçü diye o zavallı gençlerden olmayalım diyorum ya. Eline meşale verilen yığın olmak zavallıca. Tıpkı o sosyologun karşısındaki gençler gibi. Böyle insanlar her zaman olacak, hatta bazen lazım bile olacaklar ama olmamaları ve olmamak daha iyidir.

Bu iletiye de aynı ciddiyetle yanıt yazardım ama yorumunuz hakaretvari sözcükler içerdiği için gerek duymuyorum.Sadece bir noktaya açıklık getireceğim.Sen kimsin sorusunu aptalca bulduğunuzu söylemişsiniz halbuki ben orada size bir soru sormuyordum.Kendini Türkçü olan gören birisine kim olduğunu sorduğumuzda vereceği yanıtın onun Türkçülük tanımı olduğundan bahsediyordum.Basit bir mantık önermesiyle göstermek gerekirse a=b ve a=c ise b=c dir.Ancak siz meseleyi kişisel algılayıp sanki sen kimsin ki Atsız'ı eleştiriyorsun demişim gibi Atatürk bile eleştirilebilir demişsiniz.